Οκτώ φορές υψηλότερο το πραγματικό χρέος της Ελλάδας;

«Το πραγματικό χρέος της Ελλάδας», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ στην εφημερίδα Die Welt του Βερολίνου, η οποία επικαλείται οικονομική μελέτη για λογαριασμό του Ιδρύματος Marktwirtschaft. «Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας ξεπερνούν κάθε φαντασία», είναι ο υπότιτλος του δημοσιεύματος. «Το πραγματικό μέγεθος του ελληνικού χρέους είναι πολύ πιο δυσθεώρητο από ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα».

Ο καθηγητής Μπερντ Ραφελχύσεν που διενήργησε την έρευνα μιλώντας στην εφημερίδα τονίζει ότι «το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος καραδοκεί κάτω από την επιφάνεια του νερού", επισημαίνει και υπενθυμίζει ότι πέραν του δημοσίου χρέους που ανέρχεται στο 115% του ΑΕΠ, η Ελλάδα έχει και άλλες υποχρεώσεις. Για να παρουσιάσει τις υποχρεώσεις αυτές ο Γερμανός καθηγητής έβαλε στο μικροσκόπιο τα μελλοντικά βάρη που είναι κρυμμένα στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στη δημόσια διοίκηση. «Αυτό το χρέος φτάνει στο 717% του ΑΕΠ», λέει ο κ. Μπερντ Ραφελχύσεν, διευκρινίζοντας ότι «το λανθάνον χρέος περιλαμβάνει αξιώσεις παροχών, οι οποίες θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν και για τις οποίες το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει αποθεματικό». Ο Γερμανός οικονομολόγος συντάσσει εδώ και χρόνια τον λεγόμενο «ισολογισμό των γενεών» για λογαριασμό της Γερμανίας, όπου και αναδεικνύει τη συνολική επιβάρυνση του χρέους. «Και στην περίπτωση της Γερμανίας το πραγματικό δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο από το ονομαστικό».

Ο οικονομολόγος συνέκρινε το πραγματικό χρέος των δύο χωρών με βάση τα στοιχεία του 2007. Τότε το ονομαστικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν στο 91% του ΑΕΠ, ενώ το λανθάνον χρέος ήταν οκτώ φορές υψηλότερο και άγγιζε το 712%.

Ο Γερμανός καθηγητής εντοπίζει την αιτία της τεράστιας αυτής απόκλισης στο υπερτροφικό κοινωνικό κράτος της Ελλάδας και στο ότι «τα τελευταία χρόνια η Αθήνα δεν έκανε απολύτως τίποτε για να περιορίσει το χρέος της. Ενδεικτικά: το 2007 το γερμανικό δημόσιο χρέος ήταν στο 65% του ΑΕΠ και το λανθάνον ήταν τριπλάσιο».

Έτσι ο κ. Μπερντ Ραφελχύσεν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η Αθήνα θα πρέπει να εξυγιάνει τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης», αναγνωρίζοντας ότι αυτό θα δημιουργήσει νέες ταραχές στη χώρα μας.

Πηγη