Υποχωρούν συντεταγμένα

TO' χουν στη μοίρα τους να ηττώνται, στο τέλος, οι Γερμανοί. Δεν πρόκειται για δυο(!) παγκοσμίους πολέμους-για ποδόσφαιρο μιλάμε. Με τον συμβολισμό του και τις προεκτάσεις. Είχαν το «τουπέ» τους μέχρι χθες βράδυ (βρέθηκα στη Γερμανία, παρακολούθησα το ματς και την.τρέλα τους) και σήμερα σιωπή. Με κάποιες σημαίες τους να κλαίνε- σχεδόν μεσίστιες σε σπίτια κι άλλες να ανεμίζουν ράθυμα έξω απ' το παράθυρο της μερσεντές.

ΣΗΜΑΣΙΑ έχει να μάχεσαι και οι Γερμανοί ξέρουν να δίνουν μάχες. Με τους κανόνες του πολέμου, αλλά και με τη βαρβαρότητα που δεν την απέφυγαν κι έμειναν στην ιστορία. Χωρίς οι «νικητές» να είναι λιγότερο βάρβαροι, ωστόσο, αυτοί (οι νικητές) γράφουν την Ιστορία και «ουαί τοις ηττημένοις». Να το πάμε λίγο μακρύτερα, στο παρελθόν; Μας έβλαψε (τους έλληνες) περισσότερο ο Χίτλερ (Γερμανία, παγκόσμιος πόλεμος) ή ο Τσώρτσιλ (Αντίσταση, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος); Το συζητάμε άλλη φορά.

ΣΗΜΕΡΑ έχουμε κρίση οικονομική, που άλλαξε τον ορισμό του πολέμου. Οι λαοί υπομένουν, αλλά δεν μάχονται. Χωρίς όραμα και με τον καπιταλισμό να κόβει βόλτες και να μην αφήνει περιθώρια να ονειρευτείς έναν κόσμο.ονειρεμένο. Οι λαοί βράζουν στο ίδιο καζάνι, ωστόσο, σε μια δύσκολη ώρα βγαίνει στην επιφάνεια ο αφρός των μειονεκτημάτων και ο ατμός των αρετών.

ΘΥΜΗΣΟΥ τον ηρωικό Πλαστήρα, στη Μ. Ασία. Κατέρρεε το μέτωπο και το σύνταγμά του ήταν το μοναδικό που υποχωρούσε συντεταγμένα. Χωρίς να κυριεύει ο πανικός τους στρατιώτες του, χωρίς ο ίδιος (ο μεγάλος αυτός πατριώτης) ν' αφήνει λάφυρο στους Τούρκους ψυχές και οπλισμό. Το ίδιο κάνουν, σήμερα, οι Γερμανοί. Είναι το σύστημά τους άκρως καπιταλιστικό, αλλά με νόμους και κανόνες, που έμαθαν να σέβονται και να εφαρμόζουν, απ' τα γεννοφάσκια τους. Απ' τα μικρά και ασήμαντα της καθημερινότητας, μέχρι τα μεγάλα που έχουν να κάνουν με την εθνική τους υπόσταση και με την πορεία τους στο χρόνο. Υποχωρούν (στην κρίση) συντεταγμένα και δεν πανικοβάλλονται. Αυτό κάνουν. Γιατί έζησαν και ξέρουν από πολέμους.

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης