ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΗΞΕΡΑΝ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!!! ΑΛΛΑ Η "ΕΞΟΥΣΙΑ" ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ

Είναι καταφανές από το άρθρο που ακολουθεί, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (όπως φυσικά και αυτή της ΝΔ) ήξερε τί επρόκειτο να συμβεί. Διαβάστε αποσπάσματα, την ημερομηνία δημοσίευσης και τον συντάκτη στο τέλος. Μην βιαστείτε! Διαβάστε πρώτα!

[...]

Η συζήτηση, πώς θα αντιδράσει η Ένωση στην περίπτωση που ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης βρεθεί στη δυσάρεστη κατάσταση να μην μπορεί να αναχρηματοδοτήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, έθεσε και πάλι έντονα το πρόβλημα της οικονομικής διακυβέρνησης. Η μέχρι τώρα κυρίαρχη άποψη, που ανταποκρίνεται στο πνεύμα και το γράμμα των συνθηκών, ήταν ότι κάθε κράτος της Ευρωζώνης θα πρέπει να εξασφαλίζει μόνο του τη χρηματοδότησή του. Τα άλλα κράτη δεν θα πρέπει να χρηματοδοτούν τα ελλείμματά του. Εάν αυτό συνέβαινε, θα υπήρχε ο κίνδυνος ορισμένα κράτη να αδιαφορήσουν για τις δεσμεύσεις της κοινής πολιτικής και να φορτώσουν την αντιμετώπιση των χρεών τους σε εκείνα «τα ενάρετα» κράτη που ακολουθούν πολιτική σύμφωνη με τους κανόνες της Συνθήκης. Γι΄ αυτό και στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωναν ότι τα κράτη που έχουν πρόβλημα μπορούν να απευθυνθούν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Εμείς θεωρούμε όμως ότι η παραπομπή μιας χώρας της Ευρωζώνης πρέπει να αποφευχθεί. Θα έχει ως συνέπεια αρνητικές επιπτώσεις στην εικόνα της χώρας μας αλλά και στο ευρώ και θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις των κρατών της Ευρωζώνης που στηρίζεται στην ιδέα της σύγκλισης των οικονομιών .

Η αλληλεγγύη των μελών της επιβάλλει μια άλλη λύση. Ορισμένες χώρες της Ένωσης υποστηρίζουν γι΄ αυτό ότι η επιθυμητή λύση θα πρέπει και να εξασφαλίζει χρηματοδότηση αλλά και να προλαμβάνει τον κίνδυνο της «ηθικής αδιαφορίας» ενός κράτους, δηλαδή μια πολιτική που δανείζεται αλόγιστα και επιβαρύνει τα άλλα κράτη με την εξόφληση των χρεών του. Η απάντηση στο πρόβλημα είναι απλή κατ΄ αυτούς: να επιτραπεί στην Ένωση να δανείζει τα κράτη που έχουν δυσκολίες, αλλά με όρους τέτοιους που θα εξασφαλίζουν την εξυγίανση της οικονομίας τους. Η βοήθεια να συναρτάται με μόνιμες μεταρρυθμίσεις ώστε να αποκλείονται υποτροπές. Μια τέτοια λύση συνεπάγεται ένα κέντρο που παρακολουθεί όλα τα κράτη-μέλη, διαχειρίζεται τους πόρους για τα δάνεια και εκπονεί σχέδια διάσωσης. Απαιτεί μια μορφή οικονομικής διακυβέρνησης. Μια οριστική απόφαση στο θέμα της συμπαράστασης προς κράτη-μέλη που έχουν ανάγκη χρηματοδότησης ίσως παρθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 18 Μαρτίου. Πρέπει εκεί να εκφράσουμε με σαφήνεια την άποψή μας.

Η οικονομική διακυβέρνηση είναι αναγκαία και για πολλούς άλλους λόγους. Η Ένωση θα συζητήσει προσεχώς θέματα οργάνωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών για να υπάρξει μια ισχυρή εποπτεία τους που θα αποτρέπει κρίσεις. Χρειάζεται στην Ευρώπη ενιαία εποπτική αρχή. Μια τέτοια αρχή θα προστατεύσει και τους Έλληνες καταθέτες και συναλλασσόμενους. Η Ένωση θα ασχοληθεί επίσης με τη χρήση του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος, όπως είναι το δολάριο σήμερα. Χωρίς οικονομική διακυβέρνηση η πορεία του εγχειρήματος δεν θα έχει σταθερότητα και συνέπεια. Η αξία του ευρώ αφορά επίσης τους Έλληνες πολίτες. Όλο και περισσότερο είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται μια κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες, στην εξασφάλιση απασχόλησης, όπως είχε εισηγηθεί άλλοτε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Ντελόρ. Μία Ευρώπη επενδύσεων θα είναι μια Ένωση που θα βοηθά και την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κρίση. Η πολιτική αυτή δεν είναι δυνατή χωρίς οικονομική διακυβέρνηση.

Στην Ελλάδα όλα αυτά τα θέματα συζητούνται με κριτήριο τι μας συμφέρει βραχυπρόθεσμα. Υποστηρίζουμε λύσεις που μας βολεύουν ιδεολογικά χωρίς να σκεφτούμε με συνέπεια τι σημαίνουν. Απεχθανόμαστε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, διότι δεν θέλουμε να είμαστε υποτελείς του. Ζητούμε τη βοήθεια της Γερμανίας και των άλλων ανεπτυγμένων κρατών. Όταν όμως μας υποδεικνύουν ότι η λύση αυτή συνεπάγεται μια αντίστοιχη εποπτεία με εκείνη του ΔΝΤ, διαμαρτυρόμαστε. Θέλουμε δηλαδή τα λεφτά των άλλων αλλά με δικαίωμα να τα ξοδεύουμε όπως θέλουμε εμείς, χωρίς περιορισμούς.

[...]

Τα Νέα, Σάββατο 28-2-2009, Κ. Σημίτης

Η τελευταία παράγραφος δείχνει ότι κάποιοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν Γερμανικότεροι της Μέρκελ! Και αυτούς κάποιοι άλλοι τους ψήφιζαν επί 8 χρόνια για πρωθυπουργούς… Ελπίζω να έχει ξεκινήσει “υπόγεια” η διαδικασία να χωρίσουμε με όλους αυτούς τα τσανάκια μας. Αρκετά πια!

gazaki