Το όραμα της Ντόρας Μπακογιάννη

Μετά τις θέσεις της για το νέο μοντέλο κόμματος που θέλει για τη Νέα Δημοκρατία, η υποψήφια πρόεδρος της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη δημοσίευσε χθες (12-11-2009) ένα «πλαίσιο αρχών για μια δυνατή ΝΔ, για μια δυνατή Ελλάδα», όπως το ονόμασε (πατήστε εδώ για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο).

Πρόκειται για δεκαέξι (16) παραγράφους, στις οποίες περικλείει την πρότασή της για την Ελλάδα του αύριο. Το κείμενο έχει εμφανώς δυνατά σημεία, αλλά και άλλα που δεν μας διαφωτίζουν ούτε στοιχειωδώς. Αρχίζουμε από τα πρώτα:
1- Στην τρίτη παράγραφο, συνδέει θαρραλέα την ατομική ελευθερία με την ατομική ευθύνη. Κάνει λόγο για επιχειρηματικότητα, καινοτομία, γνώση και εξωστρέφεια, ως παράγοντες βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Η επιμονή της στις ισχυρές επιχειρήσεις και το ανταγωνιστικό ανθρώπινο δυναμικό, τη διαφοροποιεί τόσο από την τρέχουσα κυβερνητική ρητορική, όσο κι από το αντίστοιχο κείμενο του Αντώνη Σαμαρά. Η αντίληψη που διατρέχει την παράγραφο αποτελεί ενθαρρυντικό στοιχείο αληθινά προοδευτικού πολιτικού λόγου.
2- Στην τέταρτη παράγραφο το νέο στοιχείο είναι η σύνδεση της κοινωνικής αλληλεγγύης με την ισότητα στις ευκαιρίες, αλλά και με την ενοικτή και υγιή οικονομία, σε αντίθεση με τις σοσιαλιστικές και χρεωκοπημένες αντιλήψεις που ισχυρίζονται ότι η κοινωνική αλληλεγγύη συνδέεται με την αυξημένη κρατική παρουσία στην οικονομία. Δυστυχώς στις μέρες μας αυτά πρέπει να τα κάνουμε ξεκάθαρα στην Ελλάδα, ενώ σε άλλες χώρες η σχετική συζήτηση έχει λήξει προ πολλών ετών υπέρ της ανοικτής οικονομίας και κοινωνίας. Το ίδιο ισχύει για την επόμενη παράγραφο του μανιφέστου Μπακογιάννη, όπου ξεκαθαρίζει ότι η ανάπτυξη συνδέεται με την ιδιωτική πρωτοβουλία και θα στηρίζεται στην παραγωγή πλούτου, όχι στην κατανάλωση. Οι ξένες επενδύσεις, η επιχειρηματικότητα κι η ανταγωνιστικότητα, η δια βίου μάθηση κλπ αποτελούν για όλο τον πλανήτη δεδομένες προϋποθέσεις ευημερίας, ενώ για την Ελλάδα στοιχεία του πολιτικού διαλόγου. Συνεπώς, είναι στα θετικά του κειμένου η ρητή αναφορά τους.
3- Σημαντική είναι και η αναφορά της Ντόρας Μπακογιάννη στη νέα γενιά (ένατη παράγραφος). Παρά το γενικόλογο των αναφορών της, επικεντρώνει την προσοχή της σε μια κατηγορία πληθυσμού, στην οποία η Νέα Δημοκρατία υστερεί δραματικά και διαχρονικά. Μένει να δούμε πώς ακριβώς σκοπεύει να το πράξει. Αλλά αυτά θα τα δούμε μετά τις 29 Νοεμβρίου…
4- Το πιο σημαντικό από τα καινοτόμα στοιχεία του νέου πολιτικού της λόγου, πιστεύουμε ότι είναι η παράγραφος 11, όπου η Ντόρα Μπακογιάννη κάνει λόγο για την οικογένεια ως πυρήνα ελευθερίας. Αν και το σχετικό απόσπασμα είναι μάλλον επιφανειακό, ωστόσο η ρητή αναφορά του και η διεύρυνση της βοοήθειας που υπόσχεται (πέρα από την οικονομική, προτείνει και βοήθεια που θα στηρίζει την οικογένεια στην καθημερινότητά της. Αυτό πρέπει να γίνει σημαία από τη νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, όποια κι αν είναι αυτή. Είναι ίσως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
5- Επίσης σημαντική είναι η παράγραφος 13 που μιλάει για απελευθέρωση των κρυμμένων δυνάμεων της ελληνικής περιφέρειας. Ίσως έπρεπε να πάει λίγο μακρύτερα και να τονίσει την ανάγκη επανόδου μεγάλου μέρους του πληθυσμού από τις μεγαλουπόλεις στην ύπαιθρο. Αυτό βέβαια προϋποθέτει θαρραλέα πολιτικη ανάστασης της περιφέρειας, ώστε να μπορεί να κρατήσει στην πατρογονική γη όσους θελήσουν να επιτρέψουν και να ζήσουν εκεί.

Αυτά ήταν σε γενικές γραμμές τα δυνατά σημεία του μανιφέστου Μπακογιάννη. Ας δούμε τώρα τις αναφορές που υστερούν:

1- Οι δυο πρώτες παράγραφοι, ενώ κάνουν λόγο για αυτονόητα πράγματα, είναι πίσω από τις εξελίξεις. Δεν είναι δυνατόν, π.χ. να αναφέρει ότι «ο ελληνικός λαός προχώρησε μπροστά ακολουθώντας τις μεγάλες επιλογές της ΝΔ: εθνική ενότητα, ατομικά δικαιώματα, Ευρώπη, ιδιωτική πρωτοβουλία, ανταγωνιστικότητα, διαφάνεια, εκσυγχρονισμός, τεχολογία καινοτομία…», μόλις ένα μήνα μετά τη συντριπτική ήττα της ΝΔ η οποιά στα 5,5 χρόνια που κυβέρνησε δεν προσέφερε στους Έλληνες ούτε ιδιωτική πρωτοβουλία (ακόμα το κράτος είναι παμφάγο κι ανίκανο), ούτεδιαφάνεια (να μην πούμε για υποθέσεις που σκανδάλισαν..), για ανταγωνιστικότητα (ελάχιστα βήματα φοβισμένα έγιναν επί 5,5 χρόνια), για τεχνολογία και καινοτομία (τίποτα από αυτά δεν προχώρησε επί κυβερνήσεων ΝΔ). Πώς θα πιστέψει ο πολίτης την κυρία Μπακογιάνη, όταν σε τέτοια συγκυρία του λέει πράγματα τόσο μακριά από την πραγματικότητα;
2- Χειρότερα είναι τα πράγματα στη δεύτερη παράγραφο. Εδώ αναμασά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου: Για πελατειακές σχέσεις, για αδιαφάνεια κλπ. Μόο που στην προηγούμενη 5ετία ο Παπανδρέου ήταν στην Αντιπολίτευση, εώ η ίδια η κα Μπακογιάννη κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. Ουσιαστικά, η εμμονή της να παρουσιάζεται ως «θηλυκός Καραμανλής» στη συγκυρία που βρισκόμαστε, μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα έχει για την υποψηφιότητά της.
3- Στην παράγραφο 7 μιλά για ένα «ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος». Ό,τι από αυτά που περιγράφει δεν τα έχει ήδη πει ο κ. Παπανδρέου (λιγότερους δήμους, εκλεγμένη περιφέρεια κλπ) τα είχε πει προεκλογικά ο κ. Καραμανλής (μετακινήσεις δημοσίων υπαλλήλων, αξιολόγηση δημοσίων υπηρεσιών κλπ). Τίποτα καινούργιο δεν διαβάσαμε κι εδώ.
4- Η δήθεν αυτοκριτική της παραγράφου 8 («κάναμε λάθη») ακυρώνεται στα μάτια των πολιτών λόγω της πολύ πρόσφατης συμετοχής της σε κορυφαία θέση της απελθούσης Κυβερνήσεως. Αυτό το είπε ο Καραμανλής κι οι πολίτες με την ήφο τους δεν τον συγχώρεσαν. Γιατί πρέπει να το κάνουν με την Μπακογιάννη;
5- Η σύνδεση ελευθερίας και ασφάλειας (παράγραφος 10) είναι επίσης ένα ξεπερασμένο θέμα, που έσει την υποστήριξη ολόκληρης της κοινωνίας, υπό την προϋπόθεση ότι μια Κυβέρνηση θα το επιτύει στην πράξη, όχι στα λόγια. Τώρα το επιχειρεί ο αρμόδιος υπουγός κ. Χρυσοχοϊδης. Αντίθετα, δεν το κατάφερε η κυβέρνηση της ΝΔ, κυρίως όταν τον περασμένο Δεκέμβριο κάηκε ολόκληρη η Αθήνα. Ποιος θα θεωρήσει ότι η αναφορά αυτή της Ντόρας Μπακογιάννη θα της προσδώσει πόντους στην κούρσα για την ηγεσία της ΝΔ;
6- Η αναφορά στην πολιτιστική μας κληρονομιά γίνεται προς το τέλος, δείχνοντας ότι ο Πολιτισμός δεν είναι πρώτη προτεραιότητα. Τέλος, η αναφορά στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης αποτελεί επιθυμία όλων των Ελλήνων κι όχι κριτήριο επιλογής πολιτικού κόμματος και πολιτικού αρχηγού. Πολύ περισσότερο που η αναφορά είναι εντελώς γενικόλογη και έρχεται μετά από μια 5ετία αδυναμίας της ΝΔ να κάνει σημαντικά πράγματα στον τομέα αυτό.

Σε πολλά σημεία, το μανιφέστο Μπακογιάννη φαίνεται να απαντά περισσότερο στο αντίστοιχο του Σαμαρά και λιγότερο στα «θέλω» των πολιτών. Σε γενικές γραμμές είναι ένα κείμενο με συν και πλην, χωρίς ορατή βοήθεια στην προσπάθεια της Ντόρας Μπακογιάννη να «γυρίσει» την πορεία των πραγμάτων και να ξαναπάρει κεφάλι στην κούρσα για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. -

τα πραγματα