Όργια στην αυλή του Κάιζερ!

Γαργαλιστικές ιστορίες αρχίζουν να αποκαλύπτονται για την πάλε ποτέ υψηλή αριστοκρατία της Γερμανίας.

The Orphans - N.Gyzis (1871)

Ο καιρός ίσως ωρίμασε, για να φανερωθεί επίσημα η αληθινή πλευρά αυτών που διεκδίκησαν τον σεβασμό και την υποταγή των «πληβείων» όλης της Ευρώπης. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι άγνωστα σε όσους δεν είχαν «κόλλημα» με την …αριστοκρατία, αλλά η φανέρωση είχε γίνει μέσα από ψιθύρους και τη λεγόμενη παραφιλολογία. Τώρα όμως ήρθε ως φαίνεται ο καιρός, που θα πρέπει να φανερωθεί στον κοινό λαό ποιοι κρύβονταν πίσω από τα φανταχτερά προσωπεία και τα ψηλά λοφία, διότι όπως έλεγε ένα αρχαίο ρητό: «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» και να διαπιστώσουν για μια ακόμη φορά πως, «ότι γυαλίζει δεν είναι πάντα χρυσός».

Ο Guardian του Λονδίνου αποκαλύπτει, πως παρά την εικόνα σεμνοτυφίας και τάξης που παρουσίαζε δημοσίως η Αυλή του τελευταίου αυτοκράτορα της Γερμανίας Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ (αδερφού της δικιάς μας βασίλισσας Σοφίας) , ιστορική έρευνα για την ιδιωτική ζωή των μελών της υψηλής αριστοκρατίας έφερε στην επιφάνεια έναν κόσμο σεξουαλικών οργίων, εκβιασμών και αιματηρών μονομαχιών.

Χρησιμοποιώντας αστυνομικούς φακέλους της εποχής που ανακάλυψαν στα Απόρρητα Κρατικά Πρωσικά Αρχεία τα οποία φυλάσσονται σήμερα στο Βερολίνο, οι γερμανοί ιστορικοί κατάφεραν να αποκτήσουν μια σαφή ιδέα για τα ερωτικά «γαϊτανάκια» μεταξύ γαλαζοαίματων και υψηλόβαθμων αξιωματούχων της Αυλής, ενώ σε κεντρικό πρόσωπο της ίντριγκας αναδεικνύεται η μεγάλη αδερφή του Κάιζερ, πριγκίπισσα Καρλότε (αδερφή της βασίλισσας Σοφίας). Σύμφωνα με τον Γερμανό ιστορικό Βόλγφγκανγκ Βίπερμαν, όλα ξεκίνησαν το 1891, όταν μια επίλεκτη ομάδα πρώσων αριστοκρατών συναντήθηκε για διασκέδαση, πιθανότατα κατόπιν προσκλήσεως της Καρλότε. Στο βιβλίο του με τίτλο «Σκάνδαλο στο Κυνηγετικό Περίπτερο Γκρούνεβαλντ» , ο Βίπερμαν γράφει με λεπτομέρειες τι συνέβαινε στα πάρτι που έδιναν κεκλεισμένων των θυρών πρώσοι αριστοκράτες.

Αυτή η νέα αποκάλυψη δεν είναι βέβαια η μόνη σχετική που έχει δει το φως της δημοσιότητας, είναι όμως χαρακτηριστική, για να φανερώσει το ποιόν αυτών των των κατά τ’ άλλα …ανώτερων ανθρώπων! Μήπως θα έπρεπε να περιμέναμε περισσότερο ήθος από τους εν Ελλάδι συγγενείς τους;

Από την προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, κυρία Φωτεινή Τομαή μαθαίνουμε (ΤΟ ΒΗΜΑ – 3 Μαΐου 2009):

«Πόσο ελάχιστοι ήσαν οι δεσμοί που ένωναν τη βασιλική οικογένεια με τον τόπο μας φαινόταν κάθε φορά που η χώρα διήρχετο βαθιά κρίση, όπως εκείνη του εθνικού διχασμού με επίκεντρο τη διαφωνία Κωνσταντίνου- Βενιζέλου για την έξοδο της Ελλάδας στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο διάστημα που η αιματοχυσία στο μακεδονικό μέτωπο συνεχιζόταν και ο ελληνικός λαός βίωνε νέες δοκιμασίες και στερήσεις, η βασιλική οικογένεια εγκατεστημένη στην Ελβετία διήγε σε τόσο εκκωφαντικό βαθμό πολυτελή βίο, διαθέτοντας τα προς τούτοις υπέρογκα ποσά, ώστε υποχρέωσε τόσο τα κοινοβούλια όσο και τις μυστικές υπηρεσίες των Συμμάχων να ασχοληθούν επισταμένως με τη χώρα προέλευσης των χρημάτων, τα οποία ασφαλώς δεν ήσαν ελληνικά! Παντρολογήματα, φιλοτεχνία πορτρέτων, ίντριγκες και διασκεδάσεις, αλλαγή βασιλικού θρόνου με εκείνον της Φινλανδίας και φόντο το «Μακεδονικό», αγαπημένο πιόνι των Συμμάχων μας στο βαλκανικό σκάκι, συνθέτουν ένα καθ΄ όλα ενδιαφέρον αλλά τόσο λίγο γνωστό παρασκήνιο μιας εξέχουσας σελίδας της Ιστορίας μας.»

Και να ήταν μόνο αυτά, δείτε τι προσθέτει στη συνέχεια και ας βγάλει ο καθένας μόνος του τα συμπεράσματα του, για το ποιους ανθρώπους είχε θεωρήσει ο ευσεβής, ο ταλαιπωρημένος, ο φτωχός ελληνικός λαός προστάτες των ιδανικών του και πρότυπα των παιδιών του:

“Και ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, εν οις και η σπουδή του Κωνσταντίνου να απευθυνθεί στον γνωστό ζωγράφο της εποχής Ρhilippi για τη φιλοτέχνηση νέου πορτρέτου του, έσκασε σαν βόμβα η είδηση ότι ο Κωνσταντίνος διάγων πολυτελή βίον στην Εσπερία έφθασε να συζητεί ακόμη και το ενδεχόμενο, εν όψει πιθανής συμφωνίας του με τη Βουλγαρία, ισχυρή σύμμαχο του Κάιζερ, «να δεχθή προσέγγισιν μετά Ρουμάνων και Βουλγάρων προς διακανονισμόν των ζητημάτων του Αίμου» που δεν ήταν παρά η ίδρυση αυτόνομου κράτους της Μακεδονίας! (ΑΠ 3540, 10 Απριλίου 1918). Την ίδια εβδομάδα η γρίπη της βασίλισσας Σοφίας έφερνε κοντύτερα την οικογένεια στη γερμανική αυλή, αφού ο θεράπων ιατρός της, καθηγητής Sauerbruch, κατά τον προξενικό υπάλληλο Ι. Σταυριδάκη που βρισκόταν στη Γενεύη, δεν ήταν παρά «πράκτωρ μεταξύ πρώην βασιλίσσης και αυτοκράτορος της Γερμανίας (ΑΠ 94, Εμπιστευτικόν, 7/20 Απριλίου 1918),με συχνά ταξίδια στις πρωτεύουσες των εμπολέμων, προφανώς σε εκτέλεση μυστικών αποστολών για λογαριασμό του Κάιζερ» (ΑΠ 143, 25/7 Ιουνίου 1918).”

Κάποιοι που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές, ίσως πουν: «Δεν μας είπες και τίποτα καινούργιο…». Ναι! Ίσως να μην είναι κάτι καινούργιο, αλλά πιστεύω ότι είναι επίκαιρο, ειδικά για εμάς τους Έλληνες, διότι είναι γνωστό πως υποστηρίζω ότι «η Ιστορία επαναλαμβάνεται» και βλέπω να επανέρχεται αυτή τη φορά στον τόπο μας όντως ως …φάρσα!

Οι παλιές συμμαχίες αναβιώνουν!

Alkimos

.