Ρουμανοποίηση και ηγέτες τύπου Κωστάκη και Γιωργάκη θα κάνουν πουτάνες τα κορίτσια μας!

Το είχαμε προβλέψει στις Μαρτίου 11, 2010 και επιβεβαιωνόμαστε καθώς η χώρα έχει μπει σε μια πορεία εσωτερικής υποτίμησης και καθώς πληρώνουμε όλοι μας τα λάθη του πολιτικού προσωπικού και το δυο οικογενειών που μας χρεοκόπησαν.

Δυο οικογένειες που αντί να έχουν συληφθεί και να σκεφτόμαστε το τι θα γινει με αυτούς, καθόμαστε ακόμη και τους χειροκροτούμε ή του παρακολουθούμε σαν τα ζώα να μας “σώζουν”. Δυο οικογένειες που παίζουν με την χώρα μας «εκλογές» «προγράμματα» «συμμετοχική» και υποσχέσεις για μια 7 ετια.

Λίγοι θυμούνται ότι σε όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις του ο Καραμανλής πρόσθεσε μετεκλογικά την φράση «με ορίζοντα τετραετίας» για να γίνει πχ: «αύξηση του ΕΚΑΣ με ορίζοντα τετραετίας». Αρκετοί θυμούνται την θεωρία της καμένης γης με την απογραφή του Αλογοσκούφη και το φούσκωμα του ελλείμματος. Πολλοί θυμούνται το “λεφτά υπάρχουν” του ΓΑΠ, και την ίδια θεωρία της καμένης γης παιγμένη αυτή την φορά σε παγκόσμια κλίμακα. Πολλοί θυμούνται της καταγραφή του Παπακωνσταντίνου.

Ζήσαμε μια επταετία όπου η οικονομία αναπτύχτηκε κοντά 30%, και που όμως χρεοκόπησε μέσα σε ένα όργιο κακής κυβέρνησης και με την βοήθεια ή την ανημποριά μιας ανίκανης αντιπολίτευσης.

Η χώρα μας σήμερα εξ αιτίας τους έχει μπει σε ένα διαγωνισμό ανταγωνιστικότητας με χώρες όπως η Ρουμάνια και η Βουλγαρία, και καθώς πέφτει συνεχώς το βιοτικό μας επίπεδο με απροσδιόριστο τόσο το βάθος της πτώσης όσο και την διάρκεια.

Κάνεις δεν διαφωνεί στο γεγονός ότι δεν μπορούμε να δανειστούμε πια από τις αγορές δηλαδή χρεοκοπήσαμε. Κάνεις δεν διαφωνεί ότι το ΔΝΤ και τρόικα ήταν η μονή διέξοδος για την χώρα μας όπως αρμόζει σε όλες τις χρεοκοπημένες χώρες αλλά και σε μια χώρα με την ιδιαιτερότητα του Ευρώ.

Η αντίθεση μου έχει να κάνει με το γιατί φτάσαμε έως εδώ. Γιατί δεν προβλέφτηκε η εποχή των ισχών αγελάδων; Γιατί αφέθηκε να χρεοκοπήσει ένα αναπτυξιακό μοντέλο και δεν αντικαταστάθηκε εγκαίρως; Ποιος γιγάντωσε τον Δημόσιο τομέα και γιατί;

Ποιος ανεύθυνος δεν είδε την πορεία προς το ΔΝΤ; Ποιος ανεύθυνος παραμύθιασε τον λαό επί χρόνια. Τι έκανε η κυβέρνηση και τι έκανε η αντιπολίτευση; Γιατί το ΔΝΤ δεν ειπώθηκε ποτέ; Γιατί δεν συμφώνησαν νωρίτερα σε κάτι; Γιατί δεν κάθισαν κάτω να μας σώσουν νωρίτερα;

Σε αυτή την πορεία πατριώτες υπάρχουν πρωταγωνιστές και συμπρωταγωνιστές. Σε αυτή την πορεία υπάρχει ένας αδυσώπητος ανταγωνισμός δυο οικογενειών, των οπαδών και των κοπαδιών τους. Ένα ανταγωνισμός -όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος- σε βάρος τελικά της ίδιας της χώρας .

Δύο οικογένειες που νέμονται και μοιράζουν στους ανθρώπους τους το παραγόμενο πλούτο της χώρας μας , και όταν αυτός λιγοστέψει φορολογούν τον λαό για να μαζέψουν και άλλο.

Μοιάζει να ζούμε σε μια αρχαϊκή κοινωνία όπου δύο οικογένειες ως “ομηρικοί οίκοι” μετρούν την εξουσία τους με κοπάδια Βουλευτών σε μια στάνη που την λέμε βουλή. Μοιάζει να ζούμε σε ένα ανταγωνισμό δυο φεουδαρχών που μάχονται με τους αξιωματικούς και τους οπαδούς τους για να πάρουν και να κρατήσουν το κάστρο εναλλάξ. Την ίδια στιγμή όλοι εμείς παράγουμε πλούτο για να τους ταΐζουμε και να συντηρούμε το σύστημα και τους “ευγενείς -παράσιτα” που ζουν γύρω τους και πάντα μέσα στο κάστρο. Και σε κάθε πόρτα, σε κάθε ταμείο, σε κάθε χώρο σε κάθε υπηρεσία κοινής ωφέλειας, σε κάθε σημείο του κάστρου, σε κάθε ταμείο, έβαλλαν χέρι οι ευγενείς του κάστρου οι «νταβατζήδες». Αυτοί που ζουν μόνιμα μέσα στο κάστρο και είναι αυτοί που κάθε φορά ανοίγουν τις πύλες στον επιτιθέμενο όταν κρίνουν ότι τους συμφέρει.

Είναι αδιανόητο αυτό να μην γίνεται αντιληπτό και δεν τιμά τον έξυπνο λαό μας το γεγονός ότι έχει αναλάβει ο συμπρωταγωνιστής εθνικής μας τραγωδίας να μας σώσει. Και είναι προσβολή αυτό που νιώθουμε. Είναι μια ήττα όσων μαθαίνουμε στα παιδία μας για την ζωή και την αξιοκρατία το φιλότιμο για το πολίτευμα και το κάστρο.

Είναι προσβλητικό για όλους μας το «φταίνε οι εργαζόμενοι» «τα ταμεία» και γενικότερα η «ελληνική κοινωνία». Φταίει το παιδί, ο μαθητής, ο εργαζόμενος, ο παπούς και η γιαγιά που πληρώνουν αυτά που πήραν επί χρόνια τα golden boys και όσα έκλεψαν και έφαγαν οι οπαδοί τους, οι νταβάδες, και οι παρατρεχάμενοι. Είναι προσβλητικό ο αντιπρόεδρος να λέει ότι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά…

Αναρωτηθείτε πως ήταν δυνατόν να μην χρεοκοπήσει η χώρα παραδομένη στον ανταγωνισμό των οικογενειών και στα παράσιτα. Πως είναι δυαντόν όταν σε κάθε δημόσιο ταμείο είναι και έναν νταβατζής; Και πως ήταν δυνατόν να μην φταίει στο τέλος παππούς, η γιαγιά, το παιδί, και ο εργαζόμενος. Σε ένα κόσμο που διαμορφώνεται από τα παράσιτα-νταβατζήδες οι οποίοι θέλουν πάντα ζωντανές και δυνατές τις δυο οικογένειες … οτιδήποτε άλλο θα ήταν μια πελώρια έκπληξη.

Τι και εάν παραχθούν κοινωνικά απόβλητα και πτώματα από την κρίση; Τι και εάν παραχθούν άνεργοι πτυχιούχοι και σαλταρισμένοι νέοι τελειωμένοι επαγγελματικά και ανήμποροι να θρέψουν μια φαμίλια. Όλοι αυτοί θα πεταχτούν έξω από το κάστρο. Θα μπουν στα Άγραφα της κρίσης και στο τέλος ένας εκ των οικογενειών θα είναι ο σωτήρας μας.

Ακόμη και εάν ο επόμενος πρωθυπουργός δεν είναι από τις δυο οικογένειες δεν πειράζει κανέναν διότι με ακμαίες τις οικογένειες το σύστημα θα αναπαραχθεί και σε λίγα χρόνια πάλι εκεί θα είμαστε…

Και είναι το απώτατο όριο της παρακμή μας το γεγονός ότι αυτές οι οικογένειες βάζουν σήμερα «τα κοπάδια τους» στην βουλή για να ψηφίσουν τα μέτρα εναντίων μας και μας λένε ότι μας σώνουν καταγγέλλοντας την κακοδιαχείριση των ανθρώπων τους.

Και ειναι φυσικό τα κοπάδια να συμπεριφερθούν σαν κοπάδια

ΕΛΕΟΣ!

Δεν φταίει το πολιτικό προσωπικό που ήταν τελευταία κατώτερο των περιστάσεων και τύπου Κωστάκη και Γιωργάκη. Ίσως φταίει τελικά κάτι άλλο…

Γιάννης Παπαϊωάννου