Τώρα πια πρέπει να βγούμε από το ευρώ.

Σύντομη ιστορική αναδρομή

Η Κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε το περασμένο Οκτώβριο μην αντιλαμβανόμενη πλήρως την κατάσταση που βρίσκονταν η χώρα. Πλήθος αναλυτές και αξιωματούχοι της ΕΕ προσπάθησαν μάταια να την ξυπνήσουν. Ακόμη και όταν τις τα είχαν πει όλα κινήθηκε χωρίς να αντιλαμβάνεται πλήρως το τι σήμαιναν αυτά που τους έλεγε όλος ο υπόλοιπος κόσμος και εμεί μαζί εδώ: Κύριε Παπανδρέου εσείς είστε το πρόβλημα.

Απόδειξη για αυτό δεν χρειάζεται Μονό να θυμηθούμε ότι 100ημεες μετά την ανάληψη της εξουσίας και ενώ τα οικονομικά της  χώρας ήταν χάλια η κυβέρνηση έδινε επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης έβαζε πράσινα τέλη και έκανε φέστες για να πείσει το λαό ότι το πρόγραμμα της και τα προεκλογικά υπεσχημένα εφαρμόζονται.

Τότε ο ΓΑΠ θα πεί “Μείναμε συνεπείς στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Θεσμοθετήσαμε το κοινωνικό επίδομα.. Ο προϋπολογισμός είναι επίσης συνεπής στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Υλοποιούμαι μια πρωτοφανή προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης. Νοικοκυρεύουμε το κράτος, κάνουμε έναν βαθύτατο εκσυγχρονισμό μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες.

Το 2010 θα κάνουμε ορθοπεταλιά, μιας και με έχετε συνδέσει με το ποδήλατο.”

Λίγες ημέρες μετά όμως και συγκεκριμένα στο Νταβός θα ξυπνήσει απότομα και θα γυρίσει αλλαγμένος. Όμως είναι πολύ αργά. Αν τον Οκτώβριο οι δυσκολίες ήταν «δυνητικές» στο τέλος του Γενάρη οι δυσκολίες θα  έχουν γίνει αντικειμενικές. Η καθυστέρηση αυτή και κυρίως η αδυναμία αντίληψης της κατάστασης, θα πανικοβάλει του χρηματοοικονομικούς Οίκους και τους επενδυτές με αποτέλεσμα οι υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας να πέφτουν βροχή. Το χειρότερο είναι ότι και η αξιοπιστία του ΓΑΠ θα πείσει στο Ναδίρ.

Όμως το πρόβλημα θα το φορτωθεί η στατιστική υπηρεσία, (που δεν είναι αθώα βεβαίως) για να αποτελεί μοναδικό ιστορικό παράλογο το να μην γίνεται πιστευτός “ο λόγος ενός πρωθυπουργού μεταξύ πρωθυπουργών”   γαι χάρη μιας κρατικής υπηρεσίας στην χώρα του. Ο ΓΑΠ θα την καταπιεί  και αυτή την κατάσταση και αποστασιοποιούμενος θα δηλώσει ότι κυβερνά μια συνολικά διεφθαρμένη χώρα.

Από εκεί και πέρα η κατάσταση εκτραχύνεται τελείως. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να παραδεχτεί την κατάσταση και παίζει άμυνα τουλάχιστον με δηλώσεις. Αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα καθώς η Ελληνική οικονομία έχει χρεοκοπήσει πρακτικά και βρίσκεται στο στόχαστρο όλων  όσων θα βγάλουν πολύ χρήμα μέχρι να γίνει ευρέως αντιληπτό στην χώρα μας ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Στο blog εκεινες τις ημερες θα γράψουμε: Κύριοι Χαλαρώστε… Χρεοκοπήσαμε! και θα είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα.

Κάθε δήλωση του ΓΑΠ ή του Παπακωνσταντίνου σπέρνει πανικό στις αγορές και μια σειρά τριών πακέτων μέτρων και ενός Προγράμματος Σταθερότητας και ανάπτυξης θα πέσουν στο κενό. Ουδείς πιστεύει την κυβέρνηση.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Στις 25 Μαρτίου θα αποφασιστεί ο μηχανισμός στήριξης και θα παρουσιαστεί από την Ελλάδα ως πιστόλι πάνω το τραπέζι. Η Ελληνική κυβέρνηση και τότε ακόμη δεν κατανοεί την κατάσταση της και απειλεί τις αγορές.  Οι κερδοσκόποι όμως απτόητοι  θα βγάζουν τρελό χρήμα σε βάρος μας, Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι την 23 Απριλίου όταν θα ζητηθεί από το Καστελόριζο η ενεργοποίηση του μηχανισμού.

Το Μηχανισμός είναι όντως μηχανισμός στήριξης- σωτηρίας μιας χώρας που χρεοκόπησε και είναι τόσο απαραίτητος σε εμάς όσο είναι  στους δανειστές μας και στις αγορές. Χωρίς αυτόν η χρεοκοπία μας  μας  θα μπορούσε να  εξελιχτεί  σε ντόμινο χρεοκοπιών των δανειστών μας.

Υπάρχουσα κατάσταση
Χρειάζομαι μια παρομοίωση.
Το μνημόνιο είναι ένα βαθύ κόψιμο στο σώμα της Ελλάδος. Έχει κόψει βασικές αρτηρίες και το αίμα ρέει ποτάμι. Το αίμα συλλέγεται και μεταφέρεται έκτος Ελλάδος για να πληρωθούν τόκοι προηγούμενων δάνειων. Νέο αίμα δεν παράγεται και η απώλεια του τρέχοντος ζητά αναπλήρωση. Βασικό πρόβλημα όμως για τους κυβερνώντες δεν είναι το κλείσιμο της πληγής αλλά η μετάγγιση νέου αίματος στις τρύπιες φλέβες
Ο κίνδυνος να μείνει το θύμα από ακατάσχετη αιμορραγία είναι ορατός. Ο στόχος της κυβέρνησης -που έχει υποσχεθεί πλήρη αποπληρωμή των δανειστών μας και εκπλήρωση του μνημόνιου- δεν είναι να κλείσει η πληγή, Ο στόχος της είναι κάνει συνεχώς μετάγγιση αίματος για να μην της μείνει το θύμα στο τραπέζι. Για αυτό αναζητούνται δωρητές αίματος στα εμιράτα στην Λιβύη στην Κίνα και άλλου. Επενδυτες fast track κλπ.
Όμως τμήματα του κοινωνικού ιστού επαγγέλματα και ολάκερες περιοχές νεκρώνονται από έλλειψη ρευστού αίματος, και όσο το αίμα που χάνουμε και δεν αναπληρώνεται από το ίδιο τον οργανισμό, τόσο το κεφάλαιο που χρωστάμε  θα αυξάνεται διαρκώς

Για να αποφύγει το απότομο θάνατο του θύματος  απο αφαίμαξη το ΔΝΤ συζητά ήδη την πιθανότητα επέκτασης της αιμορραγίας και πέραν του μνημονίου  σε χρονικό ορίζοντα μιας δεκαετίας. Στατιστικά όμως έχει αποδειχτεί ότι το ΔΝΤ εάν δεν διωχθεί νωρίτερα (όπως γίνεται συνήθως) παραμένει σε μια χώρα 20 χρόνια και κάνει ζημία για 60.  Θυμίζω οτι ήδη ζήτησε αναλογιστικές μελέτες για το συνταξιοδοτικό με ορίζοντα 60 χρονων.

Όμως οι γιατροί στην προκείμενη περίπτωση θα θέλουν συνεχώς να δίνουν ελπίδες στους συγγενείς και λένε ότι ο άνθρωπος τους τα πάει καλά. Σε αυτό συνεργάζεται και η ελληνική κυβέρνηση που μας έφερε εδώ και τα ΜΜΕ για προφανείς λογούς. Όμως κάθε τρεις η έξι μήνες θα ζητείται από τους γιατρούς -με πρόσχημα την επιβίωση του αιμορραγούντος σώματος -το κόψιμο κάποιας ακόμη ζωτικής αρτηρίας ή ολόκληρου μέλλους του σώματος.

Γιατί φτάσαμε έως εδώ.
Για να χρεοκοπήσει μια χώρα δεν φταίνε προφανώς τα ψευδή στατιστικά στοιχεία ή η κακοδιαχείριση, η φοροδιαφυγή και η διαφθορά.  Όλα τα παραπάνω πλην των ψευδών στατιστικών στοιχείων παράγουν εισοδήματα. Ο φοροφυγάς, το λαμόγιο και ο γιατρός που παίρνει φακελάκι όσο ανήθικο και να είναι αυτό, αποκτούν παραπάνω εισοδήματα σε βάρος τους κράτους.  Τα εισόδημα αυτά όμως μπαίνουν στην κατανάλωση και την κάνουν  υπερκατανάλωση. Η υπερκατανάλωση  στην Ελλάδα επί χρόνια θα συντηρήσει Χιλιάδες επιχειρήσεις θα δώσει δουλειές θα παράξει εισοδήματα και φορολογητέα υλη. Έχω γράψει κάτι σχετικό εδώ: Ένα ευρώ μια Ιστορία.
Η χώρα μας χρεοκόπησε γιατί όλα τα καταναλωτικά προϊόντα εισάγονται.
Η χώρα μας  είναι σαν ένα μικρό χωριό δίπλα σε μια τεράστια πόλη. Όλα τα προϊόντα που πουλιούνται στο χωριό μας έρχονται από την μεγάλη πόλη. Μοιραία και όλο το χρήμα που παράγεται στο χωριό μας καταλήγει εκεί. Και όταν αυτό το χρήμα τέλειωσε εμείς δανειζόμασταν νέο από την πόλη. Και με αυτό το χρήμα αγοράζαμε τα προϊόντα της πόλης. Αυτό μας το είπε πρόσφατα  ο Γιουνκερ. Στην Ελλαδα όμως είχαμε συνεχή λιτότητα λόγω του χρέους  απο το 1985.
Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν να χρεοκοπήσουμε. Μια κρίση και μια ανωμαλία στις αγορές δανεικών ήταν αρκετή για να συμβεί αυτό που συνέβη. Είναι κάτι που θα συμβεί και με άλλες χώρες των οποίων  η οικονομία τους δεν μπορεί να παράγει και δεν έχουν την δυνατότητα να τυπώνουν χρήμα με το οποίο θα συνεχίσουν να εισάγουν εσαεί και ακριβότερα τα προϊόντα της πόλης.
Το πληθωριστικό χρήμα κάνοντας ακριβότερα τα εισαγόμενα μειώνει την εισαγωγική ροη τους, και η έλλειψη αυτών  δημιουργεί ευκαιρίες ενεργοποίησης της επιχειρηματικότητας στην ντόπια παράγωγη. Σταδιακά η ντοπία παραγωγή  μονή προσιτή οικονομικά για τους ντόπιους. Τα εισοδήματα μειώνονται μεν από τον πληθωρισμό σε σχεση με τα εισοδηματα στην ΕΕ αλλά υπάρχει δουλειά και  μεσοπρόθεσμα οι τιμές  των ντόπιων προϊόντων πέφτουν κάνοντας τις εξαγωγές πιο εύκολες.
Μετά από καιρό υπάρχουν στην ντόπια αγορά αρκετά διαθέσιμα εισοδήματα και ο κύκλος εισαγωγών και υποβάθμισης του ντόπιου προϊόντος έναντι του ξένου ξαναρχίζει. Μέχρι να ξαναέρθει το ΔΝΤ διότι αυτό στον καπιταλισμό  και σε μια χωρα σαν την ελλάδα μοιάζει να είναι “περιοδικό φαινόμενο”.
Τι κάνουμε τώρα
Τώρα πρέπει να κλείσουμε την πληγή του μνημονίου. Το μνημόνιο δεν δουλεύει για εμάς την στιγμή που δεν δίνει ούτε πόρους ούτε χρόνο για να κάνει στροφή η Ελληνική οικονομία σε κάτι πιο παραγωγικό. Το μνημόνιο ζητά αίμα ενώ η ελληνική οικονομία το χρειάζεται αυτό το αίμα για να υπάρξει.
Είπαμε παραπάνω ότι η συνεχής αιμορραγία εάν δεν αποδειχτεί θανατηφόρα προκαλεί μόνιμη βλάβη και καχεξία στο θύμα καθώς και ακρωτηριασμό των άκρων που δεν αιμοδοτούνται επαρκώς.
Γίνεται κατανοητό ότι εάν δεν φύγουμε από το μνημόνιο η χώρα μας θα συρρικνωθεί σε όλες τις πιθανές εκφάνσεις της. Καθημερινά για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα για όλους.
Και η κατάληξη θα είναι ότι ακόμη και εάν το βγάλουμε πέρα ολόκληρο και επιτυχώς, αυτό που θα έχει απομείνει από την χώρα μας θα είναι ερείπια ενώ οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας (μη ανταγωνιστικότητα έλλειψη παραγωγικής βάσης αδυναμία κοπής χρήματος και η  μεγάλη αγορά πολύ κοντά μας) θα παραμένουν. Μοιραία θα μεταναστεύουμε όλοι προς την μεγάλη αγορά και η χώρα μας θα ερημώσει.
Χρειάζεται να αναπτύξουμε εγχώρια παραγωγική βάση και αυτό δεν γίνεται με την μεγάλη αγορά  δίπλα μας. Πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό τo Εurogroup.
Πρέπει να κόψουμε νέο νόμισμα το οποίο θα δημιουργήσει και ανταγωνιστικότητα στους μισθούς και θα αποτελέσει το μέσο δημιουργίας νέας παραγωγικής βάσης.
Και επειδή όλα αυτά θα γίνουν στο τέλος ή σε κάποια στιγμή του δρόμου για την Ελλάδα του ΔΝΤ, καλό είναι να γίνουν σταδιακά με πλάνο και έλεγχο. Εάν είναι δυνατόν και με άλλους ευρωπαίους σε μια νέα ευρωζώνη B.
Διότι εναλλακτικά θα διαλυθεί το ευρώ οικοδόμημα συνολικά. Μια ακόμη χώρα στο ΔΝΤ και τέλος…

δεν θα υπάρχει πλέον λόγος ύπαρξης.

Γιάννης Παπαϊωάννου

================

Υ.Γ:Τώρα πια πρέπει να βγούμε από το ευρώ. Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε και τώρα  άντε γεια, Να κάνουμε και μια καλή αναδιάρθωση….εεε;

Διότι κύριοι οι εταίροι μας μας έχουν φόρτωσει το λογαριασμό από το πάρτυ τους βλ: Γιούνκερ: “Εμείς τα φάγαμε τα λεφτά”