ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΩΝ ΑΔΩΝΙΔΩΝ

Ξημέρωσε και η τρίτη ημέρα μετά το πέρας των εκλογών, και όπως είναι αναμενόμενο έχει ανοίξει η κουβέντα του μηνύματος των εκλογών. Και από τη στιγμή που η ερμηνεία Τσίπρα, διεθνούς τύπου και Βενιζέλου του 2009 περί δυσαρμονίας με την κοινωνία αφήνει τα εκδοτικά συγκροτήματα και τους λοιπούς εργολάβους παγερά αδιάφορους, τα μάτια όλων στρέφονται στον ανασχηματισμό που θα επιχειρήσει ο Αντώνης Σαμαράς, λίγο πριν πέσει με κρότο.

Η μάχη της επόμενης ημέρας έχει ήδη ξεκινήσει με φωνές να αρχίζουν να ακούγονται από όλες τις πλευρές.

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, εκπροσωπώντας την ακροδεξιά κλίκα του πρωθυπουργού έπιασε στασίδι στα κανάλια και διαλαλεί το μήνυμα των εκλογών, που δεν είναι άλλο από την απαίτηση για περισσότερη Δεξιά. Αν ήταν σε φόρμα στην εμφάνισή του στο κανάλι του Αλαφούζου θα μιλούσε τους κινδύνους κομμουνιστοποίησης της Ελλάδος, αλλά ίσως είναι λίγο νωρίς γι’ αυτή τη θεωρία. Πιθανότατα λίγο πριν τις επόμενες εκλογές.

Από την άλλη υπάρχουν οι δηλώσεις της Ντόρας, που έκανε λόγο για το μικρό μέγεθος της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και η “σιωπηλή” στήριξη Καραμανλή,παράλληλα όμως με τις προηγούμενες διαρροής περί προβληματισμού των καραμανλικών για την ακροδεξιά ατζέντα. Τα δύο θηρία (τι γράφω ο γίγαντας) της παράταξης έχουν ήδη αρχίσει να μουρμουράνε. Μπορεί ο ανασχηματισμός να τα σιωπήσει;

Παράλληλα, όσο εθελόδουλη και να είναι πλέον η ΔΗΜΑΡ (καλά, αυτοί δίνουν και το συκώτι τους για να ξαναμπούν σε κυβέρνηση, όσοι έχουν ακόμα τουλάχιστον) θα χρειαστεί κάποια ξεροκόμματα για να χρυσώσει το χάπι που θα στηρίξει την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ενώ κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως ο Παπανδρέου έχει δείξει πως σκοπεύει να επιστρέψει, και μάλιστα ως αγωνιστής της Δημοκρατίας.

Για τον Βενιζέλο ούτε λόγος. Απασχολείται με το γνωστό κόλπο κάθε κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης. Πως θα προετοιμάσει την επόμενη ημέρα της ήττας και πως θα εμποδίσει τη δημοκρατική επιλογή του λαού να κυβερνήσει. Το έκανε ο γέρος Καραμανλής, το έκανε ο Ανδρέας, το έκανε ο Σημίτης και ο Κωστάκης, το κάνει και ο Σαμαράς με το Βενιζέλο. Κάθε κυβέρνηση και άλλος εκλογικός νόμος.

Ο Αντώνης Σαμαράς και το ακροδεξιό του επιτελείο θα πρέπει να σχηματίσει μία κυβέρνηση με ακροδεξιούς, ευρωπαϊστές, μετριοπαθείς, κεντρώους, λαϊκούς δεξιούς, κεντροαριστερούς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επιτύχει κάτι τέτοιο. Να αντιγράψει το παράδειγμα του υπουργείου Υγείας.

Η επιλογή του Άδωνι αδιαμφισβήτητα του βγήκε. Ισοπέδωσε νοσοκομεία, φαρμακεία και φάρμακα, ασθενείς και ασφαλισμένους, περιοχές της χώρας ολόκληρες. Και δεν τολμάει να τον κουνήσει κανένας. Ο κόσμος βέβαια τον βρίζει, αλλά κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται ιδιαίτερα με την παρουσία ενός τέτοιου τύπου σε υπουργικό θώκο.

Μακράν ο πιο επιτυχημένος υπουργός. Είναι παντού και πάντα. Θεός.

Μόνο έτσι θα σταθεί η επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Με μία κυβέρνηση γεμάτη Γεωργιάδηδες. Δεν έχουν ταλέντο μόνον οι πωλητές βιβλίων. Οι τηλεοπτικές εκπομπές μπορούν να γεμίσουν με πλασιέ, ηθοποιούς και τσιτσιωλίνες που θα φωνάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τόσες έχουν τα κόμματά τους άλλωστε. Έτσι, οι υπάλληλοι στα υπουργεία θα κάνουν την δουλειά τους ήσυχοι.

Και σε μια τέτοια περίπτωση, γιατί όχι διάολε; Άδωνις για πρωθυπουργός!

πηγή