Έλα..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Αθήνα, 5:00 το ξημέρωμα. Νομίζω η καλύτερη ώρα της πόλης. Κυρίως στο κέντρο. Σύνταγμα, μπροστά στους πάγκους με της εφημερίδες. Πάντα όταν στέκομαι εκεί σκέφτομαι την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι οι παροικούντες εδώ μπορούν να διαβάζουν τις εφημερίδες της Κυριακής από το Σάββατο το απόγευμα. Θυμάμαι τον θυμό μου, από το αίσθημα αδικίας που ένιωσα ως επαρχιώτης. Παίρνω το Κυριακάτικο Βήμα, ενώ η Αλκμήνη με περιμένει στο αυτοκίνητο με τα σάντουιτς στο χέρι. «Έλα.. πάρτη να φύγουμε». Με πιάνουν χαζοτύψεις όταν δεν παίρνω τις περισσότερες από τις εφημερίδες και πληρώνω αυτές τις ενοχές μου όταν τις αγοράζω νιώθωντας ο ίδιος προδομένος από τον όγκο των φυλλάδων που γέμισα το γραφείο μου.

Έχει προηγηθεί κατανάλωση αλκοόλ στην Ελεονόρα Ζουγανέλη. Φωνάρα, τυπάρα με προσωπικότητα. Τραγούδαγε τα πάντα, με πάθος. Από Ρίτα Σακελαρίου και Μάκη Χριστοδουλόπουλο μέχρι Amy Winehouse, αποδεικνύοντας ότι το τραγούδι δεν υποκατηγοριοποιείται. Ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις, απλά. Και εκείνη το έχει, μαζί με μια απίστευτα ερωτική αύρα που εκπέμπει. Στην αρχή δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά σε λίγα λεπτά σε καθηλώνει και σ’ αναγκάζει να την χειροκροτήσεις, επιβραβεύοντας την πραγματική αξία της, συνεπαρμένος. Σκέφτομαι σήμερα, έχοντας ακόμα στ΄ αυτιά μου τη φωνή της, ότι είναι κι αυτή γόνος. Κόρη του ξεχωριστά ιδιαίτερου Γιάννη Ζουγανέλη. Πόσο άδικο θα ήταν, να είχε αποκλειστεί σε κάποια ακρόαση, μην έχοντας «μια πλάτη». Ο πατέρας της δεν την βοήθησε ουσιαστικά (για τα δικά σου δεδομένα), αφού ποτέ δεν την προέβαλε, δεν την πήρε δίπλα του σε εμφανίσεις του επί σκηνής (για τα δικά μου, αυτό αποτελεί βοήθεια ουσιαστική, απογαλάκτηση). Αρκεί όμως, που φέρει το όνομά του. Περισσεύουν οι μουσικές στιγμές που βίωνε κι οι μουσικές εικόνες που είδε, από μικρή πλάι του. Συνεπώς, τυχερή εκείνη, τυχερός ο μπαμπάς, τυχεροί εμείς.

Αν έχεις την ίδια διαστροφή, παραλλήλισέ τη με την Μπακογιάννη. Σου δίνω τον δικό μου συλλογισμό. Είναι κι αυτή γόνος, όπως κι άλλες. Κόρη του ξεχωριστά ιδιαίτερου Κ. Μητσοτάκη. Ο πατέρας της, δεν την βοηθά ουσιαστικά τώρα. Μάλλον την χαντακώνει. Δεν αρκεί που φέρει το όνομά του. Περισσεύουν οι πολιτικές στιγμές που βίωνε από μικρή πλάι του. Ώριμη πια, με πρόσθετες παραστάσεις πολιτικής από τον Παύλο Μπακογιάννη, με πολλές χρονοώρες σε διάφορα πόστα με θετικά πρόσημα σε αυστηρές κριτικές, σχεδόν πάντα. Σου απέδειξε ότι το όνομα της το εκμεταλλεύτηκε με το παραπάνω. Χορτασμένη πια (πάρ’ το όπως θες), έχει ανάγκη να δώσει, γιατί την νοιάζει η υστεροφημία της. Λειτουργεί ως Γυναίκα. Ναι γυναίκα. Πιο το κακό, φαλλοκράτη;; Πιστεύεις ότι η Μέρκελ έχει περισσότερα τυπικά προσόντα ή η νέα αγγλίδα Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ ή η Δαμανάκη που έστειλε ο επίλεκτός σου είναι καλύτερες; Πέρνα και τον ειρηνικό αν θες και δες τη Χίλαρι. Σύγκρινε. Μην λειτουργείς πάντα με κριτήρια αγέλης. Χάρη στους κατευφημισμόν προγόνους σου, έγινες είδος πολιτισμένο. Ξεχώρισες από τα υπόλοιπα θηλαστικά, γιατί όσοι ζούσαν σε τούτο τον τόπο αιώνες πριν, φρόντισαν και για σένα. Εσύ κάνεις τα πάντα, για να αποκτήσεις χαρακτηριστικά ανήμερου ζώου ή ζώου ήμερου για εκμετάλλευση. Γουστάρεις να κάνεις το γάιδαρο και άλλος να ναι το σαμάρι.

Όποιον και αν επιλέξεις, ζήτα του μόνο τούτο. Αυτό που ο Αλκίνοος έγραψε κι η Ζουγανέλη χθες μου θύμισε.

«Απ' της ψυχής μου το ιερό

ως της ζωής μου το μπουρδέλο

χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω.

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω…»