Ερώτημα στον Γιάννη Αγγελάκα..

Από τον Αντώνη - Μάριο Παπαγιώτη

Τόπος: LIFO, σελ. 55

Χρόνος: 12-18.11.2009

Πρόσωπο: Γιάννης Αγγελάκας, μουσικός. Γεννήθηκε στη Νεάπολη κι εξακολουθεί να ζει στη Θεσσαλονίκη.

Είπε: «Η Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’80 δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη του 2009. Φτάνει να σταθείς στις όχθες της Τσιμισκή ένα Σαββατόβραδο και να χαζεύεις όλες αυτές τις ορδές των γλεντζέδων που στριμώχνονται σε αυτοκίνητα δανεισμένα από τράπεζες, σε ατέλειωτο traffic, με τα σκυλάδικα στο στερεοφωνικό κάργα, να χάσκουν νομίζοντας πως διασκεδάζουν. Ένα αργοκίνητο ποτάμι ηλιθιότητας. Οι ψηφοφόροι του Ψωμιάδη, οι πιστοί του Άνθιμου, σκυλάδικο και Ορθοδοξία. Θεέ και Κύριε. Τρομάζω καμιά φορά όταν σκέφτομαι τι μπορεί να κρύβουν αυτοί οι άνθρωποι πίσω από τον φερετζέ του εθνικισμού και της θρησκοληψίας.»

Υποσημειώνω: Είμαι από τον Αλμυρό (Μαγνησίας). Έχω επισκεφθεί αρκετές φορές την Θεσσαλονίκη. Παρατηρώ ότι σε όποια μεγάλη οδό διασκέδασης και εμπορίου και αν σταθείς σε όποιο αστικό κέντρο, σε όποιος μέρος του πλανήτη, το ίδιο θα παρατηρήσεις. Την ίδια ένταση στην έκφραση της διασκέδασης, που συχνά είναι κενόδοξη.

Ο γλεντζές συνοδεύει προσδιοριστικά τον Έλληνα.

Δανεικά από τράπεζες παίρνει η πλειοψηφία των ελλήνων, γι’ αυτό και μιλούμε για «πλαστικό χρήμα» και «υπερδανεισμό των νοικοκυριών». Το ίδιο συμβαίνει και σε λεγόμενες ανεπτυγμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου, όπως το Αμέρικα, όπου και ξεκίνησε η κρίση την οποία όλοι βιώνουμε, μετά την ανομία στα στεγαστικά δάνεια.

Το “traffic” είναι πανανθρώπινο φαινόμενο, το καταδεικνύει και η ορολογία που χρησιμοποιείτε. Στο αμάξι κανείς δεν διασκεδάζει, πολλοί χάσκουν. Το ότι η πλειοψηφία των ελλήνων ακούει «λαϊκά», πηγαίνει στα μπουζούκια και αναπολεί τα πιάτα στα «σκυλάδικα» είναι δικαίωμα, μη κατακριτέο και αποδεκτό. Αποτελεί απόλυτη κατάκτηση, η ελευθερία του ανθρώπου να διασκεδάζει όπως γουστάρει.

Αποτελεί ύψιστο φασισμό, να προσπαθούν κάποιοι στο όνομα της «κουλτούρας» να δημιουργούν ενοχικά πλαίσια για το πώς ο καθείς γουστάρει να ξεδίνει. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί τη γενέτειρα πολλών καλλιτεχνών, απ’ όλα τα είδη, τα μήκη, τα πλάτη και τα βάθη της μουσικής. Έχοντας βιώσει τη νυχτερινή ζωή στη πόλη, έχω παρατηρήσει ότι έχει εναλλακτικές προτάσεις για όλα τα γούστα. Ροκ μπαράκια, clubs, ρεμπετάδικα, μουσικές σκηνές, μπουζούκια.. Η εκλογική συμπεριφορά των Θεσσαλονικέων διακρίνετε από μια ποικιλομορφία. Ψηφίζουν με διάφορα κριτήρια, διαφορετικές προσωπικότητες. Πραγματικότητα που καταδεικνύει μια υγιή κοινωνία, με πολυποίκιλα κριτήρια, με πολύμορφα επίπεδα παιδείας και κρίσης. Είμαι πεπεισμένος δε, ότι οι πολίτες της Πρωτεύουσας του Βορρά κάνουν τη πλάκα τους με τον Ψωμιάδη, αφής στιγμής έχουν καταλάβει ότι ο υπάρχον διοικητικός ρόλος του Νομάρχη, έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο και διανθίζει απλά τον θεσμό της Δημόσιας Διοίκησης. Το γεγονός δε ότι ακούν τον Άνθιμο στα κηρύγματα και μετά προκαλούν ρήγματα στη διασκέδαση, αποτελεί ένα από τα πολλά ερωτικά παράδοξά τους.

Ερώτημα: Αφού τόσο σε χαλάει η πόλη, γιατί ζεις ακόμα εκεί;; Εσύ, που υποτίθεται αντιπροσωπεύεις τον «Ασυμβίβαστο», γιατί δεν «βγαίνεις από τον κύκλο», αφού δεν «φοβάσαι ότι θα χαθείς».. Μη χάσκεις σαν ηδονοβλεψίας στη γωνία.. “join them”. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».. Και που ξέρεις, μπορεί και να σ’ αρέσει.