Δανειστήκαμε ΑΕΠ από το μέλλον.

Γιάννης Παπαϊωάννου

Με τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων συνέβη ένα μάλλον κοσμοϊστορικό γεγονός. Δανειστήκαμε ατομικά και στο μέτρο του καθενός καταναλωτική δύναμη από τα επόμενα χρόνια και την μεταφέραμε στο παρόν.

Επειδή όμως το χρήμα δεν βγαίνει στα δέντρα και στο τέλος την ημέρας είναι πεπερασμένο, επειδή ο παγκόσμιο πλούτος είναι μετρημένος και προβλέψιμος ουσιαστικά δανειστήκαμε και καταναλώσαμε πλούτο και ΑΕΠ από τα επόμενα χρόνια.

Αυτό προκύπτει και βάση της θεωρίας του Άνταμ Σμιθ όπως αυτή αναφέρεται στο πλούτο των εθνών.

Αυτά τα χρήματα θα λείψουν από την κατανάλωση των επόμενων χρόνων από το ΑΕΠ τους από την Φορολογία τους από την κατανάλωση τους από τα έσοδα του κράτους.

Θα δημιουργήσουν ελλείμματα ύφεση υποκατανάλωση και χρεοκοπίες

Φοβερό;

Το χειρότερο είναι ότι σε αυτά τα χρήματα που λείπουν από τον δανεισμό μελλοντικών ΑΕΠ προστέθηκε και αέρας κοπανιστός που λειτούργησε κερδοσκοπικά με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν παγκοσμίως εξωφρενικά περισσότερα χρέη από όσα χρήματα μπορούν να παραχτούν τα αμέσως επόμενα χρόνια ίσως και δεκαετίες.

Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι αντί για πολιτικές απαξίωσης αυτών των χρεών, ακολουθούνται σε ευρεία κλίμακα πολιτικές που δυσχεραίνουν την αποπληρωμή τους.

Αυτό κάνει την πολύχρονη παγκόσμια ύφεση νομοτέλεια, τις χρεοκοπίες τραπεζών επιχειρήσεων και νοικοκυριών αναμενόμενες και τον παγκόσμιο αλληλοδανεισμοό μονόδρομο. Αυτό χειροτερεύει την οικονομική συγκυρία και μοιάζει πληρως αυτοκαταστροφικό.