ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ “ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ” ΕΛΒΕΤΙΑΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

egerssi@otenet.gr

twitter: @egerssi

            Το άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος της Ελλάδος αναφέρει: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Στο ίδιο άρθρο, παράγραφος 3 αναφέρεται: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». 

            Και το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει στο άρθρο 44 παράγραφος 2: «O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα….Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών….».

            Για την Ιστορία να αναφέρουμε πως στην πατρίδα μας μέχρι σήμερα από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους το 1831, έχουν διενεργηθεί όλα και όλα επτά δημοψηφίσματα. Από τα επτά αυτά δημοψηφίσματα στις έξι περιπτώσεις το ερώτημα σχετιζόταν με το πολίτευμα (βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία). Το τελευταίο δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε το 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας, στις 8 Δεκεμβρίου από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με ερώτημα τη μορφή του πολιτεύματος.

            Όπως, εύλογα διαπιστώνουμε με μια πρώτη ματιά, ο Ελληνικός λαός δεν είναι ούτε κυρίαρχος, ούτε βεβαίως οι εξουσίες πηγάζουν από αυτόν. Γιατί, πως είναι δυνατόν να πιστέψει ένας έστω Έλληνας πως από το 1831 μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κανένα μα κανένα σημαντικό ζήτημα που να ταλανίζει και να απασχολεί το Ελληνικό Έθνος και για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός, όπως ορίζει το Σύνταγμα; Πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε πως το μόνο πρόβλημα που απασχολούσε ετούτο εδώ το Έθνος ήταν η βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία; Και πιο συγκεκριμένα επί των ημερών μας! Δεν συντελέστηκαν τα τελευταία 40 χρόνια κοσμογονικές αλλαγές στην ζωή των Ελλήνων; Δεν έπρεπε να ερωτηθεί ο κυρίαρχος λαός για την είσοδό μας στην ΕΕ, που ξεκίνησε αρχικά ως ΕΕ των Εθνών και στην πορεία μεταλλάχτηκε ως η ΕΕ των Διεθνών τοκογλύφων-δανειστών; Δεν έπρεπε να ερωτηθεί για την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη και της αποδοχής του ευρώ; Δεν έπρεπε να ερωτηθεί ο κυρίαρχος λαός για την υπαγωγή της χώρας μας στην τρόικα (ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ); Διά μέσω όλων των παραπάνω εγκληματικών πολιτικών αστοχιών χωρίς την έγκριση του λαού μας δεν δημιουργήθηκαν σήμερα αυτά τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα που έχουν ως αποτέλεσμα να συντελείται μια πρωτόγνωρη στα Παγκόσμια χρονικά Γενοκτονία του λαού μας;

            Επιπρόσθετα, δεν υπάρχουν κοινωνικά ζητήματα στην Ελληνική κοινωνία και για τα οποία θα έπρεπε να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός με δημοψήφισμα όπως ορίζει το Σύνταγμα; Το ζήτημα της αθρόας λαθρομετανάστευσης, που επί δεκαετίες μαστίζει την κοινωνία μας, δεν είναι ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να τεθεί της απόφασης του Ελληνικού λαού;  

            Άλλωστε, αυτή η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση ποτέ και από καμία κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, δεν αντιμετωπίστηκε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα ενώ ταυτόχρονα υποδείχτηκε από όλες μια περίεργη ανοχή. Με αλλόφρονες και νεοταξικές πολιτικές, «άνοιξαν τα σύνορα» μετατρέποντας την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι και επέτρεψαν να εισέλθουν στην χώρα κάθε καρυδιάς καρύδι, χωρίς κριτήρια εισόδου. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων τους αποκαλούσαν και τους αποδέχονταν – αρκετοί ακόμη και σήμερα - ως «οικονομικούς μετανάστες» πιστεύοντας πως η είσοδός τους στη χώρα θα προσέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, παραγνωρίζοντας τον ελλοχεύοντα κίνδυνο της πληθυσμιακής τους αύξησης. Έτσι, συνειδητά εθελοτυφλούσαν μπροστά στο καθημερινώς διογκούμενο πρόβλημα και σήμερα αυτό το τεράστιο Εθνικό  ζήτημα έχει φτάσει στην κορύφωσή του και σε όλους τους Έλληνες έχει δημιουργήσει ανασφάλεια και φόβο που σαν θηλιά σφίγγει το λαιμό τους.

            Ωστόσο, το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Είναι ένα καρκίνωμα που κατατρώγει τις σάρκες όλης της Ευρώπης. Αντίθετα όμως, με την Ελλάδα και τους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι με προεκλογικά ψεύδη υφαρπάζουν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών, παραβιάζοντας ταυτόχρονα θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος, σε άλλες χώρες η άποψη του πολίτη είναι θεμελιώδες θεώρημα.

            Έτσι, στην Ελβετία διενεργήθηκε δημοψήφισμα υπέρ της πρότασης να επιβληθούν περιορισμοί στη μετανάστευση και να γίνει εκ νέου διαπραγμάτευση των συμφωνιών ανάμεσα στην Ελβετική Συνομοσπονδία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η πρωτοβουλία, είχε ονομαστεί «Σταματήστε τη μαζική μετανάστευση» και την πρότασή της την είχε υποβάλει το ακροδεξιό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα (SVP), με την επιχειρηματολογία της ραγδαίας αύξησης της εγκληματικότητας, της υποβάθμισης της ζωής των πολιτών σε πολλές, κυρίως βιομηχανικές πόλεις και της άποψης πως οι μετανάστες διαβρώνουν τον Αλπικό πολιτισμό της χώρας. Υπέρ αυτής της πρότασης τάχθηκε το 50,3% των Ελβετών εκλογέων παρακάμπτοντας το γεγονός πως η χώρα τους, παρ΄ότι δεν είναι μέλος της ΕΕ, είχε δεσμευθεί με βάση τη θεμελιώδη ελευθερία της ελεύθερης κίνησης προσώπων προς και από την ΕΕ. Αυτή η συμφωνία ΕΕ και Ελβετίας είχε τεθεί σε εφαρμογή μόλις 12 χρόνια πριν και πλέον, ενδέχεται να πλήξει σοβαρά την ελβετική οικονομία, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ξένους εργαζόμενους και έτσι θα θέσει υπό αμφισβήτηση το νομικό πλαίσιο που διέπει την παραμονή και την εργασία τους εκεί. Επιπλέον, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ενδεχομένως να προκαλέσει μεγάλη ρήξη στις σχέσεις και το καθεστώς των πολυάριθμων πολυεθνικών εταιρειών και οι οποίες έχουν έδρα την Ελβετία. Επίσης, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αναμένεται να πλήξει αρκετά τις σχέσεις ΕΕ και Ελβετίας. Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «λυπάται πολύ» για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και ότι θα «εξετάσει τις συνέπειες της πρωτοβουλίας στο σύνολο των σχέσεών τους».

            Πάντως, παρά τις άνευ προηγουμένου αντιδράσεις της ΕΕ, η Ελβετική κυβέρνηση αναφέρει πως αυτό το αποτέλεσμα είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση, γεγονός που σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένη να εντάξει όσα προβλέπει το δημοψήφισμα στη νομοθεσία της χώρας.

            Θα πρέπει επίσης, να σημειωθεί πως αυτό καθ΄ αυτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι μια άνευ ορίων νίκη του ακροδεξιού σχηματισμού, του κόμματος SVP και του αρχηγού του Τόνι Μπρούνερ, ο οποίος αμέσως μετά δήλωσε: «Πρόκειται για μια στροφή στην πολιτική μας όσον αφορά την μετανάστευση». Επιπρόσθετα, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αποτελεί παταγώδη ήττα των κομμάτων του «Συνταγματικού Τόξου», κατά τω ελληνικότερον, από τη στιγμή που όλα τα κόμματα καλούσαν τους εκλογείς να ψηφίσουν υπέρ του «όχι». Ο αρχηγός δε, του Ελβετικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Κριστιάν Λεβρά, είπε χαρακτηριστικά ό,τι το κόμμα του «ηττήθηκε» και αυτό είναι «πολύ άσχημο».

            Συνοψίζοντας, διαπιστώνουμε τις τεράστιες διαφορές μεταξύ δυο κρατών. Της «Δημοκρατικής» Ελλάδος και της «ακροδεξιάς» Ελβετίας. Στην Ελλάδα καταπατείται  ασύστολα το Σύνταγμα, ο λαός είναι κυρίαρχος κατ΄ ευφημισμό και για το θέμα της αθρόας λαθρομετανάστευσης δεν υπάρχει καν σκέψη για δημοψήφισμα. Αντίθετα στην Ελβετία, η οποία το 2011 κατατάχθηκε ως η πλουσιότερη κατά κεφαλή χώρα στον κόσμο, διενεργεί δημοψήφισμα παρ΄ ότι χρειάζεται εργατικά χέρια μεταναστών και παρ΄ ότι ο αριθμός αυτών είναι κατά πολύ ολιγότερος των λαθρομεταναστών της πατρίδος μας. Στην Ελλάδα το ακροδεξιό κόμμα είναι στη φυλακή, ενώ στην Ελβετία το αντίστοιχο κόμμα, επιβάλλει τη διενέργεια δημοψηφισμάτων και οι μεν πολίτες τους επιβραβεύουν με την ψήφο τους, η δε κυβέρνηση αποδέχεται και υλοποιεί Συνταγματικά το αποτέλεσμα.

            Κλείνοντας, να επισημάνω πως οι εδώ αχρείοι και τυχάρπαστοι κυβερνώντες πολιτικάντηδες, αντί να παραδειγματιστούν από την Ελβετία, ενοχλήθηκαν σφόδρα και έτσι, σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσαν ως ελληνική προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, εκφράζουν τη λύπη τους για την πρωτοβουλία «ενάντια στη μαζική μετανάστευση» και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Τονίζοντας ιδιαίτερα πως «η εισαγωγή ποσοστώσεων στη μετανάστευση των πολιτών της ΕΕ αντιβαίνει στην αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων, μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ελβετικής Ομοσπονδίας, όπως αυτή περιγράφεται, στη σχετική διμερή συμφωνία που βρίσκεται σε ισχύ και η οποία αποτελεί κύριο παράγοντα, για την αρμονική ανάπτυξη των σχέσεών μας».