Υπάρχει η υποψία ότι στις εκλογές του Μαϊού οι ψηφοφόροι θα κληθούν να φέρουν καρότσι μαζί τους για να μπορέσουν να μεταφέρουν τα ψηφοδέλτια στο παραβάν. Με τόσα κόμματα και αποκόμματα που έχουν συσταθεί το τελευταίο διάστημα, ο μέσος ψηφοφόρος πρέπει να νιώθει σαν να βρίσκεται σε Αμερικάνικο πολυκατάστημα στα ράφια με τις σοκολάτες.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι η γεύση που αφήνει η επιδημία ίδρυσης κομμάτων δεν είναι γλυκιά όπως της σοκολάτας. Έχει την πικρή γεύση της διαπίστωσης ότι τόσα συζητήσαμε, τόσα αποκηρύξαμε, τόσα αντιληφθήκαμε και ακόμη δε βρήκαμε κάτι που να μας ενώσει και να μας εμπνεύσει για να πάμε παρακάτω. Μικρά, σποραδικά κινήματα που περισσότερο μοιάζουν να ικανοποιούν την ματαιοδοξία των ιδρυτών, παρά να διαμορφώνουν ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα της επόμενης ημέρας.
Ορισμένοι διατείνονται ότι η δημοκρατία κερδίζει από τη συμμετοχή και την ποικιλομορφία ιδεολογιών και προτάσεων. Αναμφίβολα έχει μια βάση, αλλά χρειάζεται και μια δεύτερη, πιο διεισδυτική ματιά που θα αναδείξει ότι τα περισσότερα νέα κινήματα δεν ιδρύονται στη λογική θέσεων και προτάσεων αλλά στη λογική αντίθεσης και διαμαρτυρίας στο παρόν πολιτικό σκηνικό. Δεν εκπροσωπούν ιδεολογίες και πολιτικές που απαντάνε στα κυρίαρχα ζητήματα, αλλά στο "αλλιώς και που ξέρεις τι γίνεται'', μια προσέγγιση που ταιριάζει περισσότερο σε καζίνο παρά σε κοινωνίες που μαστίζονται από κρίση.
Επειδή όμως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποθαρρυνθεί η συμμετοχή-ακόμη και ελλιπής είναι καλύτερη της αφασίας- χρειάζεται η ίδια η κοινωνία να δώσει σαφές στίγμα. Η ατζέντα που δεν έχουν τα νεοϊδρυθέντα κινήματα είναι συνέχεια της παραζάλης της κοινωνίας, εμάς δηλαδή που ως προς τα ζητούμενα μας έχουμε μπλέξει το ρεαλιστικό με το ουτοπικό, το εφικτό με το ανέφικτο, το λογικό με το παράλογο. Για να μπορέσουν να βρουν έρεισμα και να αναπτυχθούν κάποια από αυτά τα κινήματα χρειάζεται να κινηθούν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και κυρίως να βρουν απαντήσεις, πράγμα ανέφικτο όσο δεν διαμορφώνονται κοινωνικά ρεύματα με σαφή προσανατολισμό.
Πέραν της εύκολης κριτικής ή και του χλευασμού που ασκούμε σε κάθε πρόταση που δε μας ικανοποιεί, δικαίως ή αδίκως, οφείλουμε οι ίδιοι να συγκροτήσουμε τα ζητούμενα μας ώστε να έρθουν και οι απαντήσεις. Αν δεν το μπορούμε, τότε υπάρχει πεδίο δράσης για οτιδήποτε από οποιονδήποτε: κοινώς ότι του φανεί του Λωλοστεφανή, με την κοινωνία σε αναμονή.
πηγή φώτο: enet.gr
http://antinoikokuraios.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου