Και το βιολί.βιολάκι

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ δεν στήθηκε σε μια μέρα («Η Ρώμη δεν κτίσθηκε σε μια μέρα»). Χρειάστηκαν δεκαετίες ατιμωρησίας που μέτρησε σαν ενθάρρυνση. Ξεκίνησε από ψηλά, για να κατέβει χαμηλά, μολύνοντας την ψυχή του κάθε(;) έλληνα. Μπολιάστηκε, λοιπόν, ο πολίτης, για να ξυπνάει με την με την έγνοια: «Ποιον.γελάω σήμερα, πριν με γελάσει;». Κι έκανε ο πολιτικός τη δουλειά του έκανε κι ο ρωμιός τη δικιά του, μέχρι που το κάρο χτύπησε στον τοίχο και (ξε)χύθηκαν λαός και αμαξάς στο δρόμο-συνονθύλευμα ψυχών, πραγμάτων και ιδεών που όζουν και μολύνουν.

ΤΟ βλέπεις πως οι «τρώσαντες» και πρώτοι διδάξαντες (πολιτικοί) αρνούνται να γιάνουν την πληγή, σηκώνουν τα χέρια, κατεβάζουν το κεφάλι και δείχνουν τον «ένοχο»; Αυτόν που πληρώνει τα λάθη τους και χρεώνεται τη ζημιά. Για τον εαυτό τους κράτησαν τα προνόμια. Κι αν ήρθε η ώρα να στερηθούμε, οι πολιτικοί μας πασκίζουν μη φανεί πως εγκατέλειψαν τον ψηφοφόρο τους. Δεν κόβονται συνήθειες δεκαετιών, δεν αλλάζουν ήθη («φύσιν γαρ πονηράν ου ράδιον μεταβαλείν»), αλλάζουν οι άνθρωποι-δεν αλλάζει το σύστημα. Δείχνουν να κάνουν πίσω και δεν κάνουν, δεν «αποτάσσονται τον Σατανά» και το ρουσφέτι-ρουσφέτι. Πιο μετρημένα, πονηρά και υπολογισμένα, ωστόσο, με το μάτι (για τα μάτια) στην (εξ)οργισμένη κοινωνία.

ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ οι κύριοι! Ακόμα και τώρα και αύριο και πάντα. Με διακομματική ανοχή και με διαχεόμενη την ενοχή. Για να μην τη χρεωθούν κομματικά, παραταξιακά και προσωπικά. Οι κύριοι (και κυρίες) που θα' πρεπε να δώσουν τα χέρια κι ύστερα να σφίξουν τις γροθιές, για αγώνα κοινό και με τον πολίτη δίπλα, αρωγό και συναγωνιστή.

ΑΥΤΑ ως σύνολο (πολιτικών) που θα «πεθάνουν», αν δεν επανεκλεγούν. Ως Κυβέρνηση έπρεπε να πείσει και δεν πείθει. Όφειλε να θυσιάσει και δεν το κάνει, να κόψει κεφάλια και δεν προτίθεται να το κάνει. Εμπλουτίζει τη βουλή με «εργαζόμενους» των 16 μισθών, δεν φυλάκισε κανέναν τους για να ξεράσει την αλήθεια, δεν απαγόρευσε την «έξοδο Μαντέληδων απ' το κελί». Κι αν θέλεις δείγμα χειροπιαστό που εξοργίζει, πάρε τον Παπαδόπουλο (στην υγειά μας.)και τις οικονομισιές του. Του ανανέωσαν το συμβόλαιο, τον τρώμε στη μάπα ελέω Γερουλάνου, μας δουλεύει έναντι 1,8 εκ. ευρώ το χρόνο, «δημοσία δαπάνη». Και αυτό(ς).

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης