Καλοταϊσμένα κόμματα

ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΝ με την πολιτική. Έγιναν βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί. Με το επιτελείο και την ψήφο που, στα χρόνια μας, δεν κουβαλάει φρόνημα, κουβαλάει συμφέρον. Γι αυτό περιμένει ο ραγιάς στο σαλονάκι του βουλευτή, παρακαλάει και παρακαλιέται, εκβιάζει και εκβιάζεται. Χωρίς να μιλάει για αξίες και ιδανικά, χωρίς να γεύεται άλλους καρπούς πέρα από εκείνους που ικανοποιούν τις αισθήσεις.

ΔΕΣ τους πώς κάνουν οι πολιτικοί μας, απ' τη στιγμή που ανακάλυψαν του.επαγγέλματος τα «ιδανικά». Το ασκούν με ζήλο, το εμπλουτίζουν σε προνόμια και το δίνουν στα παιδιά τους. Κάποιοι από δαύτους φουσκώνουν και για τις υπηρεσίες τους στο λαό(!). Λες και γι αυτόν πάσκιζαν απ' την πρώτη ώρα, γι αυτόν αγωνίζονται να ξαναβγούν, λες και για τα προβλήματα των πολιτών δεν.κοιμούνται το βράδυ. Μέχρι που να τους βρει η άλλη μέρα εγγεγραμμένους σε συνεδριάσεις και με το παραδάκι εξασφαλισμένο. Για τα μάτια η μείωση του μισθού (βουλευτική αποζημίωση τη λένε) και στην ουσία αύξηση από συνεδριάσεις και επιτροπές. Με τη σύνταξη πολλαπλή να τρέχει με τα χρόνια και στα όνειρά τους ένα.υπουργείο, για καμιά αρπαχτή. Μπορεί, τελευταία, να ντρέπονται (και να φοβούνται) τον κόσμο, αλλά δεν κάνουν πίσω. Ούτε μια παραίτηση, μια δημόσια καταγγελία, μια έκφραση αποτροπιασμού για υπουργούς που «τα' πιασαν», μια εμφάνιση τέως πρωθυπουργού για ομολογία, διευκρινίσεις και αποκαλύψεις.

ΩΣΤΟΣΟ, τα παλικάρια (και οι νιες) μας δεν είναι μόνο άτομα. Είναι και σύνολα. Ομαδοποιημένοι σε κόμματα και παρατάξεις. Με κοινά συμφέροντα κατά «ιδεολογία» κι όλοι τους μαζί ένα σύνολο «εργαζομένων», που ζουν απ' την πολιτική. Με κοινό κορβανά το δημόσιο ταμείο και με απίστευτη ταύτιση «ιδεών», όταν πρόκειται για συμφέροντα σ' όλο τους το φάσμα.

ΕΚΕΙ, λοιπόν, που περίμενες μειώσεις, να σου οι αυξήσεις. Τους βλέπεις μέσα απ' την καθημερινή σου πρέσα και μαραίνεται η ψυχή σου. Ισχυρίζονται πως μείωσαν την κομματική τους επιχορήγηση(;!). Αλλήθωροι όταν πρόκειται για χρήμα, δεν κοιτούν κατάματα τον κόσμο. Το κόμμα τους, την πάρτη τους κι έχει ο Θεός. Για τον «εργοδότη» τους δεν έχει, που είναι ο λαός ο ευκολόπιστος και πάντα προδομένος.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης