Καπιταλισμός χωρίς αντίπαλο

ΕΙΝΑΙ η ώρα της αριστεράς. Παγκόσμια. Τώρα που ο καπιταλισμός κάνει θραύση. Σε γήπεδο που είναι συνολικά δικό του. Με την ανθρωπότητα, ωστόσο, να μην τρέφει τα καλύτερα των.αισθημάτων της για τον κομμουνισμό ως πρακτική και τους ανθρώπους του ως ιδεολόγους. Και τι που είχαν δικό τους τον μισό πλανήτη; Κατάλαβε ποτέ της η μητροπολιτική ηγεσία του Κρεμλίνου, τα αρτηριοσκληρωτικά εκείνα γερόντια πως υπήρχε αντίπαλος αδίστακτος, με τους Αμερικάνους χιλιάδες μίλια μακριά και τις (μυστικές τους) υπηρεσίες κάτω απ' τη μύτη τους. Τα δορυφόρα κράτη, βλέπεις, η σιγουριά, το νταηλίκι αφαίμαξη, όλα αυτά.κοιμίζουν.

ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ το «Τείχος» κι ακολούθησαν οι κρίκοι μιας αλυσίδας, αποδεικνύοντας, στην πράξη και με το αποτέλεσμα, πως οι λαοί δεν κυβερνώνται με τον χαφιέ, τη βία και τον χωροφύλακα. Κι έμεινε μόνος ο καπιταλισμός να κόβει βόλτες και να μας θυμίζει, σε επίπεδο πολιτικό, πως ο φασισμός δεν πέθανε.

ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, ώρα της αριστεράς και αριστερά δεν υπάρχει. Κι ούτε ελπίδα για να σηκώσει κεφάλι, όπως πάει. Δες τους «αριστερούς» (ευρωπαίους) ηγέτες πόσο αυτάρεσκα μιλούν και καμαρώνουν, πόσο με τα τιποτένια ασχολούνται, παρατήρησε τα καμώματά τους, δες τους πόσο εκφυλλίστηκαν πνιγμένοι στην ασημαντότητα και τη διαφθορά και πάρ' το απόφαση. Καπιταλισμός με τις (απαίσιες) μορφές του κατά κράτος και λαό, αμερικανοκρατία για δεκαετίες, μέχρι κάτι να βγει απ' τον νόμο της ακμής και παρακμής (και μόνο).

ΧΩΡΙΣ αντιστάσεις κι εδώ, οι ντόπιοι «κομμουνιστές». Σε μιαν Ελλάδα ηρώων και γερμανοτσολιάδων, που τη βίασαν οι νικητές του εμφυλίου με τα Μακρονήσια. Για να συνεχίσουν τα ατιμώρητα φασιστοειδή του Παπαδόπουλου που δεν μπορούν να δείρουν και λυσσάξανε. Έχουν την εμπειρία τους οι (λεγόμενοι) κομμουνιστές από μια βάρβαρη δεξιά που τους ξέκανε, έχουν την ελευθερία τους να δράσουν. Κι όμως, παραμένουν αγνώριστοι, άσημοι και ακίνδυνοι. Με ηγεσία συνέχεια της παλιάς και με κεφάλι αγύριστο. Σήμερα, που όφειλαν να κερδίσουν τις μάζες, να εμπνεύσουν και να δώσουν ελπίδα. Με την στάση και την εξυπνάδα τους. Σήμερα που στροφάρουν δεξιά. Έτσι που το πάνε, με τη φόρα τους και με τη φορά των πραγμάτων, από σημερινές ξεσκονίστρες της δεξιάς, αύριο θα' ναι μουσειακό είδος (οι κομμουνιστές) και μεθαύριο θα 'ναι δυο αράδες η ιστορία τους στην παγκόσμια ιστορία.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης