Πίσω από τον φρικτό πληθωρισμό της ελληνικής Πολιτικής

Αλήθειες σε τοίχους που δεν μπορείς να κάνεις like.

Θα έχετε παρατηρήσει ότι σε αυτές τις εκλογές οι υποψήφιοι είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Επίσης είναι πάρα πολλά τα κόμματα και αποκόμματα που τους στηρίζουν. Βέβαια, παρόλο που είναι πολλά τα κόμματα, είναι πολλοί και οι «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι.

Παράλληλα, με μια απλή αναζήτηση στο Google, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πάρα πολλές εφημερίδες και πάρα πολλά ειδησεογραφικά site. Σχεδόν κάθε ευρέως αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος είναι πια εκδότης του εαυτού του, αν και παράλληλα εργάζεται και ως υπάλληλος στα παλιά αφεντικά. Βέβαια, παρόλο που είναι πολλά τα αφεντικά, όλα αυτές οι επιχειρήσεις ΜΜΕ είναι «ανεξάρτητες».

Τι χρειάζεται μια χώρα με πολλούς πολιτικούς και πολλούς δημοσιογράφους; Πολλές εταιρείες δημοσκοπήσεων, ώστε να μην μένει κανείς ποτέ παραπονούμενος. Όπως προαναφέρθηκε, κάθε δημοσιογράφος είναι πια ιδιοκτήτης και ενός site ή μιας εφημερίδας και για κάθε site και για κάθε εφημερίδα υπάρχει μια διαφορετική εταιρεία δημοσκοπήσεων. Φυσικά, παρόλο που υπάρχουν πολλές, όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είναι «ανεξάρτητες».

Το πρόβλημα με το όταν ζεις μέσα στο κουτί, είναι ότι συχνά δεν συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς συμβαίνει γύρω σου. Δοκιμάστε να ρωτήσετε κάποιον που ζει έξω από του κουτί, κατά προτίμηση στο εξωτερικό. Ρωτήστε τον τι καταλαβαίνει για μια κοινωνία μιας χρεοκοπημένης χώρας στην οποία εμφανίζονται τόσοι πολλοί υποψήφιοι και τόσοι δημοσιογράφοι, δημοσκόποι και λοιποί που βιοπορίζονται από την Πολιτική.

Το προφανές είναι ότι έχουμε γεμίσει με ψώνια, κάτι που θα έπρεπε κανείς να περιμένει από μια χώρα με 11.000.000 προπονητές, σεισμολόγους, επιδημιολόγους, οικονομολόγους, δικαστές κ.α.

Το λιγότερο προφανές όμως είναι και το πιο επικίνδυνο: όλα τα παραπάνω απαιτούν χρήματα, πολλά χρήματα, συνήθως μαύρα χρήματα. Δεν φοβάστε ότι ευελπιστούν να τα πάρουν πίσω και με το παραπάνω κάποιοι από αυτούς που επενδύουν τόσα χρήματα στην Πολιτική εν μέσω κρίσης;


parapolitiki