Τα τείχη…….

Γράφει η Vicky Zar

<<Καταπίνουμε με απληστία κάθε ψέμα που μας κολακεύει ,αλλά την αλήθεια που μας φαίνεται πικρή την παίρνουμε με μικρές γουλιές….>> ο Ντιντερό μ ’αυτή του τη φράση αντικατοπτρίζει την ελαστικότητα της κοινωνίας μας στην ελευθερία του λόγου ….Η ελευθερία τελειώνει εκεί που κάποιος έρχεται να αμφισβητήσει τις ιδέες μας και να σπείρει μέσα μας την αμφιβολία ότι ο γυάλινος κόσμος στον οποίο μεγαλώσαμε μπορεί να κρύβει ψεγάδια. Καταδικάζουμε τη λογοκρισία , μαχόμαστε για την ελευθεροτυπία αρκεί να βρισκόμαστε εμείς στο απυρόβλητο αφού πάντα έχουμε το αλάθητο του Πάπα…

Πατρίδα , σημαία , θρησκεία ,ιδεολογίες ,προσωπικά δεδομένα …. λέξεις που αγγίζουν ένα άβατο που ακόμα κι η σάτιρα καταδιώκεται όταν τολμάει να θίξει… Όμως πως γίνεται να διατηρήσουν την αξία τους οι έννοιες αυτές όταν δε δεχόμαστε τον αντίλογο ; Το χειρότερο είναι να έχεις παρωπίδες και να καλλιεργείς τον φανατισμό σε ημιμαθείς τραμπούκους ….Μάθαμε να φοβόμαστε τα λόγια όταν μας έχουν προσπεράσει οι πράξεις γιατί μας θυμίζουν το τίποτα που δημιουργήσαμε. Θέλεις να διαψεύσεις μια αλήθεια που σε θίγει μην τη φιμώνεις μάθε να την ανατρέπεις δημιουργώντας ζωή.

Το μεσαίωνα καίγανε τα βιβλία γιατί τους δημιουργούσαν το φόβο ότι ο κόσμος θα άρχιζε να σκέφτεται και κάποιος που αρχίζει να σκέφτεται είναι πάντα επικίνδυνος .Στην δικτατορία κατέβαιναν θεατρικά έργα απαγορευόταν ταινίες γιατί μέσα από την τραγωδία όπως έλεγε ο Αριστοφάνης ο άνθρωπος φτάνει στη λύτρωση και η λύτρωση με τη σειρά της ξυπνάει το πνεύμα και τις μνήμες… Σήμερα η ελευθερία του λόγου είναι τεκμηριωμένη και αδιαμφισβήτητη αλλά ακόμα έχει τη δύναμη να ενοχλεί αυτούς που είναι μικροί κι αδύναμοι να καταλάβουν ότι τα τείχη δε περιφρουρούν τις Θερμοπύλες αλλά εγκλωβίζουν αυτούς που τα χτίζουν ….