Φόβος και θράσος

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΔΕΝ είναι Νοέμβρης του ’22 για να απαιτεί κρεμάλες ο λαός. Δεν θα ‘χουμε εκτελέσεις στο Γουδί, το ξέρουν και το ξέρουμε. Τα ζύγιασαν, κράτησαν τις αναλογίες, προχώρησαν οι προηγούμενοι, προχωρούν οι τωρινοί. «Τι θα μας κάνουν;» είπαν μέσα τους οι «σεμνοί και ταπεινοί», ξαμόλησαν «κουμπάρους» κλείνοντας το μάτι σε «νταβατζήδες», μας έριξαν τις καρπαζιές κι έφυγαν συρτοί και…κουρασμένοι, αφήνοντας άδεια ταμεία και ατιμώρητους ενόχους. Με νόμο προγενέστερο, συλλογικό, και την ευθύνη της «μη ευθύνης υπουργών» μοιρασμένη. Και, βέβαια, με το αβαντάζ της (λεγομένης) αριστεράς δίκην ναζιάρικης γατούλας στα πόδια τους να ξαναζεί τη θαλπωρή του (βρώμικου) ’89.

«ΜΑΣ τιμώρησε ο λαός» ψελλίζουν σε κάθε…ζήτηση και καθαρίζουν(!;). Κι εμείς που αναλογιστήκαμε πόσο…τραγικό είναι να μη σε κάνουν υπουργό, συμμεριστήκαμε τον πόνο τους και στηθήκαμε σαν θεατές περιμένοντας. Πορίσματα, αποφάσεις, συντριβή και τιμωρία. Αντί αυτών είδαμε αποχώρηση, αποφυγή, δούλεμα και μια απ’ τα ίδια.

ΤΙ είπαν (σκέφθηκαν) οι σημερινοί; «Μας ξανάφερε ο λαός νικητές και τροπαιούχους…δεν μπορεί, θα’ μαστε οι καλύτεροι και θα μας ανεχθούν». Κι έβαλαν στην πρέσα τους αδύναμους, για να μας λοιδορούν οι δυνατοί. Άρπαξαν τα μεγάλα θέματα, τα συζήτησαν με…πάθος, τα προσάρμοσαν στις απαιτήσεις του κόσμου που πονάει και βασανίζεται και βγήκαν στο «γυαλί». Τα μέσα άφθονα, τα λόγια μέτρησαν κι ας βράζει ο κόσμος στο ζουμί του μην έχοντας (προς το παρόν) άλλη επιλογή, ας ροκανίζεται ο χρόνος, σε καιρούς «ου μενετούς».

ΛΟΓΙΑ μεγάλα για τα «μεγάλα», έργα μικρά για τα «μικρά» και η πρεμούρα να εναλλάσσεται με τον εφησυχασμό, περίεργα κι ακατανόητα. Και, βέβαια, πρωτοβουλίες και ανοχές που εξοργίζουν. Από τους (16) μισθούς των «εργαζομένων» στη βουλή, μέχρι «αναβάσεις» για τη ΔΕΘ προκειμένου να…τιμήσουν τη «βασίλισσα του Βορρά, με τα πούλμαν ορατά και τις μερσεντές κρυμμένες.

ΚΑΙ, βέβαια, έχουν κι ένα ακόμα άλλοθι. Υπάρχει και…παραδοσιακός πολιτικός αντίπαλος, λυσσώδης και ανυποχώρητος. Η «παραδοσιακή» αριστερά με τους…ηρωισμούς των παιδιών της, πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη (εκ διαλύσεως) του ΣΥΡΙΖΑ.