Ένα φάντασμα από το παρελθόν

G20 – Λονδίνο 2009: «Μια παγκόσμια κρίση απαιτεί μια παγκόσμια λύση»

Πολλά έχουν ακουστεί τις τελευταίες ημέρες και ιδίως μετά την τελευταία συνεδρίασης του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, για το ενδεχόμενο ενός παγκόσμιου νομισματικού πολέμου. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το γεγονός πως αυτοί που υποτίθεται πως μπορεί να εμπλακούν είναι όλοι μέλη του G20, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια «λέσχη κοινών συμφερόντων και στόχων», τότε αρχίζω να ανησυχώ, διότι μου δίνει όλη αυτή η παραφιλολογία την αίσθηση …μπλόφας!

Από το στόμα ενός αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του κ. Γιούργκεν Σταρκ, ακούστηκε για μια ακόμη φορά μια έκφραση η οποία παραπέμπει σε άλλες εποχές και θα πρέπει να μας βάλει λογικά σε σκέψεις. Ο εν λόγω κύριος προειδοποίησε συγκεκριμένα, πως οι συναλλαγματικές διαφορές μεταξύ των χωρών δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εξελιχθούν σε έναν νομισματικό πόλεμο, υποστηρίζοντας πως χρειάζεται καλύτερος συντονισμός για την εξομάλυνσή τους και ανέφερε:

 «Θα ήταν μοιραίο να μπούμε σε έναν πόλεμο υποτίμησης, που στο τέλος θα προκαλέσει περισσότερο προστατευτισμό. Ο προστατευτισμός είναι αυτό που οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση στην δεκαετία του ’30», δήλωσε ο Σταρκ στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt.

Ας δούμε τώρα τι ανέφεραν οι Financial Times πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, λίγο μετά την περίφημη συνάντηση των G20 στο Λονδίνο:

«Οι ηγέτες των σημαντικότερων 20 οικονομιών στο Λονδίνο την Πέμπτη λένε ότι μια “παγκόσμια κρίση απαιτεί μια παγκόσμια λύση“. Και υπόσχονται:

“Είμαστε αποφασισμένοι να αποκαταστήσουμε την ανάπτυξη τώρα, να αντισταθούμε στον προστατευτισμό και τη μεταρρύθμιση των αγορών και τους θεσμούς μας για το μέλλον… Είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε ότι αυτή η κρίση δεν θα επαναληφθεί”.

“Δεν θα υποχωρήσει στο χρηματοπιστωτικό προστατευτισμό”, λένε.»

Δηλώνουν την πεποίθησή τους σε “μια ανοικτή παγκόσμια οικονομία που θα βασίζεται στις αρχές της αγοράς, σε αποτελεσματική ρύθμιση, και σε ισχυρά παγκόσμια θεσμικά όργανα που θα εξασφαλίσουν μια βιώσιμη παγκοσμιοποίηση με την αυξανόμενη ευημερία για όλους”.

Και λίγες μέρες μετά, στην Καθημερινή, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο που περιείχε πληροφορίες πάλι από τους Financial Times και έγραφε:

Απαραίτητη η αποφυγή του προστατευτισμού για την αντιμετώπιση της κρίσης

Σε έναν κόσμο που αγωνίζεται να γλιτώσει από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης και οι ηγέτες όλου του κόσμου προσπαθούν να βρουν λύσεις, ένα φάντασμα από το παρελθόν πλανάται πάνω από το οικοδόμημα της διεθνούς οικονομίας: ο λόγος για τον προστατευτισμό.

Ως η τάση που χαρακτήρισε τη στάση των περισσοτέρων κυβερνήσεων κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του 1930, ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγήν για τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε αποτέλεσε παράγωγο του εθνικισμού (ενός από τους πυλώνες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου).[…]

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι; Σύμφωνα με τους αναλυτές, ένα εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο εάν επικρατήσει ο προστατευτισμός είναι η έναρξη οικονομικών «πολέμων». Όπως αναφέρθηκε σε άρθρο του καθηγητή Τζαγκβίς Μπαγκβάτι του πανεπιστημίου της Κολούμπια που δημοσιεύτηκε στους Financial Times: «αν οι ΗΠΑ περάσουν στον Οργανισμό Διεθνούς Εμπορίου μέτρα που αποκλείουν την Κίνα και την Ινδία από τη λίστα των χωρών που θα λάβουν αμερικανική βοήθεια…τίποτε δεν πρόκειται να εμποδίσει τις χώρες αυτές από το να προβούν σε αντίποινα, όπως για παράδειγμα να αρχίσουν τις αγορές αεροσκαφών από την Airbus αντί της Boeing και πυρηνικών αντιδραστήρων από τη Γαλλία αντί τις ΗΠΑ. Και φυσικά οι Αμερικανοί θα απαντήσουν ανάλογα».

Μια επιπλέον επίπτωση του προστατευτισμού θα ήταν η αναπόφευκτη επιβάρυνση των πιο λιγότερο ισχυρών οικονομικά χωρών. Έχει υπολογιστεί πως οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης θα χρειαστούν το ποσό των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στο 2009 για να μειώσουν τα χρέη τους, όπως και 150 δισεκατομμύρια για να αναπληρώσουν τις αναμενόμενες απώλειες λόγω της κρίσης των τραπεζών. Τα μέτρα προστατευτισμού που προωθούνται από τις ισχυρές οικονομίες της Ε.Ε. ενθαρρύνουν τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων, στερώντας από τους «μικρούς» την οικονομική συνδρομή που είναι απαραίτητη για να βγουν από τη «θύελλα».

Η τελική κατάληξη, σύμφωνα με το Βόλφγκανγκ Μουνχάου, οικονομικό αναλυτή των Financial Times, μπορεί να είναι εξαιρετικά άσχημη: «ως αποτέλεσμα των λανθασμένων αντιλήψεων των Ευρωπαίων ηγετών, αναμένονται σοβαρές ζημιές σε όλες τις αγορές. Όσον αφορά την ευρωζώνη, πάντα θεωρούσα πως η διάλυσή της είναι ένα ενδεχόμενο πρακτικά απίθανο. Πλέον δεν είμαι τόσο σίγουρος».

Αυτά είχαν γραφτεί πέρσι και έχουμε βιώσει στο μεταξύ «στο πετσί μας» κάποια από αυτά να πραγματοποιούνται…  

Τι εννοούσαν όμως πέρσι οι G20 όταν μιλούσαν για “παγκόσμια λύση στην παγκόσμια κρίση”; Δεν ακούγεται αυτό σαν κάτι με «Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση;»

Και δεν είναι φανερό, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί πλέον ένα «βαρίδι» σ’ αυτά τα σχέδια;

Συμπέρασμα: Στόχος τους διεθνούς τραπεζικού συνασπισμού φαίνεται να είναι η διάλυση της ΕΕ. Για τον σκοπό αυτό έχουν επιστρατευτεί όλα τα διεθνή μέσα (ΔΝΤ, ΠΟΥ, ΠΟΕ κ.λ.π.), στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κύριος Γεώργιος Α. Παπανδρέου, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητα ένα πειθήνιο όργανο της επικείμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η νέα αυτή κατάσταση δεν αποτελεί απλά μια πολιτική ιδεολογία αλλά μάλλον, μια ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Την θρησκεία που έχει ονομαστεί NEW AGE και στην οποία φαίνεται να είναι ενταγμένη όλη η διεθνής ελίτ καθώς και η «παρέα του νέου ΠΑΣΟΚ».

Μόνο αυτό το συμπέρασμα μπορεί κάποιος να εξάγει από τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται διεθνώς και τα όσα τραγελαφικά έχουν συμβεί στη χώρα μας τους τελευταίους 11 μήνες.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της διεθνούς εκστρατείας είναι, η ΒΙΑΣΥΝΗ.

Ναι! Παραδόξως βιάζονται… Γιατί όμως;

Πιστεύω πως δεν θα αργήσουμε να ανακαλύψουμε την αιτία, επειδή όλες οι κινήσεις είναι σπασμωδικές, ειδικά του οργάνου αυτής της εκστρατείας που δρα στην χώρα μας, του γνωστού και μη εξαιρετέου, πολυταξιδεμένου, GAP!

 Alkimos