Με το εργασιακό που προωθεί η κυβέρνηση, με την απελευθέρωση των απολύσεων και την υποδούλωση των εργαζομένων,
«οι εργοδότες αναλαμβάνουν την υποχρέωση να κάνουν επενδύσεις»!Θα επρόκειτο για κωμική επιχείρηση εξωραϊσμού μιας βαρβαρότητας που δεν έχει προηγούμενο, αν δεν ήταν μια
κραυγαλέα αθλιότητα - μια ακόμα - που εκστόμισε προχτές ο υπουργός Λοβέρδος.
Θα απολύουν, δηλαδή, οι εργοδότες όσους εργάτες θέλουν, όποτε θέλουν και όπως θέλουν, θα στέλνουν ολόκληρες στρατιές στην ανεργία, και αμέσως μετά, στη βάση κάποιου
«κοινωνικού συμβολαίου» (!) που έχουν υπογράψει με την κυβέρνηση και την τρόικα, οι ίδιοι εργοδότες, θα έρχονται να κάνουν... «επενδύσεις», για να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και για να σώσουν την κοινωνία από την ανεργία, την οποία ανεργία, οι ίδιοι θα έχουν δημιουργήσει και εκτινάξει στα ύψη!
Αν τα παραπάνω αποτελούσαν
φαντασίωση ενός «απελπισμένου» υπουργού - όπως θέλει να παριστάνει τον εαυτό του ο Λοβέρδος - μικρή σημασία θα είχε. Εχουν, όμως, μεγάλη σημασία από τη στιγμή που τούτος ο
πληθωρισμός ακατάσχετης μπαρούφας απορρέει από τη βαθύτατη υποτίμηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού, την οποία επιδεικνύουν - κατάμουτρα - οι δυνάστες του.
Δε φτάνει που ανεμίζουν τα Προεδρικά Διατάγματα ως
κυνικοί δια...ταγματασφαλίτες του κεφαλαίου, θέλουν να καμώνονται και τους θεωρητικούς της «συμφιλίωσης των τάξεων»!
Μετατρέπουν τους εργάτες σε είλωτες και την ίδια ώρα
πουλούν «προφεσοριλίκι», ότι και ο κεφαλαιοκράτης (που απολύει) και ο εργάτης (που απολύεται) έχουν κοινές αγωνίες, κοινά συμφέροντα και κοινή προοπτική!
Το θράσος δεν έχει όρια, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα στο 2009, παρότι:
- εξασφαλίστηκαν 28 δισ. στους τραπεζίτες (τα υπόλοιπα 15 δισ. δόθηκαν επί μνημονίου εντός του 2010),
- εξασφαλίστηκαν 20 δισ. στους μεγαλοξενοδόχους,
- εξασφαλίστηκαν 20 δισ. στους «εθνικούς εργολάβους»,
- εξασφαλίστηκαν 14 δισ. στους μεγαλοεισαγωγείς/ εξαγωγείς,
- εξασφαλίστηκαν, μέσω της εφαρμοζόμενης πολιτικής, άλλα 14 δισ. με τη μορφή των λειτουργικών κερδών στους εισηγμένους στο χρηματιστήριο,
- εξασφαλίστηκαν πάνω από 2 δισ. καθαρά κέρδη στις δέκα μόνο πιο κερδοφόρες βιομηχανίες,
εντούτοις,
δεν εξασφαλίστηκε ούτε μισή θέση εργασίας!Αντίθετα, η (επίσημη) ανεργία από πέρσι μέχρι φέτος αυξήθηκε κατά 2,5 μονάδες, αγγίζει πλέον το 12% και στις ουρές των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων ήρθαν να προστεθούν ακόμα 130.000 άνθρωποι!
Τι, λοιπόν, εμπόδισε το μεγάλο κεφάλαιο να παίξει τον
«εθνοσωτήριο» ρόλο που του αποδίδει ο Λοβέρδος και η κυβέρνηση; Τι εμπόδισε τους έμπλεους «κοινωνικής ευαισθησίας» βιομήχανους να επιδείξουν το «φιλεργατισμό», για τον οποίο εγγυώνται τα
γιουσουφάκια της τρόικας;
Τίποτα, πλην ενός: Η ίδια η φύση του κεφαλαίου. Το οποίο, τη δική του κρίση, μια κρίση που εκείνο δημιούργησε, πάει να τη φορτώσει στα ήδη χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα, πατώντας επί πτωμάτων.
Οι «επενδυτές», αυτό που θα κάνουν θα είναι να απολύουν δέκα, με ελάχιστο κόστος αποζημίωσης, και στη θέση τους να προσλαμβάνουν έναν, πληρώνοντάς τον με το μηδαμινό ποσό των 500 ευρώ (!), που θα το βαφτίζουν «μισθό»!
Οσο για την κυβέρνηση των Λοβέρδων, σε όλη αυτήν την ιστορία, της επί πτωμάτων διαφυγής των καπιταλιστών από την κρίση τους, έχει αναλάβει διπλό ρόλο:
Το ρόλο του
αδίστακτου εκτελεστή και ταυτόχρονα το ρόλο του
«συμπονετικού» νεκροθάφτη του ελληνικού λαού. Γι' αυτό θα έχει την τύχη που της αξίζει......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου