Πορεία προς ρήξη με το ευρω-ιερατείο

 

του Σταύρου Λυγερού Με δεδομένη τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή Προέ­δρου Δημοκρατίας το απώτατο όριο ζωής της κυβέρνησης Σα­μαρά είναι ο Μάρτιος του 2015. Το πιθανό­τερο όμως είναι ότι θα τελειώσει εντός του 2014. Κι αυτό επειδή εξαντλούνται οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις που θα επέτρε­παν να συνεχιστεί για δεκατέσσερις ακόμα μήνες η εφαρμοζόμενη πολιτική της μονο­διάστατης λιτότητας. Το κλίμα αισιοδοξίας που καλλιεργήθηκε για την οικονομία στα τέλη του 2013 εξα­τμίζεται. Η κυβέρνηση μπορεί να υπερηφανεύεται για το (πλασματικό) πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά το ψέμα έχει κοντά πό­δια. Όχι μόνο επειδή το Δημόσιο χρωστάει πάνω από 6 δις σε ιδιώτες, αλλά και επειδή είναι στοιχειώδες πως δεν μπορείς να έχεις υγιή δημόσια οικονομικά όταν καταστρέφεται η πραγματική οικονομία. Όσο δεν αναδιαρθρώνεται το δημόσιο χρέος, δεν υπάρχει περίπτωση να πραγ­ματοποιηθούν άμεσες ξένες παραγωγικές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα θέσουν την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα κι αν το 2014 σταματήσει η ύφε­ση, η οικονομία θα σέρνεται. Ένας δεύτε­ρος λόγος που δεν πραγματοποιούνται πα­ραγωγικές επενδύσεις είναι ότι -παρά τον αντίθετο επίσημο ισχυρισμό- το ζήτημα της εξόδου από την Ευρωζώνη παραμένει ανοιχτό. Στο κοινωνικό επίπεδο, η πολιτική της μο­νοδιάστατης λιτότητας συσσωρεύει ερεί­πια. Τα μικρομεσαία στρώματα επιδιώκουν τον απεγκλωβισμό από τη μνημονιακή πολιτική, αλλά έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να το επιτύχουν με ειρηνικές κινητοποιήσεις. Τις βασικές αποφάσεις για την Ελλάδα τις λαμβάνει η τρόικα, η οποία αδιαφορεί για τις ειρηνικές κινητοποιήσεις, όσο μαζικές κι αν είναι. Στην πραγματικότητα, το δίλημμα που αντικειμενικά τίθεται στα μικρομεσαία στρώματα είναι ή να υποταχθούν με τίμη­μα τη μαζική εξαθλίωσή τους ή να οδηγη­θούν σε κοινωνική έκρηξη. Επειδή όμως συνειδητοποιούν ότι μια εξέγερση θα είναι εκ των πραγμάτων τυφλή και χωρίς ορατή πολιτική προοπτική, προς το παρόν απο­φεύγουν τις βίαιες αντιδράσεις. Η πλειονότητα ελπίζει ότι θα ανατρέψει με την ψήφο τη μνημονιακή κυβέρνηση. Αυτός είναι ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ καταρ­ρέει και η ΝΔ συρρικνώνεται εκλογικά. Αυ­τός είναι ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ εδραιώνει και διευρύνει το προβάδισμά του, παρότι δεν πείθει ως εναλλακτική λύση. Αυτός εί­ναι, τέλος ο λόγος που η Χρυσή Αυγή αναδεικνύεται ως τρίτος πόλος. Σε συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής αστάθειας όμως δεν υπάρχει οικονομική σταθερότητα, γεγονός που με τη σειρά του αποτρέπει τις παραγωγικές επενδύ­σεις. Η οικονομία λοιπόν, θα συνεχίσει να σέρνεται, παρά την αισιόδοξη ρητο­ρική του Σαμαρά. Στην πραγματικότητα, τα πολιτικά καύσιμα της κυβέρνησής του τελειώνουν. Οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις. Εάν στήσει και εθνικές κάλπες μπορεί να μειώσει την έκταση τής έτσι κι αλλιώς βαριάς ήττας, αλλά είναι απίθανο να την αποφύγει. Εάν πάλι επιχειρήσει να φτάσει μέχρι το Μάρτιο του 2015, θα δυσκολευτεί να το καταφέρει. Η διαφαινόμενη συντρι­βή στις ευρωεκλογές εκ των πραγμάτων θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για αλλαγή φρουράς. Συγκυβέρνηση Η διαφαινόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν θα σημαίνει μόνο αλλαγή κυβέρνησης, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κάποιου είδους ρήξη με το ευρωιερατείο. Κύκλοι των αρχουσών ελίτ ελπίζουν ότι ο Τσίπρας πιεζόμενος ασφυκτικά, θα υποκύψει και τελικώς θα προσαρμοστεί στο μνημονιακό πλαίσιο. Για να διευκολύνουν, μάλιστα αυτή τη στροφή προωθούν το σενάριο της συ­γκυβέρνησης με τη ΝΔ χωρίς τον Σαμαρά. Kατά την εκτίμησή μας οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι αμελητέες, όπως αμελη­τέες είναι και οι πιθανότητες να συμφωνή­σει το ευρωιερατείο με τον Τσίπρα για την ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής. Το Βερολίνο έχει συνείδηση ότι εάν αρχίσει τις εκπτώσεις στην Ελλάδα θα ξηλωθεί όλη η πολιτική του. Η Ελλάδα είναι εκ των πραγ­μάτων το πειραματόζωο για την εφαρμογή του σχεδίου για τη γερμανική Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος που η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα οδηγήσει σε κά­ποιου είδους ρήξη με το ευρωιερατείο, το οποίο θα επιχειρήσει να αποσταθερο­ποιήσει την αντιμνημονιακή κυβέρνηση, προκαλώντας ασφυξία στην ελληνική οι­κονομία. Για λόγους επιβίωσης η Αθήνα θα υποχρεωθεί να λάβει έκτακτα μέτρα, που εκ των πραγμάτων θα τη θέσουν τουλάχι­στον με το ένα πόδι εκτός Ευρωζώνης. Αυ­τός είναι ο λόγος που το ζήτημα του ευρώ παραμένει ανοιχτό. Συνοψίζοντας το 2014 έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι έτος-καμπή στην τετράχρονη πορεία για τη μετατροπή της Ελλάδας σε νέου τύπου αποικία. EΠΙΚΑΙΡΑ