.Ο τορπιλισμός της "Έλλης"
Αντιμέτωπη με την εισβολή των Ιταλών
(υποστηριζόμενοι από τις Γερμανικές δυνάμεις), τέσσερις μήνες μετά από την παράδοση της Γαλλίας και παράλληλα με τον βομβαρδισμό της Βρετανίας,
ο κόσμος έμεινε έκπληκτος με την τόλμη της μικρής Ελλάδας.
Δεν έπρεπε όμως να εκπλαγούν. Ο Μεταξάς ήταν πνευματικά και διαλεκτικά δεσμευμένος να επαναλάβει την ίδια ακριβώς απάντηση που οι Έλληνες πάντα έδιναν σε αυτούς που τους απειλούσαν με θανάτους και καταστροφές.
Από τους Πέρσες στις Θερμοπύλες, τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα.
.
.
…και βεβαίως στο Μουσολίνι και στο Χίτλερ
.
…η απάντηση μας ως Έλληνες σε τέτοιου είδους απειλές παραμένει η ίδια ΟΧΙ.
Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου 1940, ώρα 3 το πρωί. Ο Ιταλός πρεσβευτής Emmanuouelo Grazzi επισκέπτεται, στην οικία του, τον πρωθυπουργό της Χώρας, Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε, εντός τριών ωρών, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.. Δεν είναι ασφαλώς μια αναμενόμενη επίσκεψη.
Με τη γαλλική φράση «Alors, c ' est la guerre», που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν », ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.
Ο Μεταξάς έχει μόλις ανακοινώσει το ιστορικό «ΟΧΙ». .
Διάγγελμα Ιωάννη Μεταξά
Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1940
.«Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζούμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3 ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6 ην πρωινήν.
Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν του πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών» .
Το κείμενο της διακοίνωσης-τελεσιγράφου της ιταλικής κυβέρνησης, το οποίο καταλήγει ως εξής:
» Όθεν η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν - ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας - το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.
Η Ιταλική κυβέρνησις ζητεί από την Εληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσωσι. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η Ιταλική Κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, δια της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τινών σημείων, επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξη οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.
Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώσει αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς, τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αύτη δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή δια των όπλων και η Ελληνική Κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας αι οποίαι ήθελον προκύψει εκ τούτου ».
Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, στο αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο.
.
Η Ιταλία επιδιώκει μ' αυτήν την αιφνιδιαστική, ακόμη και για τους συμμάχους της, επίθεση, δύο στόχους: Να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στις επιτυχίες του Χίτλερ, βάζοντας φρένο στη γερμανική εξάπλωση στο βαλκανικό χώρο και ταυτόχρονα, να περιορίσει τις βρετανικές θέσεις στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα στεκόταν εμπόδιο σ' αυτές της τις φιλοδοξίες, γι αυτό έπρεπε με κάθε τρόπο να τιμωρηθεί.
.
Η απάντηση του Έλληνα είναι το «ΟΧΙ», που εξέφρασε τη θέληση του Ελληνικού λαού να μην υποταχθεί.
.
Η πορεία των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων προς το Μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. Όμως ο βαρύς χειμώνας, ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού και τα βουνά της Αλβανίας επιτρέπουν στους Έλληνες όχι μόνον να αντιμετωπίσουν την ιταλική επίθεση με επιτυχία, αλλά και να περάσουν αμέσως στην αντεπίθεση.
.
Στη δυτική Μακεδονία ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά, ενώ στον κεντρικό τομέα της βόρειας Πίνδου εξουδετερώνει μια ιταλική μεραρχία Αλπινιστών και στον παραλιακό τομέα, όπου οι Ιταλοί είχαν στην αρχή κατορθώσει να εισχωρήσουν σε μεγάλο βάθος, τους υποχρεώνει να εκκενώσουν την κοιλάδα του ποταμού Καλαμά.
Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρίσκονται απωθημένοι 60 χιλιόμετρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα.
Το «ΟΧΙ» του Μεταξά έχει μείνει αξέχαστο στην ελληνική ιστορία και γεμίζει τις καρδιές των Ελλήνων με ενθουσιασμό και περηφάνια.
Είναι το «ΟΧΙ», που δια στόματος του πρωθυπουργού, βροντοφώνησε και στην πράξη επικύρωσε και τίμησε ο ελληνικός λαός και ο ελληνικός στρατός στο αλβανικό μέτωπο, αναγκάζοντας τον αλαζόνα εισβολέα να υποστεί ταπεινωτικές ήττες και ντροπιασμένος να υποχωρήσει μέσα από τα αλβανικά σύνορα, περιμένοντας με αγωνία τη βοήθεια του ισχυρού του συμμάχου.
Ο Χίτλερ, βλέποντας ότι οι Ιταλοί, παρά τον τελειότερο εξοπλισμό και τις μεγαλύτερες δυνάμεις τους, δεν μπορούσαν να κατακτήσουν την Ελλάδα, αποφάσισε να επέμβει ο ίδιος τον Απρίλιο του 1941.
Ο ηρωικός αγώνας του ελληνικού στρατού στο Ρούπελ και στα άλλα οχυρά, εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στον Άξονα, ανάγκασε τη Γερμανία να καθυστερήσει την επίθεσή της στη Ρωσία και συνέβαλε στην τελική ήττα των Γερμανών.
Η Ελλάδα έζησε τη φρίκη της τριπλής κατοχής: Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα το χειμώνα του 1941 και του 1942.
Η Εθνική Αντίσταση, όμως, θέριευε και προκαλούσε στους κατακτητές σοβαρές απώλειες, ενώ παράλληλα τους ανάγκαζε να διατηρούν πολύ στρατό στην Ελλάδα, την ώρα που τους ήταν απαραίτητος σε άλλα μέτωπα. Ήταν μια ακόμα προσφορά των Ελλήνων στη συμμαχική νίκη εναντίον των δυνάμεων του Άξονα.
.
.
Αυτή η νίκη οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας στις 12 Οκτωβρίου 1944...
Αυτή τη βαριά κληρονομιά, έχουμε την υποχρέωση, - εμείς που ζούμε χάρη στις δικές τους θυσίες- να μην την ξεχνάμε. Πολύ περισσότερο δεν έχουμε το δικαίωμα να την αγνοούμε ή, το χειρότερο, να την περιφρονούμε.
Ας μην ξεχνάμε ότι ΠΑΤΡΙΔΑ δεν είναι μονάχα το παρελθόν που κουβαλάμε μέσα μας. Πατρίδα είναι και το παρόν, όπως το ζει ο καθένας...!
.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940
Ζήτω η Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου