Συγκάλυψη τώρα

Αν η ιστορία του κινηματογράφου έχει καταγράψει την ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Αποκάλυψη τώρα» ως μια από τις πιο εμβληματικές (αντι)πολεμικές ταινίες, οι έρευνες και τα αποτελέσματα της εξεταστικής επιτροπής για τις μίζες στα εξοπλιστικά θα μπορούσαν αντιστοίχως να τιτλοφορούνται «Συγκάλυψη τώρα»…

Η ελληνική απάντηση στο αριστουργηματικό πολεμικό έπος του Χόλιγουντ προκύπτει από μια δήλωση–παραδοχή...

του Γιάννη Τραγάκη, που μοιάζει κομμένη και ραμμένη για τα Μέσα που είχαν σχεδόν καθημερινές φωτογραφίες του Κάντα στο πρωτοσέλιδά τους. Ο βουλευτής της ΝΔ δήλωσε προ δεκαημέρου στην Ελευθεροτυπία πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, η εξεταστική επιτροπή, στην οποία ήταν επικεφαλής το 2005, είχε «τεκμηριώσει πλήρως την ανάμειξη για τα TOR-M1 και τα TPQ-37 του Άκη Τσοχατζόπουλου στις μίζες της εταιρείας Drumilan, αλλά και του Γιάννου Παπαντωνίου στο πάρτι των προμηθειών στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά δυστυχώς εκεί σταματήσαμε».

Πρόκειται για μια δήλωση που αποκαλύπτει ότι ακόμη και στις περιόδους που το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν συνιστώσα της ΝΔ, αυτά που ένωναν τις δύο παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της χώρας ήταν πάντοτε περισσότερα από αυτά που τις χώριζαν. Αν αυτό δεν είναι μια καραμπινάτη περίπτωση παραδοχής πολιτικού κουκουλώματος, τότε τι είναι;

Ο αντιπρόεδρος της βουλής εμφανίστηκε στην εκπομπή «Ενικός» του Νίκου Χατζηνικολάου και προσπάθησε να ανασκευάσει με τη φράση: «Δεν είπα ποτέ ότι σταματήσαμε, συνεχίσαμε». Πάντως, στις 7 Ιανουαρίου και μιλώντας στην Ελευθεροτυπία ήταν λαλίστατος και υποστήριξε πως η επιτροπή «είχε εντοπίσει με ακρίβεια δολαρίου η προμήθεια που είχε κατατεθεί για τα Αντισταθμιστικά Οφέλη , ύψους 25.081.957 δολαρίων. Η διαδρομή του μαύρου χρήματος είχε περάσει από τη Ρωσία στην Κύπρο, από την Κύπρο στη Νέα Υόρκη και από τη Νέα Υόρκη στη Ζυρίχη όπου ζητήθηκε και επιτεύχθηκε το άνοιγμα των λογαριασμών».

Βλέπεις καμιά φορά τους πολιτικούς να αγορεύουν και αναρωτιέσαι: όταν λένε προς τους πολίτες ότι  δεν ήταν δουλειά της εξεταστικής επιτροπής να άρει την ασυλία των βουλευτών, αλλά της ολομέλειας, πιστεύουν ότι οι πολίτες έχουν πρόχειρους τους κανονισμούς της βουλής και ανατρέχουν σε αυτούς κάθε φορά για να βρουν τι ακριβώς έπρεπε να γίνει και με ποιον τρόπο; Ασχολείται κανείς, νομίζουν, πώς θα γίνει η δουλειά; Ο πολίτης βλέπει απλώς να κουκουλώνεται μια ευκαιρία για αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος. Και αυτή δεν είναι παρά η πιο απλά διατυπωμένη αλήθεια.

Κι αν η συγκάλυψη των δύο κομμάτων είναι ξεκάθαρη ακόμη κι από όταν έμοιαζαν να πολεμούν λυσσαλέα το ένα το άλλο, το ίδιο ισχύει και για τα συστημικά μέσα. Όχι, δεν θα πέσουμε από τα σύννεφα, τελευταία άλλωστε έχουν μαζευτεί πολλοί εκεί πάνω: διότι καλά και δικαιολογημένα τα πρωτοσέλιδα για τον Κάντα για τις τεράστιες ποινικές ευθύνες του, όμως ο Κάντας δεν μας ζήτησε ποτέ την ψήφο μας για να αλλάξει την Ελλάδα. Δεν μας υποσχέθηκε ορθή διακυβέρνηση, ανάπτυξη και δουλειές και δεν μετείχε σε εξεταστικές επιτροπές. Ήταν ένα ακόμη καλά λαδωμένο γρανάζι σε ένα μηχανισμό που λειτουργούσε σχεδόν με μαφιόζικους όρους και υπό το δόγμα «ή είσαι μαζί μας και τα παίρνεις μαζί μας ή είσαι εχθρός».

Κι αν ψάχνετε ακόμη απόδειξη ότι τα πάντα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, το mega σκάνδαλο των εξοπλιστικών είναι διδακτικό κι από μια ακόμη άποψη, καθώς φαίνεται ότι αρκεί απλώς απειλή των προβλεπόμενων ποινικών ευθυνών για να κελαηδήσουν οι κατηγορούμενοι και στις περισσότερες περιπτώσεις να γυρίσουν άρον άρον πίσω τα χρήματα, προς εξασφάλιση μιας κάποιας ευνοϊκής μεταχείρισης.

Δημήτρης Ζακχαίος από unfollow