Στα παπάκια μου ρε!!!

Γραφει η Amelie Law

Κοιτάω το ρολόι αγχωμένη. Η λεωφόρος πηγμένη κι ο ιδρώτας ποτάμι, πάλι θ’αργήσω στο ραντεβού μου. Μουρμουρμουρ ο πελάτης, συγνώμη συγνώμη η κίνηση, θα ψελίζω εγώ. Και θα σκουπίζω τον ιδρώτα μου και θ’αναρωτιέμαι αν έχω καμιά στάμπα στη μπλούζα. Γατμημένη ζέστη. Ταιριάζεις μια χαρά με τα παρεό και τα ευάερα μαγιουδάκια και ουχί με τα ταγιέρ της δουλειάς. Γκρ!

Στρίβω στο φανάρι και μπαίνω στα στενά του Ταύρου. Χαμηλή ταχύτητα και πολλά φορτηγά και ζέστη πολύ ζέστη. Το κλιματιστικό δεν κάνει τίποτα. Άτιμο ΔΝΤ! Μ’ ανάγκασες να επιστρέψω το αυτοκίνητο με το κλίμα και τώρα με το ac άντε να γίνει δουλειά! Φρένα, δευτέρα και κόκκαλο τ’αυτοκίνητο. Η ζώνη τσιτώνει και μου κόβει το στήθος! Κοίτα να δεις που θα πάθουμε καμιά ζημιά μεσημεριάτικα…

«Πού πας ρε άνθρωπε; Το στοπ είναι πιο μεγάλο από τον κάτλο σου, δε βλέπεις;» λέω γω τώρα στον φορτηγατζή που παραλίγο να με στείλει μια και καλή σε δροσερά μέρη (ΝΑΙ ρε! Στον παράδεισο θα πάω, ασταδιάλα!)

«Α μωρέ κατριόλα από δω να πλύνεις κάνα πιάτο! Που θέλεις και αυτοκίνητο! Κάτργια! Στα παπάκια μου σε γράφω και σένα και τις φωνές σου». Κάτι δεν μου κάνει σωστό σ’αυτά που μου λέει αλλά αφού είμαι συγχισμένη από το συμβάν, κάνω τόπο στην οργή, μουρμουρίζω ένα Άει γατμήσου, βάζω πρώτη και φεύγω.

Κοντοστέκομαι σ’ένα περίπτερο να πάρω τσιγάρα (ναι ρε! Ακόμα καπνίζω και θα το κόψω αν και όταν θέλω εγώ όχι αυτοί –τέλος και με το επαναστατικό σύνθημα της ημέρας, πάμε παρακάτω-) και παρατηρώ ένα τυπάκο να μιλάει στο τηλέφωνο ουρλιάζοντας:

«Στα παπάκια μου ρε ματλάτκα!!! Στα παπάκια μου σου λέω!!!! Γραμένη την έχω την πουτάτνα!!! Που μου το παίζει και αφεντικό! Τι θα πει δίμηνη προειδοποίηση και μειωμένη απόλυση; Θα τη σκίσω την ξεκατλιάρα!!!» Σκύβω το κεφάλι και σκέφτομαι «άλλος ένα άνεργος γατμώ την τρέλα μου! Πόσα τέτοια έχουμε να δούμε!», περνάω δίπλα από τον εκνευρισμένο συμπολίτη μου, τρώω και μερικές φτυσιές ξώφαλτσες που του έφευγαν έτσι όπως ούρλιαζε «δε γατμιέται» σκέφτομαι, «άστον τώρα έχει κι αυτός τα δίκια του», ζητάω από τον περιπτερά τα πρινσάκια μου (ευτυχώς κατέβηκε και η τιμή τους) και μπαίνω στο αυτοκίνητο ξεφυσώντας. Πουτάτνα ζέστη!

Δεν με ενοχλεί μόνο η ζέστη και κάτι άλλο παράδοξο μου συμβαίνει αλλά ακόμα δεν το έχω εντοπίσει και ψάχνω να το βρω. Πού θα μου πάει!

Έξω από την εταιρεία, βρίσκω να παρκάρω με τη μία και με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης πατάω αλάρμ και βάζω όπισθεν. Βλέπω τη τζιπούρα να χώνεται με τη μούρη στη θέση που είχα καβατζώσει και βγαίνω έξω έξαλλη.

«Πού πα ρε άνθρωπε; Πού πα; Δε βλέπεις τα αλάρμ; Στα παπάκια σου μ’έχεις γραμμένη κι εσύ;» (νάτα πάλι τα παπάκια)

«Ναι μωτρή!» Ανταπαντά ο χοντρός ιδρωμένος με τη γραβάτα θηλιά. «Για τα παπάκια μου σ’έχω και κάνε πέρα, μη σε πατήσω με τη τζιπούκλα μου. Ορίστε μας! Μιλάνε όλοι, μιλήσανε και οι κάτλοι! Αλλά τώρα με το ΔΝΤ, όλα θα ξεκαθαρίσουν! Θα πάρετε όλοι ό,τι σας πρέπει κουφάτλες που έχετε και θράσος να μιλάτε! Δε φτάνει που σας αφήνουμε να ανασαίνετε ακόμα;»

Μαζεύω τα κουβαδάκια μου, πόδια που τρέμουν από τον εκνευρισμό, αυτοκίνητο που αχνίζει από τη ζέστη, ταγιέρ που έχει κατατσαλακωθεί και πάω σε άλλη παραλία (τι καλά που θα ήταν!) να αποθέσω το αυτοκινητάκι μου. Κάτι συνεχίζει να μ’ενοχλεί πέρα από τις σκηνές απείρου κάλλους που έχω ζήσει.

Ανεβαίνω στο γραφείο, χαίρομαι που ακόμα δεν μου έχει κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ (καλοί άνθρωποι είναι όμως, χρεώνουν μόνο χ2 το λογαριασμό βάζοντάς μου καπέλο για τα δημοτικά τέλη και για τηλεόραση που ποτέ δε ζήτησα, άλλο θέμα αυτό πάλι, άστο τώρα) και έχω κλιματισμό.

Αχ!

Κάθομαι στο γραφείο μου, ανοίγω τα email μου, προσπαθώ να ηρεμήσω και να καταλαγιάσω το θυμό μου, διαβάζω σχόλια στο μπλογκ και στο φέισμπουκ και τότε συνειδητοποιώ τι με τριβέλιζε όλη μέρα.

Ποια παπάκια ρε; Ποια κατριόλα; Ποια πουτάτνα; Τι γλώσσα είναι αυτή που μιλάμε; Μούμπλε μούμπλε μούμπλε! Aχ αυτή η γλώσσα του διαδικτύου! Αχ αυτή η αυτολογοκρισία! Αχ αυτή η πολιτική ορθότητα η διανθισμένη με δεκάδες κρυφά και γουτσγουτσγούδικα μπινελικάκια. Αχ αυτή η κατά συνθήκην εικόνα που εξυπηρετούμε με το ζόρι!

Ίσως αν βρίζαμε σωστά, να θυμώναμε και σωστά… (λέω γω τώρα)

*Και μία διευκρίνηση:
Για τη διαδικτυακή γλώσσα που όλοι χρησιμοποιούμε:
@ = ατ

Άρα
πουτάνα-> π@τάνα->πουτάτνα
γαμώ-> γ@μώ -> γατμώ
κώλος-> κ@λος->κάτλος
αρχίδια-> @@ (παπάκια) [Αυτό δεν χρειάζεται επιπλέον ανάλυση]

Τρομάρα μας!!!!!!