Το έλλειμα, το ασφαλιστικό και τα λαμόγια οδήγησαν στην παραίτηση Καραμανλή

Ήταν και είναι παγιωμένη η πεποίθηση ότι ο Καραμανλής παρέδωσε την διακυβέρνηση στον Γιώργο Παπανδρέου. Αυτό που δεν είχε απαντηθεί με σαφήνεια μέχρι τώρα ήταν ο λόγος που τον οδήγησε να το κάνει. Κι αυτό γιατί με τις βερμπαλιστικές προεκλογικές ρουκέτες του τύπου "Πού πήγαν τα λεφτά κ. Καραμανλή;" και "Λεφτά υπάρχουν" συσκότισαν τους λόγους της απόσυρσης Καραμανλή. Αυτά ήταν τα κύρια συνθήματα που διαλάλησε το ΠΑΣΟΚ για να εξαγοράσει τις ελπίδες, λαμβάνοντας την λαϊκή εντολή. Και έγινε πιστευτό από τα μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων πως για το πρόβλημα έφταιγε καθοριστικά η ανικανότητα της δεξιάς διακυβέρνησης και μόνο. Και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα της Ελληνικής Οικονομίας και του Κράτους για να τραβήξουμε ξανά προς τη δόξα. Και βγαίνανε όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με χαμόγελα και άνεση να στηρίξουν τα αίολα επιχειρήματα. Ακόμη και μετά τις εκλογές, οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ισχυρίζονταν πως και η φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική θα εφαρμοζόταν αλλά και επώδυνα μέτρα δεν θα χρειαζόταν να ληφθούν. Και μετά.... Και μετά.... δεν ήρθε ο έρωτας. Μετά έπεσε το "THE GAME IS OVER", "το παιχνίδι τελείωσε", από τον Γιούγκερ. Μετά άρχισαν να καγχάζουν οι Ευρωπαίοι με τα "Greek statistics". Μετά χαρακτηρίστηκε η Ελληνική οικονομία ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την Ευρωζώνη. Μετά αρχίζει η σκληρότερη επιτήρηση, με την έλευση, από βδομάδα, Ευρωπαίων που θα ελέγξουν τα στοιχεία της Οικονομίας μας. Μετά ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. ( Κατά τον Λοβέρδο: "το ανοίξαμε μόνοι μας, όταν διαπιστώσαμε πριν 15 μέρες το μέγεθος του προβλήματος") Και εδώ δίδεται η απάντηση για ποιό λόγο ο Καραμανλής έκανε πάσα την Κυβέρνηση: Γιατί γνώριζε - και μάλιστα πολύ καλά τα προβλήματα - από πριν. Γιατί είχε καταλήξει στην διαπίστωση πως με τους άχρηστους και τα λαμόγια που τον περιστοίχιζαν θα ήταν αδύνατο να δοθούν λύσεις. Γιατί βλέποντας να τον πνίγουν τα αδιέξοδα, έκρινε πως έπρεπε βέβαια να παρθούν σκληρά μέτρα -το είπε- αλλά δεν ήταν σε θέση να τα λάβει εκείνος. Και έτσι αποφάσισε να παραχωρήσει το "μαγαζί". Και έτσι πήγε στην παραίτηση και με αίτημα για "νωπή εντολή" προκήρυξε τις εκλογές του Οκτώβρη. Και μάλιστα "υποσχέθηκε" να εφαρμόσει δυσάρεστα και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα για να βγει η χώρα από την κρίση (διεθνή ή εγχώρια). Το θάρρος του έφτανε μέχρι εκεί. Δεν είχε περισσότερο (μάλλον το έχασε στου Μπαϊρακτάρη) ώστε να βγει και να ομολογήσει ότι τα διάφορα κοπρόσκυλα "έφαγαν τα πάντα" κι ότι το "ταμείον είναι μείον". Και έτσι η διακυβέρνηση πέρασε σ' αυτούς που πίστευαν πως "λεφτά υπάρχουν". Εδώ μπαίνει το ερώτημα: " Καλά δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;" Αν είναι δυνατόν. Αν δεν γνώριζαν και δεν "υποψιαζότανε" την έκταση της τρύπας, μάλλον θα πρέπει να χαρακτηριστούν αφελείς. Αν πάλι ήταν σε γνώση τους αλλά σφύριζαν αδιάφορα θα μπορούσαν να τους προσάψουν την κατηγορία των καιροσκόπων. Όπως και νάχει όμως, η καυτή πατάτα τώρα είναι στα χέρια τους. Και το ερώτημα είναι πως θα προσεγγίσουν τα προβλήματα. Επιλύοντάς τα ή μεταθέτοντας τη λύση για αργότερα; Η δεύτερη επιλογή αποδείχθηκε η προσφιλής και ακολουθούμενη με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τώρα όμως απαιτούνται ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ΠΡΑΞΕΙΣ. Και ενδεχόμενα δυσάρεστες και για τα μεσαία στρώματα. Αλλά πριν τολμήσετε να τα ανακοινώσετε θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι οι μεγαλοκαρχαρίες και τα λαμόγια (διαχρονικά και κυρίως κομματικά) θα πληρώσουν πρώτοι τον βαρκάρη. Ακτιβιστής