Όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται...

Γράφει ο Γρηγόρης Ζωγραφάκης

Το συμπέρασμα που πολύ απλά εκπορεύεται από τις δηλώσεις πολιτικών προσώπων τις τελευταίες μέρες είναι πολύ απλά το εξής..: Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και επίτροποι ήξεραν αλλά δεν μιλούσαν και οι Έλληνες πολιτικοί μιλούσαν χωρίς να ξέρουν….
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή….Βάσει της EUROSTAT η χώρα μέλος της ευρωζώνης έδινε τα στοιχεία που της εζητούντο, και γι’ αυτό μπορούσε μια χώρα με λογιστικές αλχημείες να παραποιήσει τα στοιχεία καθώς δεν υπήρχε ουσιαστικός έλεγχος από την άλλη αντικρούεται αυτό από το επιχείρημα ότι η εκτίμηση του ελλείματος μέσω προυπολογισμού είναι βάσει των εσόδων που το κράτος προσδοκά να βάλει στο ταμείο του αλλά όχι απαραίτητα από αυτά που θα εισπράξει…Γι’ αυτό είναι λογικές κάποιες αποκλίσεις ειδικά στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε.. Και φυσικά αυτή η αναθεώρηση γίνεται κατόπιν εορτής αφού έχουμε διαβεί το έτος για το οποίο μιλάμε…Φυσικά η ικανότητα της Κυβέρνησης διαφαίνεται από την κατά το δυνατό μικρότερη απόκλιση και της Αντιπολίτευσης από την σωστή εκτίμηση και τη κατάρτιση προεκλογικού προγράμματος βάσει της πραγματικότητας…Αλλιώς μπορούν εύκολα και οι δύο να ακολουθήσουν το φαύλο δρόμο της δημαγωγίας με τα σημερινά δυσάρεστα αποτελέσματα….
Οι Ευρωπαίοι από την άλλη μεριά για τη διατήρηση των υψηλών εσόδων που αποκόμιζαν Γαλλία και Γερμανία ακριβώς από αυτές τις πρακτικές της εισαγωγής μιας αδύναμης οικονομίας στη ζώνη του ευρώ το αποσιωπούσαν…Πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση (λέγε το μηχανισμό στήριξης) που δεν είναι τίποτα άλλο από κάποιον που σε πετάει στη θάλασσα χωρίς να ξέρεις μπάνιο και μετά έρχεται να σε σώσει και εσύ του λές ευχαριστώ…Αν τώρα αποφασίσεις να πέσεις στη θάλασσα χωρίς να ξέρεις μπάνιο τότε η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου…Οπότε ή ο κύριος Σημίτης δεν εκτίμησε σωστά ότι δε ξέραμε «μπάνιο» ή βιάστηκε πολύ….Θα μείνει άραγε στην ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ ή ως ο πρωτεργάτης της χρεωκοπίας..;
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι οι αδύναμοι κρίκοι θα αντέξουν μέχρι τη μέρα που δε θα μπορούν πλέον να δανειστούν…Αλλά και οι ισχυρές οικονομίες θα ταλαντευτούν από τη προσπάθεια και το κόστος της διάσωσης…Πόσο θα ζήλευε κάποιος τη Κίνα με το νόμισμά της που το κρατάει μη ισχυρό ,θα το χαρακτήριζα και όχι υποτιμημένο, και είναι ο ηγέτης της παγκόσμιας οικονομίας….Θα το περίμενε κανείς από ένα νόμισμα μη ισχυρό να προκύψει μια παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη…;Μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τα ισχυρά νομίσματα…..
psaxtiri