Συνεννόηση ...post it...

Αυτές οι ακανθώδεις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο ελληνικό Υπουργείο Εργασίας, στους επιτελείς των Βρυξελλών και στο ΔΝΤ, πρέπει να γίνονται με υπηρεσιακά σημειώματα post it. Εξ ου και η Βαβέλ...με τα "Συ είπας", "Δε φταίω εγώ Κύριε, αυτός ο όφις ο Επίτροπος και το office του με παρέσυραν", "Εμείς δεν προτείναμε ποτέ να σας κοπούν στη μέση (οι συντάξεις) " κλπ κλπ κλπ...

Αφήνει π.χ. στην πόρτα του γραφείου του ο Όλι Ρεν κολλημένο ένα κίτρινο χαρτάκι (υπόψη Α. Λοβέρδου) επί του οποίου, με ψιλά ιατρικά κολυβογράμματα, απ’ αυτά που τα βγάζει μόνο φαρμακοποιός, έχει κωδικοποιήσει τις προτάσεις και τους όρους της Ε.Ε. σε ό,τι αφορά το ελληνικό Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Περνάει ο Ανδρέας Λοβέρδος ή ο Γιώργος Κουτρουμάνης (κι αν δεν ευκολύνονται να περάσουν, κάνει για λογαριασμό τους ζουμ στην πόρτα μέσω κάμερας Skype η ιδιαιτέρα του Επιτρόπου Όλι) , βάζουν τα γυαλιά τους, βγάζουν το λεξικό Stavropoulos – Hornby, μεταφράζουν τη σούμα, κάνουν την αποκρυπτογράφηση στο φαρμακείο της περιοχής τους κι εν συνεχεία επιστρέφουν και θυροκολλούν το δικό τους post it. Είναι κι αυτό γραμμένο με την ψιλή τη γραμματοσειρά που απαιτεί παρέμβαση φαρμακοποιού Βρυξελλών. Στο μεταξύ, περνάει από το σημείο και ενημερώνεται κατά βούληση και ο εκπρόσωπος του Όλι Ρεν ο οποίος, ως επί το πλείστον, κουτσοβγάζει τι λέει το οικείο αγγλόφωνο σημείωμα και μετά κάνει χάζι το ελληνόφωνο. Γρι δε θυμάται από τα αρχαία ελληνικά που έκανε στο Πανεπιστήμιο γι' αυτό και συνήθως αρκείται στο να εκπροσωπεί τον Όλι Ρεν.

Όταν γυρίζουν στα γραφεία τους ο υπουργός και ο υφυπουργός Εργασίας βρίσκουν γραμμένους σε post it και κολλημένους είτε στην πόρτα είτε στο κούτελο των υπαλλήλων του προθαλάμου (αδυνατούν να ξεχωρίσουν τα ντουβάρια από τους έλληνες δημόσιους υπαλλήλους οι τροϊκανοί) τους όρους συνεργασίας του μνημονίου του ΔΝΤ. Μέγεθος χαρακτήρων γραμματοσειράς -68. Τους ξεκολλάνε, τους συρράβουν, μεγεθύνουν, πάνε στο φαρμακείο, συγχύζονται, γράφουν σε post it την απάντηση- κόλαφο, την κολλάνε στο κούτελό τους με ταπεινότητα (παρότι δεν είναι δημόσιοι αλλά ιδιωτικοί υπάλληλοι οι ίδιοι) , φωτογραφίζονται ως ακτιβιστές, σκανάρουν τις φωτό τους, τις περνάνε με e-mail στους εκπροσώπους του IMF και περιμένουν. Στη συνέχεια, ο κύκλος των post it επαναλαμβάνεται.

Συχνά μάλιστα, όταν οι επαφές γίνονται εκ του σύνεγγυς, ο ένας κολλάει το posti it του στην πλάτη του άλλου, όπως τα πάλαι ποτέ "είμαι γάιδαρος", "το παρόν κατεδαφίζεται. Πωλούνται άπαντα τα υλικά. Πληροφορίες εντός βεβαίως- βεβαίως" κλπ κλπ κλπ

Κι όταν μια μέρα ο Γιώργος Αυτιάς τα πήρε στο κρανίο (επειδή είχε βαρεθεί να κάνει κολάζ με το τσιμπιδάκι των φρυδιών τα στοιχεία για να ταΐσει το λογισμικό του Αλέξη Μητρόπουλου και να λάβει ζεστά από τις μασχάλες του τα τελικά ποσά των συντάξεων)... απηύθυνε προς άπαντες τους εμπλεκομένους το γενναίο ερώτημα: «Γιατί ρε μπαγάσες δε χρησιμοποιείτε κόλλες Α4 ;»… κάποιος του κόλλησε σε post it την εξής τίμια απάντηση:

1.Με το στρίβειν δια του post it μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πήρε ο άνεμος αυτό που «κολλήσαμε» . Το post it γίνεται stop it όταν οι αντιδράσεις είναι έντονες κι ο καθένας προλαβαίνει να αποποιηθεί την πατρότητα του μικρού, κίτρινου ανθυπομνημονίου του...

2.Τα ψιλά γράμματα θέλουν επιδέξια post it.

3.Πάντα η τελική ευθύνη βρίσκεται στο post it του άλλου.

4.Πρόκειται για πολιτική σημειώσεων, υποσημειώσεων και συμπληρωμάτων (ήτοι της τσόντας)…

5.Στο μέλλον, αντί να φέρνει ο ταχυδρόμος τη σύνταξη, θα φέρνει ο ασφαλιστής κι ο τοκογλύφος post it…

Όμως η κόλλα του Post it ήταν πολυκαιρισμένη κι έπεσε. Τη σάρωσε μαζί με τις γόπες των καπνιζόντων (όξω) η καθαρίστρια…

Το Ποντικι