Όχι άλλη ξεφτίλα

 

Σε πρωινή εκπομπή του υποτιθέμενου Μεγκάλου καναλιού, εκείνου  που οι φορείς χρηματοδοτούνται ανηλεώς από το «σύστημα» με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και ας χρωστά άλλα τόσα που μάλλον οδεύουν στον χαρακτηρισμό τους ως ανεπίδεκτα εισπράξεως, προκειμένου να «παράξουν πολιτισμό»,  μεταδόθηκε ένα σημαντικό επίτευγμα της σύγχρονης ενημέρωσης.

Ένας χαμηλού επιπέδου, μάλλον δαπέδου, σχολιαστής ενημέρωνε το φιλοθεάμον κοινό του, (αλήθεια πόσοι ηλίθιοι υπάρχουν να τον παρακολουθούν;;) για τον τρόπο που ξυρίζεται, κουρεύεται ή βάφεται το τρίχωμα των γυναικών στη γραμμή μπικίνι, θέλοντας να αποφύγει να χρησιμοποιήσει τον σωστό ιατρικό όρο «αιδοίο».

Παρέα του κάποιες χαζοχαρούμενες χασκογελούσαν με τις ηλίθιες «ατάκες» του, που έλεγε καθώς προσπαθούσε να απλουστεύσει κάποιες έννοιες για όσους από τους ακροατές-τηλεθεατές του ήταν όπως τους χαρακτήρισε «γκάου».
Και αυτό το κανάλι, που υποτίθεται ότι παράγει πολιτισμό, έχοντας απαρνηθεί και εξαφανίσει από το «ρεπερτόριο» του κάθε τι ελληνικό, προσπαθεί να αλλοτριώσει γνώμες και προτιμήσεις, κάνοντας καθημερινές πλύσεις εγκεφάλου με βλακώδεις εκπομπές, προσαρμοσμένη ειδησεογραφία στα συμφέροντα των αφεντικών του και αποπροσανατολίζοντας το θυμικό προβάλλοντας καθημερινά τούρκικα σήριαλ προφανώς για να εξοικειωθούμε με τη γλώσσα.

Να σκεφτεί δε κανείς ότι το παραπάνω κανάλι μαζί με κάποια άλλα,  συνέστησαν εταιρεία με την επωνυμία «Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας Συγγενικών Δικαιωμάτων-Τηλεοπτικά Δικαιώματα», στο «άρπα-κόλλα» με το ΦΕΚ αριθ. 2217 τ.Β΄ της 19/11/2007.
Η Σύσταση δε του νομικού (νόμιμου;) αυτού προσώπου έγινε σύμφωνα με το παραπάνω ΦΕΚ βασιζόμενη στον Νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ αριθ. 25 τ. Α της 4/3/1993.
Σύμφωνα λοιπόν με τον παραπάνω Νόμο, οι πνευματικοί δημιουργοί όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ αυτό  πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα).
Βασιζόμενοι λοιπόν αυτοί οι «κύριοι» στον παραπάνω νόμο, έχουν απαιτήσεις.
Και οι απαιτήσεις  αυτές όπως αναφέρονται στο  «Αμοιβολόγιο»  όπως  το χαρακτηρίζουν, αφορούν στα ξενοδοχεία, επεκτείνονται στα εστιατόρια, τα μπαρ, τα καφενεία, τις καφετέριες, ακόμα και στα πλοία, τόσο της κρουαζιέρας, όσο και σε αυτά της εσωτερικής ακτοπλοΐας.
Στα ξενοδοχεία, ανάλογα με την κατηγορία, τα «τέλη» του χαρατσιού αυτού κυμαίνονται από ευρώ 17 μέχρι 21 για τα δωμάτια (κάθε δωμάτιο) και για τους κοινόχρηστους χώρους από 1,5 μέχρι 2,5 ευρώ ανά τ.μ.
Για εστιατόρια κλπ χώρους από 234 μέχρι 1173 ευρώ ανάλογα με τα τ.μ. και για τα πλοία από 8,5 ευρώ ανά καμπίνα και 2,5 ευρώ ανά τ.μ. οι κοινόχρηστοι χώροι.
Έχουν δηλ. όλοι αυτοί οι «κύριοι» το απύθμενο θράσος να ζητούν να τους πληρώνουμε για αυτά τα σκουπίδια που μας σερβίρουν, θεωρώντας τα σαν «προϊόντα πολιτισμού», αποκλειστικής κυριότητας.
Προφανώς ο απώτερος στόχος θα είναι να επεκταθούν οι απαιτήσεις αυτές και στα σπίτια μας, όταν θεωρήσουν ότι ο καιρός έχει φτάσει.

Η απορία και το ερώτημα που γεννάται τώρα είναι το πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει το επίπεδο της τηλεόρασης;;;
Μπορεί ο κάθε τυχάρπαστος παρουσιαστής, εκφωνητής, «σούργελο» τέλος πάντων, να δρα και να συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα προσβάλλοντας την νοημοσύνη των πολιτών;;;

Και καλά αν αυτός κάνει τα όσα κάνει με την ανοχή των αφεντικών του, που προφανώς για να τον ανέχονται είναι του ιδίου «φυράματος» με αυτόν.
Όμως δεν υπάρχει κάποια αρχή που να εποπτεύει το τι λέγεται στην τηλεόραση;;; Αυτό το περιβόητο ΕΣΡ υπάρχει;; Δεν υπάρχει;;; Μήπως λόγω ηλικίας οι υπεύθυνοι αργούν να ξυπνήσουν και δεν παίρνουν χαμπάρι το τι γίνεται;;
Αν όχι αυτοί κάποιος Εισαγγελέας μήπως πρέπει να επιληφθεί;; Αρκετά πια με όλους αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους στο απυρόβλητο και μας σερβίρουν κάθε είδους πνευματικά σκουπίδια για επιτυχίες, στο βωμό της τηλεθέασης.
Με τέτοιες ηλίθιες εκπομπές δεν ανεβαίνει η προτίμηση του κοινού.
Και για να θυμηθούμε τον Oscar Wilde που είπε ότι  «η ηλιθιότητα είναι η μόνη μετοχή που μονίμως ανεβαίνει. Αλλά πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος για να την αγοράσεις».
Και πιστεύω ότι  πολλοί από μας δεν είμαστε ηλίθιοι.


  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ