Ο συζητηθείς με τις συνοπτικές διαδικασίες του κατεπείγοντος και δημοσιευθείς μετά παρέλευση δεκαημέρου (όχι Βοκκακίου, αλλά προς τα ‘κει το πήγαινε…) χαρατσοφόρος νόμος (3833/2010) επελαύνει ως δρεπανηφόρο άρμα επί των αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων, αφήνοντας στο απυρόβλητο προνομιούχες κατηγορίες συμπολιτών – οι οποίες είτε περιορίζονται σε συμβολική συμμετοχή στις θυσίες, είτε δεν μνημονεύονται καν στον κατάλογο των υπέρ της οικονομίας πεσόντων.
Η συμβολή της στρατιάς των υπαλλήλων της Εθνικής Αντιπροσωπείας στην εθνική (ωχ! πολύ «εθνική» έπεσε και θα μας βγει «ακατάλληλο» το σημείωμα) προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων οργανώνεται με 5 (πέντε) αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής κυρίου Φίλιππου Πετσάλνικου, που δημοσιεύονται στο υπ’ αριθμ. 225 φύλλο του Β΄ τεύχους του ΦΕΚ της 4ης Μαρτίου 2010.
Με τις αποφάσεις αυτές επιβάλλονται (ή δημιουργείται η εντύπωση ότι επιβάλλονται) μειώσεις στις υπερωρίες και στα έξοδα κίνησης των υπαλλήλων και συνεργατών της Βουλής.
Με τις αποφάσεις αυτές, οι κατά γενική ομολογία πολυπρονομιούχοι εργαζόμενοι της Βουλής συμμετέχουν (ή δημιουργείται η εντύπωση ότι συμμετέχουν) στις θυσίες, στις οποίες, «άνευ σάλιου» (λοβέρδειου ή μη) ή άλλου ετέρου λιπαντικού, υποχρεώθηκαν να συμμετέχουν όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι υπόλοιποι Έλληνες (άραγε το ίδιο να ισχύει και για τους εκκολαπτόμενους ραγκούσιους νεοδαμώδεις, ή τα σκληρά μέτρα δεν επηρεάζουν τα κύματα των νομιμοποιηθέντων και υπό νομιμοποίηση «συμπολιτών» μας; Αλλά, ας επιστρέψουμε στις κοινοβουλευτικές αλχημείες: )
Τι το ιδιαίτερο έχουν οι 5 (πεντε) αποφάσεις του κυρίου Πετσάλνικου σε σχέση με τον νόμο 3833/2010;
* Ο νόμος ισχύει για όλους, οι πετσαλνίκειες αποφάσεις ισχύουν μόνον για την υπαλληλική ελίτ (όσων αμεταθέτως υπηρετούν στην εξορία της Πλατείας Συντάγματος).
* Ο νόμος επιβάλλει οδυνηρές μειώσεις και τσουχτερές περικοπές από 1 Ιανουαρίου 2010 (καλύπτει ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ τους δυο προηγούμενους από την ψήφισή του μήνες, και επιβάλλει ΑΝΑΛΓΗΤΑ αφαίρεση αποδοχών), ενώ σε όλες τις αποφάσεις του κυρίου Πετσάλνικου επαναλαμβάνεται η πανομοιότυπη διάταξη: «Η απόφαση αυτή ισχύει από 1η Μαρτίου 2010». Έτσι εννοούν την ισότητα οι ιερείς και μάλιστα ο αρχιεπίσκοπος του ναού της δημοκρατίας;
* Ο νόμος επιβάλλει ισοπεδωτικά μειώσεις, χωρίς να ενδιαφέρεται για την δραματική μεταβολή του οικονομικού τοπίου των θυμάτων του. Αντίθετα, οι πετσαλνίκειες αποφάσεις, μέσα από περίτεχνες διατυπώσεις, προσπαθούν να πείσουν ότι πράττουν, αναλογικά, το ίδιο, στην πραγματικότητα όμως μεριμνούν όχι για «πτώση στα μαλακά», αλλά για διατήρηση κεκτημένων με το μαλακό: ένα κραυγαλέο παράδειγμα: με την πρώτη από τις 5 αποφάσεις καθορίζονται τα ανώτατα όρια υπερωριακής εργασίας ανά υπάλληλο, αλλά στην παράγραφο 4 υπάρχει η εξής (άξια αενάου χειροκροτήματος) διάταξη: «Σε κάθε περίπτωση το κατά την παράγραφο 1 προκύπτον υπερωριακό επίδομα δεν μπορεί να υπολείπεται … του εκκαθαρισμένου για τον μήνα Δεκέμβριο 2009 …»!!! Δηλαδή, σας μειώνουμε τις υπερωρίες (ορίζει ο κύριος Πρόεδρος) αλλά ο πυθμένας αυτής της μείωσης είναι το ποσόν που λάβατε τον Δεκέμβριο του 2009!!!
Άρα δεν πρόκειται για μείωση, αλλά για μη περαιτέρω αύξηση (κατά την γνωστή οργουελοπαπανδρεϊκή ορολογία, που είχε εφεύρει την κατάσταση του μη-πολέμου). Άρα δεν πρόκειται για «θυσία» και συμμετοχή στην κοινή προσπάθεια, αλλά για μη περαιτέρω… ή μάλλον ΓΕΝΙΚΩΣ για μη περαιτέρω!!!
Ο συζητηθείς με τις συνοπτικές διαδικασίες του κατεπείγοντος και δημοσιευθείς μετά παρέλευση δεκαημέρου (όχι Βοκκακίου, αλλά προς τα ‘κει το πήγαινε…) χαρατσοφόρος νόμος (3833/2010) επελαύνει ως δρεπανηφόρο άρμα επί των αποδοχών εργαζομένων και συνταξιούχων, αφήνοντας στο απυρόβλητο προνομιούχες κατηγορίες συμπολιτών – οι οποίες είτε περιορίζονται σε συμβολική συμμετοχή στις θυσίες, είτε δεν μνημονεύονται καν στον κατάλογο των υπέρ της οικονομίας πεσόντων. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου