Επιχρυσωμένη «συγγνώμη»

ΤΟ χρήμα, καμιά φορά, δεν μιλάει. Βρίζει. Κι αν επανερχόμαστε, δεν είναι για την θρασεία κυρία που μας παραπέμπει σε.ψυχίατρο. Είναι γιατί μα άγγιξε το θέμα, ξύπνησε μνήμες ελληνικές (όχι.εθνικοφρονικές) και για να κόβεται ο.βήχας κάποιων ανθρώπων, που όλα τα ανάγουν στο χρήμα.

ΔΕΝ φταίμε 'μεις, ούτε οι.πέτρες που ξεσηκώθηκαν για το ανοσιούργημα. Η βλακεία φταίει που ενδημεί σε ανθρώπινα μυαλά και, καμιά φορά, είναι απέραντη. Χωρίς όρια. Είναι και η οργή για τα καμώματα μιας ομάδας που το' ριξαν στο γλέντι δίπλα στα κανόνια του θωρηκτού μας. Γυναίκες κακάσχημες, άνδρες με ποικίλα ενδιαφέροντα, σχέδια και επιδιώξεις (επί τη ευκαιρία) και, αν η πληροφόρηση είναι σωστή, γυναίκες εισαγόμενες από την Τσεχία.

ΕΔΩ μιλάμε για νοοτροπίες και αντιλήψεις περί χρήματος, χρήσης και κατάχρησης του. Κι εδώ τα όρια δεν είναι σαφή κι έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα, τη μόρφωση και την ανθρωπιά. «Έχεις λιλιά, έχεις λαλιά» λέει περιπαιχτικά ο νεοελληνικός λόγος κι αλίμονο σ΄ όποιον το παραπιστέψει και το κάνει σημαία και "πιστεύω" του, πίστη και πρακτική. Εξαγοράζεις, αλλά δεν αγοράζεις με το χρήμα. Όσο για την κυρία που μας.παραπέμπει, την παραπέμπουμε στον Βάκωνα (Άγγλος φιλόσοφος, 1561-1626) και τη ρήση του. «Τα λεφτά είναι σαν την κοπριά. Αν τα σκορπίσεις τριγύρω, κάνουν καλό. Αν τα μαζέψεις σ' ένα σωρό, βρωμάνε απαίσια».

ΤΙ κι αν άρχισε και τέλειωσε την «απολογία» της με το χρήμα και εξάντλησε την «ιδεολογία» της με τη δύναμή του; Είναι μια κακή εκπρόσωπος της «αριστοκρατίας» που εκφράστηκε χυδαία η ίδια και χυδαιότερα οι «γλεντζέδες». Πλήρωσαν τα 5 χιλιάρικα «νοίκι» και η.πίστα δικιά τους. Δικιά μας η σιχασιά για τους «ιερόσυλους» χορευτές. Τι άλλο (μας) είπε η κυρία; Πως «βοηθούν» εργαζόμενους στα καράβια τους. Δηλαδή, πάλι περί το χρήμα το μυαλό της, να μην ξεκολλάει και, βέβαια, ο γιος της να ζητάει «συγγνώμη» για λογαριασμό της μάνας του! Εκ των υστέρων.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης

thanikolaidi@hotmail.com