Έχεις ευθύνη φίλε, να το θυμάσαι

Και απευθύνομαι σε σένα που απαξίωσες το πολιτικό σύστημα και δεν μετείχες των εκλογικών διαδικασιών. Η αποστασιοποίηση σου νομιμοποίησε μια μειοψηφία που αποφασίζει για σένα και στα δύσκολα επικαλείται το όνομα της Δημοκρατίας και πως είναι εκλεγμένη από το λαό.

Δεν σκοπεύω να γράψω ένα πολιτικό μανιφέστο με βαρύγδουπες λέξεις ή ένα ξύλινο λόγο για να σε πείσω. Περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν και λιγότερα αυτά που μας χωρίζουν και δεν θα είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε.

Και στην Αμερική μια μειοψηφία κυβερνά και... προφασίζεται το όνομα της Δημοκρατίας. Το ίδιο και στη χώρα σου, τη χώρα της πολιτικής διαπλοκής και της ατιμωρησίας. Τα τελευταία σαράντα χρόνια, δύο κόμματα κυβερνούν τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Φέρουν πολιτικές ευθύνες κι όχι ποινικές. Οι εκλογικοί νόμοι λειτουργούν κατά το δοκούν, στηρίζουν και παρατείνουν τη διατήρηση τους στην εξουσία. Βασίζονται αποκλειστικά στην αποχή του εκλογικού σώματος.

Αυτή τη χρονική στιγμή στο όνομα της Δημοκρατίας αποφασίζουν για σένα 2.500.000 ψηφοφόροι (ΝΔ: 1.825.644, ΠΑΣΟΚ: 755.851 ), περίπου το 25% του εγγεγραμμένου εκλογικού σώματος (9.952.080). Βάσει του εκλογικού νόμου, συγκεντρώνουν 40%.

Διαβάζοντας τις θέσεις των δύο κυβερνητικών κομμάτων για τη αναθεώρηση του Συντάγματος αποδεικνύεται περίτρανα πως δεν σε λαμβάνουν υπόψη. Θέσεις ανθρώπων που υποτίθεται ότι είναι και καθηγητές συνταγματικού δικαίου. Το καμουφλάρουν εντέχνως, με ωραιοποιημένες και εξευγενισμένες λέξεις απροκάλυπτα.

Πότε ασχολήθηκαν με σένα που απείχες από τις εκλογές τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ; Αντ’ αυτού καθημερινά βιάζεσαι με μιντιακή πλύση εγκεφάλου. Τα συμφέροντα καναλαρχών και πλουσίων εξυπηρετούν. Πολιτικάντηδες προσπαθούν να σε ενοχοποιήσουν με το πιο πετυχημένο γκεμπελικό μότο “Μαζί τα φάγαμε άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο”.

Έχεις ευθύνη φίλε,

Για κάθε παιδί που υποσιτίζεται, για κάθε αυτοκτονία, για την ανεξέλεγκτη ανεργία, για τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, τις κατασχέσεις, την εκποίηση της δημοσίας περιουσίας. Για την οικονομική βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Για το φίλο σου που μεταναστεύει. Για το φασισμό που εκτρέφεται και εξαπλώνεται σε συνθήκες φτώχειας. Για την απαγόρευση των δικαιωμάτων σου και των δημοσίων αγαθών στο όνομα της κρίσης, της ανάπτυξης και της Δημοκρατίας. Για την κάθε κοινωνική ανισότητα και εξαθλίωση. Για κάθε συλλογικό αγώνα ή διαδήλωση που υποβαθμίζεται ως άκαιρη, υπερβολική και καταστροφική για τη χώρα.

Δεν τρέφω αυταπάτες, δεν περιμένω να με σώσει κάποιο κόμμα. Δεν είμαι κομματικοποιημένη, είμαι πολιτικοποιημένη. Δεν ζω όμως στην ιδανική κοινωνία ή την ιδανική πολιτεία.

Στην Τουρκία ο Ερντογάν φιμώνει την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης κλείνοντας το twitter. Στην Ισπανία εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν κατά της λιτότητας. Στην Ελλάδα δέχεσαι παθητικά τον αυταρχισμό και τη βιαιότητα μιας μειοψηφικής κυβέρνησης.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει κι ο μηχανισμός που θα επιτρέπει την επίτευξη του στόχου, την αποδοκιμασία στο κυβερνητικό έργο.

Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως η απολίτικη συμπεριφορά σου συμβάλλει στη διατήρηση διαφθαρμένων πολιτικών προσώπων. Αν με ρωτήσεις, θα σου πως τι να μην ψηφίσεις, τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα και κάθε φασιστικό έκτρωμα. Έχεις επιλογές και από τη δική σου συμμετοχή εξαρτάται το μέλλον αυτής της χώρας και το δικό σου.
Έχεις ευθύνη φίλε, να το θυμάσαι. Οφείλεις να ωριμάσεις.
γράφει η Σοφία