Επιεικώς απαράδεκτος..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων κ. Ν. Σηφουνάκης, στην από κοινού συνέντευξη τύπου με τον συμπαθή Υπουργό, δήλωσε μεταξύ άλλων:

«Θα με συγχωρήσετε για τη φωνή μου αλλά δεν ξέρω αν με πλησιάζει το ιατρικό πρόβλημα των ημερών… Η τηλε-καταγγελία show του κ. Βγενόπουλου είναι μόνο πολιτική καταγγελία. Η απάντησή μου λοιπόν είναι πολιτική. Στη δημοκρατία ο λαός επιλέγει με την ψήφο του τους εκπροσώπους του. Οι εκπρόσωποι του λαού δρουν πολιτικά και οι επιχειρηματίες επιχειρηματικά. Οι εκπρόσωποι του λαού δίνουν λόγο σε αυτόν και οι επιχειρηματίες στους μετόχους τους. Όταν όμως απευθύνουν λόγο στην κοινωνία και το κράτος, το κάνουν μέσω των συλλογικών τους οργάνων συνήθως. Ο επιχειρηματίας που για εταιρικά ή προσωπικά του συμφέροντα μέσω τηλεόρασης απευθύνεται στο λαό, παραπέμπει στο μακαρίτη προκαθήμενο με κοσμική πλέον περιβολή. Επαναλαμβάνω και ας το εμπεδώσουν: επίδοξοι σωτήρες με όποια αμφίεση κι αν φέρουν, θα τους αντιμετωπίζω όπως πάντα έκανα. Το πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που δικαιώνει εμένα, που είναι καταπέλτης και που βεβαίως δεν δικαιώνει μόνο εμένα ή τον κ. Ρέππα, αλλά επιβραβεύει την ηθική και την εντιμότητα και επιβάλλει στον όποιο δημαγωγό και αυτοχρηζόμενο δημόσιο κατήγορο, να κατανοήσει ότι δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί, ως σερίφης στη χώρα».

Επιπρόσθετα, ο υφυπουργός σημείωσε «ότι ο πολιτικός οφείλει να έχει ευρύτητα ανοχής στην κριτική». Γι’ αυτό και εγώ θα προχωρήσω στην δική μου.

Αρχικά λοιπόν, ο κ. Σηφουνάκης επικαλείται τον «ιό των χοίρων», δημιουργώντας έτσι το ένα κλίμα ανοχής στα λεγόμενα του, γιατί γνωρίζει εκ των προτέρων τους ατυχής παραλληλισμούς που θα κάνει. Είναι δικαίωμά του, να αμελεί ότι ο κ. Βγενόπουλος είναι και ένας πολύ καλός δικηγόρος –εκτός των άλλων- και να φλερτάρει με μηνυτήριους χαρακτηρισμούς. Λανθάνει όταν παρουσιάζει ως Μέγα Κριτήριο Αθωότητας ένα πόρισμα από κάποιον διορισμένο Επιθεωρητή, όταν για την συγκεκριμένη υπόθεση έχει κληθεί εισαγγελέας και την μελετά. Είναι πρόβλημα της πολιτικής και όχι κάποιου επιχειρηματία, όταν εκείνος χρησιμοποιεί τα κανάλια, πιστεύοντας ότι αδικείτε. Και αυτό γιατί, η καχυποψία στους επιχειρηματίες για την εύνοια ορισμένων άλλων από πολιτικά πρόσωπα δεν είναι αδικαιολόγητη, αλλά αντίθετα πιστοποιείται στο χρόνο. Αποτελεί όμως ύβρη στη μνήμη ενός νεκρού και μάλιστα Αρχιεπισκόπου, να μιλά ένα ανώτατο στέλεχος Κυβερνήσεως μ’ αυτόν τον εμπαθή, κακεντρεχή και μνησίκακο λόγο. Είναι συνήθης τακτική ευγένειας, ανθρωπισμού και πολιτικής ευπρέπειας ο σεβασμός στη μνήμη ενός νεκρού και μάλιστα Προκαθήμενου της Εκκλησίας. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη αναφορά και ο παραλληλισμός με τον κ. κ. Χριστόδουλο είναι απαράδεκτη και εμμονική και θα πρέπει άμεσα ο κ. Σηφουνάκης να ζητήσει μία δημόσια συγνώμη στη μνήμη του.

Ειλικρινώς δε, δηλώνω άθρησκος αλλά ένθεος.