Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ: Ο οικουμενικός πατριαρχικός θρόνος έχει πρόβλημα διαδοχής

Ήδη αναζητά το Φανάρι τρόπους στο πρόβλημα της λειψανδρίας, ώστε να εκλέγονται στο ύπατο αξίωμα του πατριαρχείου και Ελλαδίτες μητροπολίτες όπου γης Αναλυτική προσέγγιση για το σοβαρό ζήτημα έγινε στο συνέδριο θωρακοκαρδιοαγγειοχειρουργών Ελλάδος στην Ιατρική σχολή του παν/μίου Θεσσαλίας ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Mελαχροινή Μαρτίδου

Η έλλειψη ανδρών στην ελληνική κοινότητα της Τουρκίας, λόγω του διαρκούς αφανισμού του πληθυσμού της, εγείρει ένα σημαντικό προβληματισμό για το τι θα συμβεί σε λίγα χρόνια, όταν θα έρθει η ώρα να εκλεγεί νέος πατριάρχης και δεν θα βρίσκεται ο κατάλληλος, για να αναδειχθεί στη θέση αυτή. Το ζήτημα αυτό έθεσε στην ομιλία του ο εκκλησιαστικός ιστορικός Γιάννης Σιδηράς ο οποίος ήταν ειδικά προσκεκλημένος ομιλητής σε συνέδριο για ιατρικά θέματα στην Λάρισα την περασμένη εβδομάδα όπου το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην ομογένεια αλλά κυρίως στον τηλαυγή ρόλο του οικουμενικού πατριαρχείου στην απανταχού χριστιανοσύνη σε σχέση και με τις πρωτοβουλίες του γύρω από την οικολογία, την αγάπη την προσέγγιση των εκκλησιών κλπ. Επιστρέψατε από την Λάρισα, από ένα πολύ ενδιαφέρον συνέδριο όπου παρουσιάσατε τον ρόλο του οικουμενικού πατριαρχείου Κων/πόλεως. -Στις 19 και 20 Μαρτίου η πανελλήνια ένωση Θωρακοκαρδιοαγγειοχειρουργών Ελλάδος σε συνεργασία με την ιατρική σχολής του πανεπιστημίου της Θεσσαλίας διοργάνωσε ένα πανελλήνιας εμβέλειας επιστημονικό συνέδριο. Εκεί προσκληθήκαμε και αναπτύξαμε το ζήτημα της εφαρμογής του νομικού πλαισίου πατριαρχικής εκλογής αλλά κυρίως θίξαμε το πώς θα πρέπει να υπάρξει η αναγκαία μεταβολή αυτού του νομικού καθεστώτος από την πλευρά της Τουρκίας διότι διαφορετικά θα έχουμε άμεσο πρόβλημα εκλογής πατριάρχου. Αυτό ήταν ένα θέμα που αποτέλεσε επιθυμία των ίδιων των καρδιοχειρουργών οι οποίο ήθελαν να πληροφορηθεί η επιστημονική κοινότητα του δικού τους κλάδου, σχετικά με αυτό το λεπτό ζήτημα που αφορά ολόκληρο τον Ελληνισμό και όχι μόνο τον ελλαδικό. Είναι γεγονός ότι το οικουμενικό Πατριαρχείο αντιμετωπίζει λειψανδρία, υπάρχει έλλειψη ανδρών, 130-140 είναι αυτή την στιγμή τα Ελληνόπουλα που φοιτούν σε νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, δηλαδή ένας ασήμαντος αριθμός, από αυτά τα άτομα ζήτημα γεννάται αν κάποια θα ιερωθούν και θα επιλέξουν τον άγαμο κλήρο. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν έχει έμψυχο δυναμικό ώστε να τροφοδοτείται το Οικουμενικό Πατριαρχείο με μέλη της πατριαρχικής αυλής όπως ονομάζονται οι εσώκλειστοι του θρόνου και από την άλλη πλευρά από την στιγμή που δεν υπάρχουν Τούρκοι υπήκοοι, όπως απαιτεί το νομικό πλαίσιο από το 1923 οι οποίοι θα είναι αργότερα οι μητροπολίτες που θα αποτελέσουν την ιερά σύνοδο και ένας εξ αυτών θα εκλεγεί πατριάρχης, υπάρχει άμεσο ζήτημα επιβίωσης του πατριαρχείου αφού δεν θα έχουμε διαδόχους στις πατριαρχικές εκλογές. Ποια είναι η προτεινόμενη λύση σ΄αυτή την αδιέξοδη διελκυστίνδα; -Υπάρχει λύση η οποία υφίσταται στα χαρτιά, διότι το 1948 για πρώτη φορά μετά την κατάργηση της οθωμανικής αυτοκρατορίας εξελέγη ως οικουμενικός πατριάρχης ένα πρόσωπο που δεν ήταν Τούρκος υπήκοος. Άρα υπάρχει νομικό προηγούμενο και είναι ο από Αμερικής Αθηναγόρας ο πρώτος, 1948-1972. Αν η Τουρκία πραγματικά επιθυμεί, είναι ξεκάθαρο πολιτικό θέμα όχι νομικό, να ενισχύσει την παρουσία του πατριαρχείου, να αποδεχτεί ότι πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει το πατριαρχείο μέσα στην επικράτεια της, μπορεί να εφαρμόσει αυτό το νομικό πλαίσιο. Δηλαδή, να είναι υποψήφιοι για την πατριαρχική εκλογή, όλοι οι εν ενεργεία μητροπολίτες του πατριαρχείου που βρίσκονται σε όλα τα μέρη της γης και μόλις εκλεγεί κάποιος εξ αυτών πατριάρχης να λαμβάνει την τουρκική υπηκοότητα πριν πατήσει το πόδι του σε τουρκικό έδαφος. Έτσι και το γράμμα του νόμου της τουρκικής νομοθεσίας θα τηρείται και διάδοχη κατάσταση θα υπάρχει για τον οικουμενικό θρόνο. Προϋπόθεση βέβαια είναι η Τουρκία να τα αποδεχτεί αυτά, ενώ βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα δεν αναγνωρίζει ούτε την οικουμενικότητα, ούτε επιθυμεί ιδιαιτέρως την παρουσία του πατριαρχείου, έτσι παρουσιάζονται ζητήματα αμιγώς πολιτικά… -Ακριβώς, τα ζητήματα είναι πολιτικά, εγώ το έχω πει πολλές φορές, δεν είναι νομικό το ζήτημα αλλά πολιτικό. Πιστεύω βέβαια ότι η κυβέρνηση Ερντογάν κατά τα τελευταία 40-50 χρόνια είναι η μοναδική κυβέρνηση η οποία θα μπορούσε να κάνει πολλά βήματα ουσιαστικά για να επιλύσει τα ζητήματα του οικουμενικού πατριαρχείου, αν το βαθύ κράτος της το επέτρεπε. Παρά ταύτα πιστεύω ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι αυτός ο οποίος έδειξε δείγματα γραφής, ήδη από τον Νοέμβριο 2009 υπάρχει έντονη φημολογία ότι σκέφτεται η τουρκική κυβέρνηση να επιτρέψει αυτού του είδους την εφαρμογή της λύσης – αλλαγής νομικού καθεστώτος, δηλαδή να παίρνουν την Τουρκική υπηκοότητα όσοι μητροπολίτες βρίσκονται στο εξωτερικό και επιθυμούν να είναι υποψήφιοι και ένας εξ αυτών να εκλέγεται οικουμενικός πατριάρχης και το τελευταίο πολύ σημαντικό ζήτημα είναι ότι ανέχεται πραγματικά η τουρκική κυβέρνηση εδώ και 5 χρόνια να αποτελούν την ιερά σύνοδο του οικουμενικού πατριαρχείου που είναι 12μελής, άτυπα, χωρίς κάποια γραπτή συμφωνία με το Φανάρι, έξη μέλη της συνόδου που είναι Τούρκοι υπήκοοι μητροπολίτες που διαβιούν στην Τουρκία και έξη μέλη που είναι οιασδήποτε υπηκοότητας από τους μητροπολίτες που βρίσκονται στο εξωτερικό. Αυτό είναι ένα βήμα το οποίο φαίνεται ότι δείχνει πως το τουρκικό κράτος, η τουρκική κυβέρνηση έχει κάποια διάθεση. Τί να ευχηθούμε; -Ας ελπίσουμε ότι αυτό το νομικό προηγούμενο που έγινε πράξη πριν 50 χρόνια, θα εφαρμοστεί, διαφορετικά άμεσα γεννάται ζήτημα για την επιβίωση του θρόνου. Αυτό το έχει υποβάλλει σε υπόμνημα του και ο οικουμενικός πατριάρχης και η προηγούμενη κυβέρνηση με βάση τα δημοσιεύματα που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Η αλλαγή είναι αναγκαία». Χρονος