ΈΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ «ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ» ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ - ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ -

«Αν ψηφίσεις δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι»

George Calin

Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός για την οικονομική κρίση, ούτε επειδή «ζούσε παραπάνω από τις ανάγκες του». Στον ελληνικό λαό έκοψαν δυο μισθούς και μερικά δώρα και έπεσε σε φτώχεια. Η σημερινή λιτότητα είναι η συνέχεια μιας ήδη πραγματικότητας λιτότητας της κυβέρνησης Σημίτη μιας ήδη φτωχής χώρας. Βεβαίως με διαβαθμίσεις, αλλά σε γενικές γραμμές φτωχής για τον πολύ κόσμο.

Ο ελληνικός λαός όμως έχει ευθύνη. Έχει ευθύνη που τους ανέχθηκε και που τους στήριξε με την ψήφο του, καθώς και ευθύνη που δεν αντιστάθηκε Είναι τραγικό πως ακόμη και σήμερα υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι που θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Αν και λιγοστεύουν ολοένα και κοντεύει πλέον να γίνει ανέκδοτο, ωστόσο υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και 3,000,000 που είχαν ψηφίσει τον Γιώργο Παπανδρέου ως σωτήρα. Ακόμα και σήμερα, πόσος κόσμος υπάρχει που περιμένει να ψηφίσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να του αλλάξει τη ζωή;

Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ο κόσμος αν ένας ολόκληρος λαός το μόνο που περιμένει είναι να ρίξει μία ψήφο στην κάλπη κάθε κάποια χρόνια. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η ζωή του αν δεν το απαιτήσει. Αν δεν αγωνιστεί. Αν δεν βγει στο κλαρί.

Οι εκλογές δεν αποτελούν ένα μέσο για να αλλάξει ο κόσμος. Αποτελούν το μέσο για να μείνει όπως είναι. Αποτελούν το άλλοθι που χρειάζεται η αστική δημοκρατία για να δικαιολογήσει τον εαυτό της ως δημοκρατία, έστω και αστική. Έστω και αν στηρίζεται σε μια φτιαχτή, σχετική και άδικη πλειοψηφία. Χρειάζεται κάποιους να την ψηφίζουν ώστε να δείχνει ότι έχει την έγκριση του λαού και μία αντιπολίτευση για να νομιμοποιεί την διαδικασία. Την δήθεν πολυφωνία της.

Οι διαφορετικές φωνές αποσιωπούνται. Πνίγονται. Καταστέλλονται. Ακόμα και αν, για τα μάτια του κόσμου, κληθούν σε κάποιο κανάλι δεν θα τις αφήσουν να μιλήσουν. Αν πάλι είναι επικίνδυνες απειλούνται ακόμη και με δίωξη, ως παρότρυνση σε "τρομοκρατία". Οι φρόνιμες δυνάμεις όμως είναι απαραίτητες, όσο ακραίο λόγο και αν εκφράζουν. Έτσι είναι πολύ βολική μία αστική, ακόμα και μία "ακραία" στα λόγια αριστερά που, μπορεί και να γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει, συμμετέχοντας στις εκλογές και αναγνωρίζοντας τη διαδικασία.

Πόσο αστείο είναι, πραγματικά, δυνάμεις του κινήματος να καταγγέλλουν το σύστημα ως χούντα αλλά να συμμετέχουν στις εκλογές που διενεργεί. Να παίρνουν μέρος στην κοροϊδία.

Θα συμμετείχαν άραγε και στις εκλογές που ετοιμαζόταν να διεξάγει και η στρατιωτική χούντα, στα πλαίσια του εκδημοκρατισμού της κυβέρνησης Μαρκεζίνη; Δεν είναι ψέμα ούτε μυστικό ότι οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς ετοιμάζονταν για κάτι τέτοιο. Μια χούφτα "πρακτόρων" και "προβοκατόρων" "τρομοκρατών" έσωσε τότε το όνομα της αριστεράς. Άραγε μια τέτοια χούφτα θα βρεθεί και σήμερα;

Ζούμε σε μία κατ' επίφαση δημοκρατία. Δεν έχουμε δικαιώματα. Έχουμε προνόμια, και γι αυτό ανά πάσα στιγμή μπορούν να μας τα στερήσουν. Ο λαός δεν συμμετέχει στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Απλώς τις εγκρίνει, κάθε μερικά χρόνια. Και όσο ο λαός δεν αποφασίζει ο ίδιος κανείς δεν θα του κάνει το χατήρι να ικανοποιήσει τις προσδοκίες του. Ακόμα και αν βρεθεί κάποιος καλοπροαίρετος να του χαϊδέψει τα αφτιά οι υπόλοιποι του συστήματος δεν θα τον αφήσουν να κάνει πράξη τα λόγια του. Ειδικά δε αν σαν αντιπολίτευση δεν τολμάει καν να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι.

Ο λαός δεν εξαπατήθηκε επειδή πιάστηκε κορόιδο απ' τον "λάθος πολιτικό". Εξαπατήθηκε από τον ίδιο του τον εαυτό. Από τη στιγμή που εναπόθεσε τις ελπίδες του για δικαίωση σε κάποια κυβέρνηση, όποια κι αν ήταν αυτή.

Ζούμε σε μία εποχή ελαχιστοποίησης του αγώνα. Μια εποχή που θεωρείται αγώνας το γεγονός και μόνο ότι ο Γλέζος κατεβαίνει στις ευρωεκλογές. Ζούμε σε μία εποχή που αυτοαποκαλούμενες ανατρεπτικές δυνάμεις, ρήξης και ανατροπής ζητούν «ανατρεπτική αντιευρωπαϊκή ευρωψήφο».

Αν η αγωνιστική διάθεση σήμερα κορυφώνεται στην υποψηφιότητα Γλέζου και ο λαός προτίθεται να αγωνιστεί τόσο μέχρι να τον ψηφίσει δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά. Είμαι όμως αισιόδοξος. Πιστεύω ότι ο λαός έχει καταλάβει πλέον το παιχνίδι και αργά ή γρήγορα θα κάνει κάτι. Αρκεί μόνο να μην είναι πολύ αργά.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καμαρώνει σήμερα διότι αν δεν ήταν αυτός, λέει ο Τσίπρας «θα είχε γίνει εξέγερση». Πρέπει να συλλογιστεί όμως ο καθένας. Όσο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελεί ανάχωμα και όσο καθυστερεί την αντίσταση τόσο οι άλλοι θα κόβουν. Όταν βγει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και πάρει και μία περίοδο χάριτος και δεν καταφέρει τίποτα μετά θα επιστρέψει η ακροδεξιά, πιο ισχυρή από ποτέ. Τότε τι θα γίνει;

Αν οι εκλογές είναι μία διαδικασία που σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να εκφράσει πραγματικά την θέληση του λαού τότε τι γίνεται με τις ευρωεκλογές;

Η ψήφος από μόνη της δεν είναι απαραίτητα κακή. Αν υπήρχε ένα επαναστατικό ρεύμα θα είχε μια αξία καταγραφής. Η ψήφος όμως από μόνη της αποτελεί απλώς εν λευκό επιταγή νομιμοποίησης για το καθεστώς. Νομιμοποίηση του όποιου αποτελέσματος και τις όποιας πολιτικής προκύψει από την διαδικασία στην οποία εσύ συμμετείχες και επικύρωσες. Θα πεις «μα εγώ δεν ψήφισα αυτό». Δεν έχει όμως σημασία. Δεν πρόκειται για μία διαδικασία που σχετίζεται με την ψήφο του καθενός και την θέληση των πολλών. Διαφορετικά τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Όταν δεν υπάρχει επαναστατικό αντιστασιακό ρεύμα η συμμετοχή των κομμάτων της αριστεράς στις εκλογές και ο προεκλογικός αγώνας δεν είναι άλλο παρά καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων στο λαό. Και αυτό είναι προδοσία.
Αναρτήθηκε από Κ.Σ. ΕΚΤΩΡ  
http://anupotaktos.blogspot.gr/2014/04/blog-post_28.html