30.11.09
Μπορεί να λυθεί το ασφαλιστικό?
Γεια σας,
μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αντίδραση του ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, στην πρόσκληση του υπουργού εργασίας για τον διάλογο σχετικά με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν παραδέχεται δημόσια αυτό που όλοι λέμε μεταξύ μας: Την Ελλάδα την έχουν καταστρέψει οικονομικά η πολιτική ανικανότητα και ατολμία, ο συνδικαλισμός και η μονιμότητα στο δημόσιο!
Για τους πολιτικούς δεν είναι πολλά που μπορούμε να πούμε! Ανίκανοι και άτολμοι ή τολμηρά ικανοί για προσωπικό τους όφελος! Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων. Και δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που "τα παίρνουν", αλλά και οι υπόλοιποι που είναι "καθαροί". Φταίνε επειδή δεν έχουν την ικανότητα να τους ανακαλύψουν ή δεν έχουν την δύναμη να τους πολεμήσουν!
Ο συνδικαλισμός είναι άλλο ένα αγκάθι για την οικονομία της χώρας και όχι μόνο. Σίγουρα δεν ασκείται με τον τρόπο που τον είχε φανταστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τον εισήγαγε στην Ελλάδα.
Απορώ πραγματικά ποιους εργάτες ή εργαζόμενους μπορεί να εκφράσει μία κλειστή ομάδα ανθρώπων, που εισπράττει σχεδόν όσα και ένας βουλευτής. Ποια εργασιακά δικαιώματα μπορούν να υπερασπιστούν κάποιοι που ανεβαίνουν στην ιεραρχία του συνδικαλισμού, με στόχο την εισαγωγή τους στην πολιτική.
Λίγα χρόνια πριν έκλεισε το εργοστάσιο της PIRELLI στην Πάτρα. Η πόλη, ακόμα και σήμερα, προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Γνωρίζουμε γιατί έκλεισε? Επειδή οι συνδικαλιστές έκαναν συνεχόμενες απεργίες, ώστε να μην χαθούν εργασιακά δικαιώματα! Και τι έγινε? Έχασαν την εργασία τους και έμειναν με τα ...δικαιώματα στο χέρι!
Για να προλάβω κάποιους, που θα αρχίσουν να λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να τους εκμεταλλεύονται οι εργοδότες, μπλα μπλα μπλα, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συμφωνώ. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα! Όμως έχουν και υποχρεώσεις. Δείτε τι έγινε στην Γερμανία, όταν οι αυτοκινητοβιομηχανίες άρχισαν να έχουν προβλήματα λόγω κρίσης. Δούλεψαν μία ώρα υπερωρία ο καθένας, ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας! Αυτό είναι σοβαρότητα και αυτό είναι που μας λείπει. Όλοι εμείς που "αγωνιζόμαστε" για τα δικαιώματά μας, ποτέ δεν θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο, γιατί εμείς απλά ενδιαφερόμαστε μόνο για τα προσωπικά μας δικαιώματα. Απλά αντιδρούμε στις απολύσεις, ώστε να μην πάρει και εμάς η μπάλα.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν μόνο δικαιώματα. Έχουν και υποχρεώσεις, για τις οποίες κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν μιλάει. Δείτε πόσες ομιλίες έχουν κάνει η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι λοιποί για τα δικαιώματα και πόσες για τον "επαγγελματισμό", την "ευσυνειδησία" ή κάτι παρόμοιο!
Δεν είναι κακός ο συνδικαλισμός, είναι κακοί οι συνδικαλιστές. Θα πρέπει όμως ο συνδικαλισμός να λειτουργήσει σωστά, ώστε να υπάρξει μία συμφωνία και μία συνεργασία ανάμεσα σε εργαζόμενους, εργοδότες και κυβέρνηση. Αυτή είναι η υποχρέωση των συνδικαλιστών και όχι ο πόλεμος και το "όχι σε όλα"!
Για την μονιμότητα στο δημόσιο δε, τι μπορούμε να πούμε? Όσοι δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, μονίμως συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να καταργηθεί για όλους και σε όλους. Για ποιόν λόγο να γίνει κάποιος παραγωγικός, όταν ακόμα και στην αδράνεια δεν κινδυνεύει η θέση του και λαμβάνει και "μπόνους" παραγωγικότητας (το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λαμβάνουν όλοι).
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι ο κ. Λοβέρδος δεσμεύτηκε σε τρία "δεν":
- Δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας,
- Δεν θα μειωθούν οι συντάξεις,
- Δεν θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές.
Σε μία χώρα που οι εργαζόμενοι περιμένουν την επόμενη εθελουσία έξοδο για να βγουν στην σύνταξη από τα 40 τους, οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις εισφορές περιμένοντας την επόμενη ρύθμιση και οι παραγωγικές ομάδες είναι άνεργες, το ασφαλιστικό είναι αδύνατο να λυθεί. Με κανέναν τρόπο και με κανένα θαύμα.
Δύο λύσεις έχει ο υπουργός: Ή θα εκμεταλλευτεί το 10% των εκλογών και θα προχωρήσει σε σοβαρά και δίκαια μέτρα για την λύση, που θα πληρώσουν όλοι τις ηλιθιότητες του παρελθόντος και δεν θα υπάρχουν παραθυράκια και χαραμάδες. Θα τηρείται ο νόμος και δεν θα υπάρχουν ρυθμίσεις για κανέναν. Ή θα καταργήσει την υποχρεωτική ασφάλιση και καθένας θα έχει το δικαίωμα να ασφαλίζεται σε ένα τύπου ΙΚΑ που θα προσφέρει το δημόσιο ή στις ιδιωτικές εταιρείες, που ούτως ή άλλως έχουν συμβόλαιο πολλοί από εμάς. Βέβαια, θα παρέχεται το δικαίωμα κάποιος να παραμένει ανασφάλιστος, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για αυτή του την επιλογή...
politikianalisi
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Τους είπαν «μικροαστούς». Κι αν είναι, ποιος κρίνει;
Τους είπαν «συντηρητικούς». Είναι προτιμότεροι οι κλέφτες;
Τους είπαν εθνικιστές. Πληρωμένοι ακαδημαϊκοί, κρατικοδίαιτες ΜΚΟ, αντιπρόσωποι του Σόρος
Όταν ψέλλισαν «δεν πάει άλλο» τους είπαν και «ρατσιστές». Οι φασίστες της κουκούλας.
Σήμερα τα μεσαία στρώματα έπαιξαν «τα ρέστα τους».
«Σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι», έσπρωξαν στο τραπέζι την τελευταία δυνατότητα που έχουν να επηρεάσουν την κατάσταση των πραγμάτων, πριν σαρωθούν από την παγκοσμιοποίηση και την οικονομική κρίση, χάνοντας ανεπιστρεπτί κοινωνικό στάτους, τρόπο και αρχές ζωής.
Και κέρδισαν.
Ανέδειξαν αυτόν που λες και μια εθνική ειμαρμένη είχε διατηρήσει εφεδρεία.
Όταν όλα έδειχναν ότι «απολείπειν ο Θεός Αντώνιον».
Όταν όλοι έλεγαν «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί».
Σπάνια γίνεται αντιληπτή η βαρύτητα των ιστορικών γεγονότων τη στιγμή που συμβαίνουν.
Χωρίς δραματικές διατυπώσεις, η Νέα Μεταπολίτευση είναι εδώ.
Μετά τη λεηλασία με αφορμή την Ολυμπιάδα του 2004 η χώρα παραπαίει.
Η διεθνής κρίση επιτείνει την παρασιτική διάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Η πολιτική και οικονομική ελίτ είχε με την εισροή εκτεταμένων κοινοτικών πόρων μια ευκαιρία να διαμορφώσει ένα καθεστώς κοινωνικής συνοχής.
Την πέταξε για το τρίπτυχο «βίλλα-κόττερο-glamour».
Τώρα, ή κατρακυλάμε σε φεουδαρχία νέου τύπου ή δίνεται η δυνατότητα στη συγκολλητική ουσία της κοινωνίας, τη μεσαία τάξη, ακαθόριστη ιδεολογικά αλλά παντοδύναμη αριθμητικά, να βρει πάλι το βήμα της.
Επιστροφή σε περίοδο «παχέων αγελάδων» αποκλείεται, ας είναι αξιοπρεπής επιβίωση.
Απόψε : Η Αγκελα Μέρκελ τόνισε την ανάγκη να διοχετευθεί ρευστότητα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Οι Ελβετοί απέρριψαν τη ανέγερση των προσβλητικών μιναρέδων.
Κι εδώ, ο Αντώνης Σαμαράς σάρωσε το μισητό σύμβολο της πολιτικής φαυλότητας.
Μήπως το φάντασμα του απλού, μέσου, ανθρώπου πλανάται πάνω απ’ την Ευρώπη;
Προφήτης"
Δημοσίευση σχολίου