Του Σάββα Καλεντερίδη
Αν και δεν συνηθίζω να γράφω στο πρώτο πρόσωπο τα άρθρα μου, σήμερα να μου επιτραπεί να «παρεκτραπώ», αναφερόμενος σε μια οδυνηρή προσωπική εμπειρία.
Κάποια στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, ο ομιλών βρέθηκε στο γραφείο ιδιοκτήτη διαγνωστικού κέντρου. Ήταν πρώτη του μηνός και ο φίλος ιδιοκτήτης είχε πάνω στο γραφείο του περίπου ογδόντα λευκά φακελάκια, με γραμμένα απ’ έξω τα ονόματα των παραληπτών. Από περιέργεια ρώτησα τι είναι αυτά και μου είπε ότι είναι η μηνιαία αμοιβή των γιατρών που του στέλνουν πελάτες από τα ιατρεία τους. Η επόμενη ερώτηση ήταν αν οι γιατροί αμείβονται για την παραπομπή αυτή από τα ασφαλιστικά ταμεία των ασθενών. Μου είπε ότι ασφαλώς και αμείβονται και ότι στο φακελάκι υπάρχει παράνομη μαύρη αμοιβή, υπογραμμίζοντας ότι αν δεν δώσει φακελάκι, οι γιατροί θα στείλουν τους ασθενείς σε άλλο διαγνωστικό κέντρο.
Με την τρίτη ερώτηση ζήτησα να μάθω πώς γίνεται η διανομή του παράνομου «μαύρου» μερίσματος στους ανθρώπους που έχουν ορκιστεί στον όρκο του Ιπποκράτη και εμπιστευόμαστε σ’ αυτούς τις ζωές μας. Μου απάντησε ότι γίνεται με ένα παιδί, που πηγαίνει από τα γραφεία των γιατρών και τους δίνει το φακελάκι.
Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια, δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεπεράσω την οδυνηρή έκπληξη εκείνου του πρωινού, αφού είδα μπροστά μου να εκτυλίσσεται ένα μικρό μέρος του οργίου παρανομιών που γινόταν στον τομέα της Υγείας.
Τις μέρες αυτές ο Υπουργός Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης συχνά-πυκνά αναφέρει ότι σύμφωνα με υπολογισμούς των ειδικών το ένα τρίτο του δημοσίου χρέους της χώρας μας οφείλεται στο πάρτι παρανομιών, οργίων και διαφθοράς που γινόταν στον τομέα της υγείας τα προηγούμενα χρόνια, ενώ συμπληρώνει ότι σύμφωνα με την δική του προσωπική άποψη, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο μισό. Δηλαδή, περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ σκορπίστηκαν και κατέληξαν σε λογαριασμούς πολυεθνικών και ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, εμπόρων φαρμάκων και ιατρικών μηχανημάτων, γιατρών, φαρμακοποιών και φυσικά πολιτικών και συγκεκριμένα ατόμων που έχουν διατελέσει υπουργοί Υγείας!
Για όσους έχουν αμφιβολίες για τους τελευταίους, εμείς απλά να αναφέρουμε ότι δυο τινά θα μπορούσαν να συμβαίνουν. Ή δεν καταλάβαιναν τι γίνεται στο υπουργείο τους ή ήταν συνένοχοι και συμμέτοχοι στις παρανομίες και τη διαφθορά. Αν συνέβαινε το πρώτο, είναι ακατάλληλοι όχι να κυβερνούν, να προΐστανται σε υπουργεία εθνικής σημασία και να συμμετέχουν σε ρηξικέλευθα σχέδια χάραξης μιας νέας πορείας της χώρας, όπως η διαφημιζόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση, αλλά ακόμα και να κατέχουν οποιαδήποτε δημόσια θέση, ακόμα και …κηπουρού. Αν συνέβαινε το δεύτερο, θα πρέπει να βρίσκονται ήδη στη φυλακή.
Επίσης, για όσους διατηρούν αμφιβολίες για τους πολιτικούς που διετέλεσαν υπουργοί Υγείας, να θυμίσουμε ότι εις εξ αυτών, που είχε εξασφαλίσει τη θέση προτού καν συγκροτηθεί η κυβέρνηση, καταδέχτηκε να του πληρώσουν τον λογαριασμό προεκλογικής συγκέντρωσης σε μεγάλο ξενοδοχεία δυο πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες σχεδόν εξ ημισείας, γεγονός που αποτελεί διπλή απόδειξη αν μη τι άλλο της «ειδικής» σχέσης που είχε με τους πολυεθνικούς κολοσσούς, πριν καν καθίσει στην καρέκλα του υπουργού.
Ένα άλλο παράδειγμα κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος, είναι εκείνο του υπουργού Υγείας που παρήγγειλε εκατομμύρια εμβόλια της νόσου των πτηνών, αξίας περισσότερο από εκατό εκατομμύρια ευρώ!!! Η κίνηση της διαδόχου του να ακυρώσει το μεγαλύτερο μέρος της «υπερβολικής παραγγελίας πανδημικών εμβολίων της προηγούμενης κυβέρνησης», όπως είχε δηλώσει η ίδια (η ακύρωση αφορούσε παραγγελίες 12,3 εκατ. δόσεων εμβολίων), εξοικονόμησε στα ταμεία του κράτους περίπου 80 εκατ. ευρώ. Αν αυτό δεν είναι σκάνδαλο, τότε τι είναι;
Εν πάση περιπτώσει, η άμπωτις της κρίσης έφερε στο φως όλες αυτές τις εγκληματικές δράσεις που γίνονταν στις πλάτες του ελληνικού λαού και μάλιστα σε ένα τομέα που έχει να κάνει με την υγεία και την ίδια τη ζωή των πολιτών.
Ασφαλώς, δεν είναι όλοι ίδιοι και σίγουρα δεν ισχύει η συλλογική ή συντεχνιακή ευθύνη στο ζήτημα αυτό. Και έντιμοι γιατροί υπάρχουν, ίσως είναι οι περισσότεροι, και φαρμακοποιοί έντιμοι υπάρχουν, που κάθε μέρα είναι δίπλα στους ασθενείς, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους, προσφέροντας ύψιστο κοινωνικό έργο. Για τις βιομηχανίες και τους εμπόρους δεν μιλάμε, γιατί όπως βρίσκουν κάνουν. Το μείζων θέμα είναι οι πολιτικοί μας, οι οποίοι έχουν την κύρια ευθύνη και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο -κάποιοι σε μεγάλο βαθμό και κάποιοι σε μικρότερο- είτε ανέχθηκαν είτε συμμετείχαν στο φαγοπότι.
Επειδή τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο, δικαιούμαστε να ελπίζουμε ότι ήλθε η ώρα της κάθαρσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου