Σε μια πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Δουλεύοντας για τους λίγους: Πολιτική αιχμαλωσία και οικονομική ανισότητα» η διεθνής συνομοσπονδία 17 οργανώσεων κατά της φτώχειας, Oxfam, μας πληροφορεί ότι «σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πλούτου τώρα ανήκει μόνο στο 1% του πληθυσμού». Η έκθεσή τους συνεχίζει και προτείνει πως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ,http://www.weforum.org/, μια συγκέντρωση των ελίτ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Νταβός της Ελβετίας, λαμβάνει οικονομικά και πολιτικά μέτρα για να εξασφαλίσει μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου.
Και, στην εξήγηση του, γιατί παρακολούθησε το πρόσφατο Φόρουμ στο Νταβός, ο Kumi Naidoo, ο εκτελεστικός διευθυντής της Διεθνούς Greenpeace, μας λέει, «-Αν καταφέρουμε να μετατοπίσουμε τη συνείδηση ενός μέλους ή κάποιου ανώτερου πολιτικού ηγέτη, ο οποίος μπορεί να κάνει το ίδιο σε δυο από τα στελέχη του, τότε νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Επίσης, αξίζει να είσαι εκεί, για να ακούς, να παρατηρείς, και να κατανοείς ορισμένες από τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τον κόσμο μας και κυρίως να τροφοδοτείς αυτές τις πληροφορίες πίσω στα υπόλοιπα μέλη της Greenpeace και άλλους συμμάχους της ‘κοινωνίας των πολιτών’».
Κάποιος που εστιάζει έστω και με την ελάχιστη ρεαλιστική αντίληψη στην παγκόσμια ελίτ γνωρίζει ήδη, ότι, οι προσπάθειες της ελίτ να μεγιστοποιήσουν την πολιτική και οικονομική επιρροή, και ως εκ τούτου, τον πλούτο της, εις βάρος όλων των άλλων και της Γης της ίδιας, είναι σχεδιασμένο προσεκτικά. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει εάν τους κάνουμε μια σύσταση ή αν τους μιλήσουμε, ή ακόμα επειδή θα τους ακούσουμε. Επιπλέον, ο λόγος είναι απλός.
Η παγκόσμια ελίτ είναι παράφρονες. Και είναι εξαιρετικά βίαιοι.
Θα ήθελα να απεικονίσω αυτή την τρέλα και τη βία εν συντομία ερμηνευμένη τι εννοώ με το «τρελό» και, στη συνέχεια, να σκιαγραφήσω μια στρατηγική αντίστασης.[..]
Οι δουλικοί «μισθοί» των 2$ είναι ένα σύνηθες φαινόμενο σε όλο τον κόσμο, όπως οι περισσότεροι εργαζόμενοι στα εργοστάσια, ιδίως εκείνοι που απασχολούνται από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου στην Αφρική, στην Ασία και στην Κεντρική / Νότια Αμερική.
Γνωρίζουμε επίσης ότι 50.000 άτομα (το 85% των οποίων είναι παιδιά) πεθαίνουν στην Αφρική, στην Ασία και στην Κεντρική / Νότια Αμερική κάθε μέρα, κυρίως επειδή δεν έχουν αρκετή τροφή : http://starvation.net/. Αυτό είναι ένα ποσοστό θανάτων με αντίκτυπο στο αθροιστικό σύνολο επισκιάζοντας τόσο τα ποσοστά θανάτων όσο και το συνολικό αριθμό θανάτων σε όλους τους πολέμους καθ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία. Ακούγεται απίστευτο, αλλά ακόμη και ο αριθμός θανάτων στις 6 και 9 Αυγούστου 1945, όταν τα πυρηνικά όπλα έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, λιγότερα από 50.000 οδηγήθηκαν στο θάνατο, για κάθε μία από αυτές τις δύο ημέρες (και κάθε μια από τις επόμενες). Εκτός από αυτό, γνωρίζουμε ότι περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάνε για ύπνο τελώντας σε μια κατάσταση ημι-πεινασμένου, κάθε βράδυ. Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι η παγκόσμια ελίτ λαμβάνει εκ προθέσεως μέτρα για τη διατήρηση και όξυνση αυτής της σκληρής κατάστασης με προγραμματισμό και σχεδιασμό για την εφαρμογή των εν λόγω φρικαλέων οικονομικών ρυθμίσεων, όπως εκείνες που περιγράφονται στην Εταιρική Σχέση Trans-Pacific (TPP) και της Διατλαντικής Συμφωνίας Ελευθέρων Συναλλαγών (TAFTA) στην κορυφή των ήδη εξαιρετικά επιζήμιων οικονομικών δομών και σχέσεων του καπιταλισμού.
Πώς αισθάνεσαι όταν διαβάζεις αυτή την πραγματικότητα; Αν είστε σαν εμένα, θα είστε τρομοκρατημένοι με την ιδέα μιας δικής σας λιμοκτονίας, θα συμπάσχετε βαθιά με εκείνους που υποφέρουν από αυτή τη μοίρα και κάνετε κάποια προσπάθεια για να τη βελτιώσετε ή να την αλλάξετε (κάτι που κυμαίνεται μεταξύ μιας δωρεάς, κατά προτίμηση σε έναν οργανισμό με περισσότερο πολιτική συνειδητοποίηση από ότι η Oxfam και η Greenpeace, και αγώνων αντίστασης κατά της εφαρμογής του TPP και TAFTA). Αυτό το κάνετε, επειδή αισθάνεστε ενσυναίσθηση, συμπάθεια και συμπόνια. Το κάνετε αυτό, γιατί αντιλαμβάνεσθε την αδικία και θέλετε να μπείτε σε κάποια δράση, τουλάχιστον, να το αλλάξετε. Ταυτίζεστε με τους συνανθρώπους σας που υποφέρουν.
Η «παραφροσύνη» είναι ευρέως κατανοητή ότι αναφέρεται σε μια κατάσταση του νου που εμποδίζει τη φυσιολογική αντίληψη, τη συμπεριφορά ή την κοινωνική αλληλεπίδραση· περιγράφει κάποιον που θεωρείται ότι είναι σοβαρά ψυχικά ασθενής.
Πιστεύετε ότι μεμονωμένα, τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ συμμερίζονται την αντίληψή σας (η οποία διαμορφώνεται από ενσυναίσθησή σας, τη συμπάθεια και συμπόνια); Ποιος είναι φυσιολογικός: εσείς ή αυτοί; Συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν τα μεμονωμένα μέλη της παγκόσμιας ελίτ, όπως θα κάνατε εσείς; Έχουν την ίδια οπτική με τη δική σας, στο: με τι μπορεί να μοιάζει μια επιθυμητή ανθρώπινη κοινότητα; -στη βάση των αξιών όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η δικαιοσύνη και η αειφορία-
Μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε κι είναι σαφές σε μένα ότι, κάθε άτομο της παγκόσμιας ελίτ και ως αποτέλεσμα της βίας που υπέστη ως παιδί, εμπίπτει στον ορισμό του «παράφρονα»: κάποιος που είναι ανίκανος για «φυσιολογική αντίληψη, η συμπεριφορά και κοινωνική αλληλεπίδραση», κάποιος που είναι ανίκανος στην αγάπη, τη συμπόνια, ενσυναίσθηση και συμπάθεια. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν ενώνουν τις προσπάθειές τους για την αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας και να εξασφαλίσουν διανεμητική δικαιοσύνη για όλους και να εκταμιεύσουν τον προσωπικό τους πλούτο σε εκείνους με τη μεγαλύτερη ανάγκη, ως μέτρο της δέσμευσής τους για τη δημιουργία ενός ανθρώπινου κόσμου με βάση την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την αειφορία.
Λοιπόν, πώς προέκυψε αυτός ο παραλογισμός; Στην ουσία, τα άτομα αυτά υπέστησαν σε υπερθετικό βαθμό την τρομοκρατία και τη βία κατά την παιδική τους ηλικία αφήνοντάς τους πολύ άσχημα συναισθηματικά πληγωμένους. Βλέπε «Γιατί βία;»http://tinyurl.com/whyviolence Συγκεκριμένα, για παράδειγμα, δύο κεντρικά ψυχολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών είναι το γεγονός ότι είναι τρομοκρατημένοι και μισούν τον εαυτό τους, αλλά, επειδή ασυνείδητα καταστέλλουν την επίγνωση αυτού του τρόμου και αυτού του αυτο-μίσους (επειδή είναι πάρα πολύ οδυνηρή αίσθηση), το προβάλλουν ως φόβο και μίσος κατά της «νομιμοποίησης» ομάδων θυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των μεροκαματιάρηδων και των «φτωχών» ανθρώπων στην Αφρική, την Ασία και την Κεντρική / Νότια Αμερική. Λόγω της βίας που υπέστησαν ως παιδιά, τα άτομα αυτά ποτέ δεν ανέπτυξαν μια συνείδηση, ποτέ δεν ανέπτυξαν την ικανότητα να αγαπούν, και δεν ανέπτυξαν ποτέ τις συναισθηματικές αντιδράσεις της συμπόνιας, ενσυναίσθησης και συμπάθειας. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν νοιάζονται.
Χρειάζεται παρατεταμένη βία ασκούμενη καθ’ όλη την παιδική ηλικία για να καταστραφεί η έμφυτη ικανότητα ενός ατόμου στο να αναπτύξει την αγάπη, τη συμπόνια, την ενσυναίσθηση και τη συμπάθεια. Τραγικά, κάθε μέλος της παγκόσμιας ελίτ, καθώς και οποιοσδήποτε από τους πληρωμένους διεκπεραιωτές τους στην επαγγελματική τάξη (οι πολιτικοί λακέδες που ενεργοποιούν τα παραβατικά νομοθετικά πλαίσια που διευκολύνουν την εκμετάλλευση των απλών ανθρώπων, τα στελέχη των επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν την καθημερινή διαχείριση της εκμετάλλευσης, οι ακαδημαϊκοί που τα αιτιολογούν, οι δικαστές και οι δικηγόροι που τα υπερασπίζονται και καταστέλλουν τους αντιπάλους, και το προσωπικό των μέσων ενημέρωσης που σκεπάζουν την αλήθεια περί αυτού), έχουν υποστεί αυτό το βαθμό της βίας, ή πολύ κοντά σε αυτό, καθ’ όλη την παιδική τους ηλικία.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα άτομα αυτά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν ότι η συσσώρευση πλούτου και πόρων δεν μπορεί να τους παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα στον κόσμο που έρχεται. Δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν ότι η αληθινή ασφάλεια είναι αποτέλεσμα συνεταιριστικών ανθρώπινων σχέσεων και μια σχέση συνεργασίας μεταξύ του ανθρώπου και του φυσικού κόσμου.
Αντίσταση στην «Ελιτίστικη Βία» στρατηγικά
Επομένως, πώς θα αντισταθούμε στρατηγικά στην τρέλα και τη βία της παγκόσμιας ελίτ; Πώς θα αντικαταστήσουμε τις ελεγχόμενες από τους ελίτ δομές με αυτές που καλύπτουν τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, καθώς και του πλανήτη και των άλλων ειδών; Και πώς θα τα κάνουμε όλα αυτά μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο στο οποίο τα οικολογικά όρια της Γης δεν θα είναι θεμελιωδώς παραβιασμένα;
Για να γίνουν όλα αυτά τα πράγματα, χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη στρατηγική που θα αντιμετωπίζει τα θεμελιώδη αίτια της βίας, ενώ παράλληλα θα αντιμετωπίζονται όλα τα συμπτώματα ταυτόχρονα. Η στρατηγική αυτή έχει τέσσερα κύρια στοιχεία.
Κατ αρχάς, και το πιο σημαντικό, θα πρέπει να επανεξετάσουμε τις πρακτικές ανατροφής των παιδιών μας ώστε να αποκλείσουμε κάθε μορφή βίας (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έχω σημειώσει με την ένδειξη ‘invisible’ και ‘utterly invisible’), ώστε να μην δημιουργούμε πλέον παράφρονα άτομα και αυτουργούς της βίας. Βλέπε «Γιατί βία; http://tinyurl.com/whyviolence και «Ψυχολογία του άφοβου και Ψυχολογία του φοβισμένου: Αρχές και Πρακτική» ‘Ας δημιουργήσουμε ανθρώπους με συνείδηση, ανθρώπους θάρρους, ανθρώπους που νοιάζονται.’
Δεύτερον, δεν πρέπει να συνεργαστούμε, με στρατηγικό τρόπο, με τις ελεγχόμενες από τις ελίτ δομές και διαδικασίες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούμε εναλλακτικές, τοπικές δομές που μας επιτρέπουν την αυτοδυναμία καλύπτοντας τις δικές μας ανάγκες σε ένα οικολογικά βιώσιμο τρόπο. Η Anita McKone και εγώ έχουμε χαράξει μια στρατηγική δεκαπέντε χρόνια τώρα για να γίνει αυτό στο «The Flame Tree Project to Save Life on Earth» http://tinyurl.com/flametree
Τρίτον, πρέπει να συνεχίσουμε να σχεδιάζουμε και να εφαρμόζουμε εξελιγμένες εκστρατείες της μη βίαιης αντίστασης για την πρόληψη / τερματισμό των πολέμων, τον τερματισμό της οικονομικής εκμετάλλευσης και τη διάσωση των απειλούμενων οικοσυστημάτων, καθώς και τις στρατηγικές της μη-βίαιης άμυνας για την απελευθέρωση των Παλαιστινίων, των Θιβετιανών και άλλων καταπιεσμένων πληθυσμών σε παρόμοιες συνθήκες που θα μας φέρουν σε απευθείας επαφή με τη βία των ελίτ (βλ. Robert J. Burrowes Η στρατηγική της μη βίαιας άμυνας: A Gandhian Approach, Albany: State University of New York Press, 1996 and Gene Sharp The Politics of Nonviolent Action, Boston: Porter Sargent, 1973).
Και τέταρτον, πρέπει με θάρρος να πληρώσουμε το τίμημα της βίαιης καταστολής των ελίτ όταν αντιστεκόμαστε χωρίς βία, γνωρίζοντας ότι πολλοί από εμάς πρόκειται να φυλακιστούν (μερικές φορές ως ασθενείς «ψυχιατρικής»), κάποιοι από εμάς θα βασανιστούν και πάρα πολλοί από εμάς θα σκοτωθούν.
Εν ολίγοις, αν θέλουμε να αντισταθούμε αποτελεσματικά στη βία των ελίτ στις ζωές μας και να πάρουμε συγκεκριμένα συμπαγή μέτρα για να δημιουργήσουμε τη μη βίαιη παγκόσμια κοινότητα μας, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μεμονωμένα τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ είναι παράφρονες και δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη για τον τερματισμό της βίας που οι ίδιοι ασκούν. Αντ ‘αυτού, εμείς θα πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τον τερματισμό της βίας τους, ενώσω φροντίζουμε για τη δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο τα κατεστραμμένα άτομα θα είναι απίθανο να δημιουργηθούν και, εφόσον έχουν δημιουργηθεί, δεν μπορούν να σπέρνουν τον όλεθρο στους υπόλοιπους εξ υμών.
Robert J. Burrowes
Ο Robert J. Burrowes έχει μια ισόβια δέσμευση στην κατανόηση και τον τερματισμό της ανθρώπινης βίας. Έχει κάνει εκτεταμένη έρευνα από το 1966 σε μια προσπάθεια να κατανοήσει γιατί τα ανθρώπινα όντα είναι βίαια και έχει διατελέσει μη-βίαιος ακτιβιστής από το 1981. Είναι ο συγγραφέας του «Γιατί βία;»http://tinyurl.com/whyviolence, η διεύθυνση του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου είναιflametree@riseup.net και η ιστοσελίδα του βρίσκεται στο http://robertjburrowes.wordpress.com
Θα ήθελα να απεικονίσω αυτή την τρέλα και τη βία εν συντομία ερμηνευμένη τι εννοώ με το «τρελό» και, στη συνέχεια, να σκιαγραφήσω μια στρατηγική αντίστασης.[..]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου